Με λαμπρότητα πανηγύρισε και εφέτος η Ιερά Μονή Αγίου Συμεών Μεσολογγίου την μνήμη του προστάτου της, Αγίου Συμεών του Θεοδόχου, το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2024.
Στην ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, ο οποίος προεξήρχε και στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Αμβρόσιος Καλλιάφας, Εφημέριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Ο Σεβασμιώτατος κατά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας τόνισε, ότι «έχουμε την ευλογία να ξεπερνάμε ακόμα και την εμπειρία του Συμεών. Εκείνος κράτησε στην πρεσβυτική του αγκάλη τον Χριστό, ενώ εμείς έχουμε την ευλογία και τη δυνατότητα να τον κοινωνήσουμε και να ενωθούμε μαζί Του».
Ευχήθηκε στους πιστούς, η κάθε στιγμή της ζωής τους, η κάθε ημέρα τους να είναι μια μικρή υπαπαντή, δηλαδή μια προσμονή της συναντήσεώς τους με τον Θεό. «Χρέος όλων μας είναι να διατηρήσουμε μέσα στην καρδιά μας τον πόθο που είχε ο Συμεών και τη λαχτάρα να συναντήσουμε τον Θεό. Να επιδιώκουμε να Τον συναντήσουμε. Όχι να Τον αποφεύγουμε από τη ζωή μας, αλλά να ταυτίζουμε τη ζωή μας με το δικό Του θέλημα. Και τότε το «Νυν απολύεις» που αναφώνησε ο Συμεών θα είναι και δική μας εμπειρία, αφού έχοντας αναπαυθεί μέσα στην αγκάλη του Θεού, τίποτα δεν θα είναι ικανό να μας οδηγήσει στη μοναξιά, στην απελπισία και στην απογοήτευση. Όντας κατά χάριν θεοφόροι και χριστοφόροι θα πορευόμαστε μέσα στη ζωή με μετάνοια, με προσευχή, με υπομονή, με καρτερικότητα, προσδοκώντας την μια και μεγίστη υπαπαντή, που θα είναι η συνάντηση της ψυχής μας με τον ίδιο τον Θεό, μετά την επίγεια έξοδό μας από αυτή τη ζωή».
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τους Ιερείς που συλλειτούργησαν μαζί του, ιδιαιτέρως τον π. Αμβρόσιο που ανέλαβε τη διακονία του λόγου. Ξεχωριστά συνεχάρη και ευχαρίστησε την Γερόντισσα Θεοκλήτη, την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής, η οποία παραμένει ο φύλακας άγγελος του ιστορικού αυτού Μοναστηριού και προέτρεψε τους πιστούς να συνεχίσουν να αγαπούν και να στηρίζουν το έργο που επιτελεί.
Το απόγευμα του Σαββάτου ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Σαρδινίων Αμφιλοχίας και χοροστάτησε στην Ακολουθία του Αναστασίμου Εσπερινού.
Η επίσκεψή του στην Ιερά Μονή είχε ως σκοπό να ευλογήσει την εγκατάσταση του Αρχιμ. Ζαχαρία Σπυρόπουλου, ο οποίος το τελευταίο διάστημα διαμένει στην Ιερά Μονή, καταβάλλοντας προσπάθειες να ανακαινίσει το εγκαταλελειμμένο κτιριακό συγκρότημα και να της δώσει ζωή.
Ο Σεβασμιώτατος, αφού επήνεσε την πρωτοβουλία του και τον συνεχάρη για την απόφασή του να εγκατασταθεί εδώ, ανέφερε ότι «κάθε φορά που ανοίγει ένα Μοναστήρι, ουσιαστικά τελεσιουργείται μία υπαπαντή, γιατί ο κάθε μοναχός ομοιάζει με τον Θεοδόχο Συμεών. Σκοπός της ζωής του είναι να βιώσει δύο εκφράσεις υπαπαντής.
Η πρώτη είναι να υποδέχεται διαρκώς τον Χριστό στη ζωή του μέσα από την άσκηση, από την οδό της μετανοίας, από την εμπειρία της προσευχής και από την επιλογή της πλήρους αφιερώσεως στον Θεό. Ο κάθε μοναχός απερίσπαστος από τις κοσμικές προκλήσεις και προσκλήσεις, από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, αναμένει τον Κύριο Ιησού Χριστό και, δια της προσευχής, ενώνεται μαζί Του.
Η δεύτερη έκφραση υπαπαντής είναι, ότι ο μοναχός στέκεται στην πύλη της Ιεράς Μονής και αναμένει τους προσκυνητές, όπως ο Θεοδόχος Συμεών ανέμενε την Αγία Οικογένεια και τον τεσσαρακονθήμερο Χριστό. Αυτή η υποδοχή των προσκυνητών είναι μία έκφραση αγάπης προς τους εν τω κόσμω εγκαταβιούντες. Τα Μοναστήρια είναι μία πνευματική όαση μέσα στα οποία οι πιστοί βιώνουν την πνευματική γαλήνη και ηρεμία και παίρνουν δύναμη για να συνεχίζουν τον ανηφορικό δρόμο της επίγειας ζωής τους».
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι οι Ιερές Μονές αποτελούν τα πνευματικά αλεξικέραυνα για κάθε τόπο και εξέφρασε την χαρά που νοιώθει ένας Επίσκοπος, όταν δίνει ζωή σε ένα εγκαταλελειμμένο Μοναστήρι της επαρχίας του. Επίσης υπογράμμισε. ότι «ο π. Ζαχαρίας, όπως και ο κάθε μοναχός που εγκαταβιώνει σε μία Ιερά Μονή πρέπει να γνωρίζει ότι είναι συνεχιστής μιας μακραίωνης παράδοσης και ουσιαστικά καλείται να συνεχίσει τον πνευματικό βηματισμό των προκατόχων του. Καλείται να συνεχίσει το δικό τους έργο και να ακολουθήσει την δική τους αγιασμένη βιοτή. Δεν ζει μόνο μέσα σε ένα κτιριακό συγκρότημα, το οποίο έχει υποστεί φανερή τη φθορά του χρόνου, αλλά βρίσκεται σε έναν χώρο ιερό και άγιο που τον έχει καθαγιάσει η χάρη της Αγίας Παρασκευής και τον έχει επευλογήσει η πολυετής διαμονή και άσκηση των μοναχών που προηγήθηκαν αυτού και άφησαν ανεξίτηλα τα πνευματικά σημεία της επιγείου διαδρομής τους σε αυτόν τον τόπο».