Αυτή η φωτογραφία είναι ένα στιγμιότυπο του Αιτωλοακαρνανικού τοπίου που μας χαρίζει καθημερινά σχεδόν στο διαδίκτυο ο Γιάννης Γιαννακόπουλος. Εύκολα θα μπορούσαμε να αναλωθούμε σε έναν συνειρμό περί πάγων και φυσικού κάλλους στο δρόμο προς Άγιο Βλάση όπου τραβήχτηκε.
Οι εποχές που ζούμε ίσως δεν μας αφήνουν να ατενίζουμε με απόλυτα ουδέτερο μάτι κάθε φαινόμενο-φυσικό η μη- που λαμβάνει χώρα γύρω μας.
Η παγωμένη αυτή στροφή σίγουρα θυμίζει την παγωμάρα που όλοι διαισθανόμαστε για το πως κυλάνε τα πράγματα στο δημόσιο βίο και το ευρύ γεωπολιτικό πεδίο. Επειδή όμως την παγωμένη στροφή μας τη χάρισε η Αιτωλοακαρνανία, μάλλον πρέπει να τις χαρίσουμε τη σημειολογία.
Μέσα στην παγωμένη αυτή στροφή βρίσκεται ο τόπος μας καιρό τώρα. Χωρίς όραμα, χωρίς προτάσεις για νέα έργα, χωρίς αιτήματα προς την όποια κεντρική κυβέρνηση,χωρίς τίποτε από αυτά. Μοιάζει να έχει πάρει μια στροφή στην αυτοσυντήρηση, μία στροφή προς το πουθενά.
Ο πάγος είναι τόσο πολύς που δεν τον αντέχει η πινακίδα και κρέμεται από αυτή. Κάπως έτσι θα κρέμεται παγωμένη και η βαριεστημάρα, η αγανάκτηση αν θέλετε για το που οδηγούμαστε. Τέτοιες παγωμένες εικόνες φέρνει ο δημόσιος βίος όταν έχει ως απλό στόχο την αυτοσυντήρηση.
Και το ωραίο πιο είναι: Ότι πάγοι υπάρχουν μόνο πάνω στην πινακίδα για τη στροφή και γύρω από αυτή. Η υπόλοιπη φύση-χμμ μέρη ας πούμε- έχουν την κανονικότητα τους.
Μήπως εν τέλει η συγκεκριμένη φωτογραφία να γίνει προεκλογικό φυλλάδιο; Αν μη τι άλλο, αν υποσχεθεί το λιώσιμο των πάγων, μπορεί να τσιμπήσει σε ψήφους κάτι τις παραπάνω…
Λ.Υ.