Του Λίνου Υφαντή,
Απρόσμενη έκπληξη ήταν η επιλογή της υπόθεσης της νέας σειράς στον Alpha TV “Αυτή η νύχτα μένει” να εξελίσσεται στο Αγρίνιο. Ιδιαίτερα αίσθηση προκαλεί ότι πραγματεύεται ένα θέμα taboo , τη νύχτα του Αγρινίου των ’80ς .Ό πως λέει το ιδιο διαφημιστικό διαφημιστικό της σειράς εξελίσσεται “Βρισκόμαστε στο Αγρίνιο, αρχές της δεκαετίας του ’80. Με φόντο το νυχτερινό μαγαζί «Όνειρο», πίσω από το λαμπερό μακιγιάζ, τα φανταχτερά ρούχα και τους δυνατούς προβολείς, αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο της νύχτας. Αναβιώνει η κουλτούρα μιας άλλης εποχής που έχει «γράψει» στο DNA του Έλληνα”.
Δεν γνωρίζουμε-η μάλλον ενδεχομένως να αποκαλυφθεί αργά η γρήγορα- αν υπήρξε αγρινιώτικος δάκτυλος στην παραγωγή ή στο σενάριο ή αν είναι αντανάκλαση στο υποσυνείδητο “βαρύμαγκα Αγρινιώτη” σε Αθηναίο ορμώμενο του χώρου της TV η των τεχνών. Άλλωστε ποτέ το Αγρίνιο δεν ακούγεται για ανάπτυξη αλλά στο αστυνομικό δελτίο όλες αυτές τις δεκαετίες, οπότε εύηχα θα ταίριαζε ως αναπαράσταση της νύχτας σε κάποια επαρχιακή πόλη.
Πάμε στο δια ταύτα. Τη σειρά δεν την είδαμε ακόμα. Αναφέρεται κυρίως σε σκυλάδικο. Εμείς σα σκυλάδικο τότε στο Αγρίνιο κυρίως αποτυπώσαμε το “Βραχώρι”. Παρατηρήσαμε όμως προσεκτικά το τρέιλερ της σειράς. Αν και τη δεκαετία του ’80 δεν πηγαίναμε στο σκυλάδικο λόγω μονοψήφιου αριθμού ηλικίας, δεν διέφευγε της αντίληψης μας μέσω έμμεσης αφήγησης και εικόνας η αφάνα μαλλί, το ανοικτό πουκάμισο με το δασύτριχο στήθος, το γυναικείο μαλλί μπούκλα και η κατάμαυρη όψη από τη θερινή ενασχόληση με το χωράφι και τον καπνό. Βάζοντας τα κιτρινισμένα χέρια από το άφιλτρο τσεμπέλι τσιγάρο, τις μπουκάλες στο τραπέζι και τις ελάχιστες γυναικείες υπάρξεις, συνθέτουμε ένα μεταμοντέρνο αγρινιώτικο σκηνικό που ήταν συνδυασμός θεοκρατίας, συντηρητισμού και καπνοπαραγωγικής αγροτιάς. Στην καλύτερη περίπτωση η enfant gâté του Αγρινίου να ήταν η πιο συμμορφωμένη μορφή των παραπάνω. Απέναντι σε αυτά το τρέιλερ της τηλεοπτικής εκδοχής της σειράς μας παρουσιάζει κουστουμάτους με το μούσι στην πένα, να θυμώνουν με το ζόρι χωρίς την βλαχιά και βαρβατίλα της εποχής, Επίσης κόντρα ξυρισμένοι ήταν σπάνιο φαινόμενο στο μεταμοντέρνο νυχτερινό Αγρίνιο όπως επίσης και τόσες γυναίκες με ολόισιο μαλλί έστω και εισαγόμενες από άλλα μέρη της Ελλάδας.
Εν ολίγοις η πρώτη γεύση της σειράς αποτελεί αναχρονισμό και ετεροτοπία πολλαπλών επιπέδων. Λίγο νύχτα από Αθήνα με μίξη όλες της δεκαετίες, 80ς, 90ς, 2000ς, λίγο ελληνάδικα συνοικιακά, λίγο το αργό focus στις κινήσεις και τα πρόσωπα μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάποιος Αγρινιώτης προλετάριος, που ο πατέρας του ξέφυγε από τα υπόγεια κλαριντζίδικα της Καραισκάκη και της Ομόνοιας της δεκαετίας του 70, που πήγαινε σε αυτά πριν πάρει το υπηρεσιακό για δουλειά προς Ελευσίνα, αποτελεί ίσως την υποσυνείδητη έμπνευση για όλο αυτό. Μένει με μεγάλο ενδιαφέρον να το δούμε και στην πράξη. Για την ώρα θυμίζουμε ότι το σκυλάδικο με την εμβληματική περίπτωση του Βραχωρίου τη δεκαετια του 80 ήταν -και- οικογενειακή υπόθεση όπως προκύπτει από τις ελάχιστες φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αν και μεταγενέστερες.
Δείτε το τρέιλερ της σειράς:
Δείτε παλαιότερο αφιέρωμα στη νυχτα του Αγρινίου τη δεκαετία του 80 εδώ: https://www.agrinionews.gr/afieroma-sto-agrinio-ton-80s/
2 Σχόλια
Το Αγρίνιο την δεκαετία του 80 έχε νύχτα σε αθηναϊκά επίπεδα. Πέντε μποζουκσιδικα, έξι ντίσκο, 3 ρεμπεταδικα και 6 μαγαζιά με κονσομασιων…. Μόνο η Λάρισα μπορούσε να συγκριθεί….
Το Αγρινιο μέχρι τότε είχε αγρινιωτες με αστική συνείδηση. Η αποβιομηχάνιση του ΠΑΣΟΚ τους έδιωξε και τη θέση τους πήραν οι σημερινοί δημόσιοι υπάλληλοι με τις φράντζες, τα μούσια και τα μπεγλέρια που διορίστηκαν αφού πρώτα πούλησαν τα πρόβατα στο Βάλτο και το Ξηρόμερο.