Ταγμένα στη σωτηρία των συνανθρώπων μας είναι τα στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας που αποτελούν το πλήρωμα του ελικοπτέρου έρευνας – διάσωσης Augusta – Bell 205, που εδρεύει στην 111 Πτέρυγα Μάχης Ν. Αγχιάλου εδώ και 32 χρόνια, προσφέροντας σημαντικό κοινωνικό έργο.
Η «Μαγνησία» είχε την ευκαιρία να μιλήσει με ένα από τα πληρώματα, ο κυβερνήτης του οποίου, πετά εδώ και 29 χρόνια πάνω από τη Μαγνησία, τις Σποράδες, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία, ακόμη και τα νησιά του Αιγαίου, σώζοντας ναυαγούς, τραυματισμένους και ερευνώντας για αγνοούμενους, όπως πρόσφατα, που εντόπισε τους πέντε Θεσσαλούς που είχαν χαθεί στο φαράγγι της Βρύναινας, στην Όθρυ. Σημαντικές και οι βιωματικές εμπειρίες του πληρώματος, με χαρακτηριστική περίπτωση τον εντοπισμό και διάσωση από βέβαιο θάνατο, το 2007 κοντά, στη Μυτιλήνη πέντε ψαράδων, μεταξύ των οποίων ένας 62χρονος, που μετά τη διάσωση φιλούσε τα πόδια του κυβερνήτη (!) ενώ διατηρεί επαφές μαζί του ακόμη και σήμερα, ευγνωμονώντας τον, που είναι ακόμη στη ζωή.
Ρεπορτάζ Ντίνος Στεργιόπουλος
Το πλήρωμα του ελικοπτέρου έρευνας – διάσωσης αποτελείται από τους επισμηναγό (Ι) Αθανάσιο Παπακυριάκο κυβερνήτη, υποσμηναγό (Ι) Δημήτρη Καλογιάννη, συγκυβερνήτη και ανθυπασπιστή (Ι) Ανδρέα Πρεμέτη, τεχνικό, που ανήκουν στην 358 Μοίρα Έρευνας – Διάσωσης της 112 Πτέρυγας Μάχης Ελευσίνας.
Το ραντεβού μαζί τους, έγινε νωρίς το πρωί της Τρίτης 5 Απριλίου, στη «βάση» του, που είναι ένα ανεξάρτητο κτίριο στην 111 Πτέρυγα Μάχης Ν. Αγχιάλου, όπου διαμένει και βρίσκεται σε μόνιμη ετοιμότητα το πλήρωμα του ελικοπτέρου, μερικές εκατοντάδες μέτρα από το ελικοδρόμιο. Τα πληρώματα του ελικοπτέρου εναλλάσσονται κάθε 10 μέρες περίπου.
Το ελικόπτερο και το πλήρωμά του, επιτελούν το κοινωφελές έργο της Πολεμικής Αεροπορίας και η τοπική κοινωνία πρέπει να γνωρίζει ότι η 111 Πτέρυγα Μάχης, εκτός από μεγάλη μονάδα μαχητικών F-16, που έχουν αναλάβει την προάσπιση των συμφερόντων και των συνόρων μας, διαθέτει και ένα άλλο πτητικό μέσο, που υποστηρίζει τις επιχειρήσεις της Πτέρυγας (κύρια αποστολή του ελικοπτέρου είναι η έρευνα και διάσωση των πιλότων μαχητικών αεροσκαφών), ενώ προσφέρει ένα σημαντικό κοινωνικό έργο, για πάνω από τρεις δεκαετίες.
Πέντε διασωστικά Πανελλαδικά
Στο Πανελλήνιο υπάρχουν πέντε ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης που εδρεύουν στη Ν. Αγχίαλο, στην Πρέβεζα, Καλαμάτα, Αχαΐα, Ηράκλειο, Σαντορίνη, με αποκλειστικό έργο τη διάσωση και αεροδιακομιδές ασθενών, από απομακρυσμένες περιοχές, όπως στα νησιά των Βορείων Σποράδων σε επίπεδο Μαγνησίας.
Ο Βόλος βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο για το σκοπό αυτό, καθώς βόρεια υπάρχει ο Όλυμπος, όπου γίνονται συχνά αποστολές, ανατολικά τα νησιά των Σποράδων, με πολλές αεροδιακομιδές και δυτικά ο κάμπος και η λίμνη Πλαστήρα.
Η ακτίνα δράσης του ελικοπτέρου έρευνας διάσωσης που εδρεύει στην 111 Π.Μ.Ν. Αγχιάλου, περιλαμβάνει τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα και μέρος της Κεντρικής Μακεδονίας. Η Βόρειος Ελλάδα καλύπτεται είτε από το ελικόπτερο A-B 205 ή από το ένα ελικόπτεροPuma, που βρίσκεται στη Λήμνο, καθώς το Α-Β βρίσκεται ουσιαστικά στο βορειότερο σημείο της ηπειρωτικής χώρας, ενώ αυτό της Πρέβεζας καλύπτει το Ιόνιο και τη Δυτική Ελλάδα.
Η υπηρεσία του πληρώματος του ελικοπτέρου A-B 205 (AugustaBell), διαρκεί καθημερινά 7 μέρες την εβδομάδα, 365 μέρες το χρόνο, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, κάτι που είναι επίπονο μετά τον Μάρτη και στη διάρκεια του καλοκαιριού, που η μέρα διαρκεί μέχρι και πάνω από 13 ώρες, κάτι που απαιτεί από το πλήρωμα να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα.
Σε 15λεπτη ετοιμότητα
Το πλήρωμα, ανά πάσα ώρα και στιγμή βρίσκεται σε 15λεπτη ετοιμότητα, που σημαίνει ότι σ’ αυτό το διάστημα πρέπει να έχουν σχεδιάσει την αποστολή τους και το ελικόπτερο να έχει απογειωθεί, για αεροδιακομιδή, διάσωση ή και έρευνα.
Οι τομείς έρευνας είναι πολλοί και μπορεί να αφορούν ορειβάτες, κυνηγούς, ανεμοπτεριστές, πλοία με λαθρομετανάστες.
Επίσης, λόγω του συστήματος υγείας που …νοσεί, πολλές είναι οι περιπτώσεις αεροδιακομιδών ασθενών από τα νησιά των Σποράδων.
Το ελικόπτερο Α-Β 205 έχει εγκατασταθεί στην 111 Πτέρυγα Μάχης από το 1984 και ο κυβερνήτης του, που είναι η «ψυχή» του πληρώματος, επισμηναγός Αθ. Παπακυριάκος, υπηρετεί στο συγκεκριμένο πτητικό μέσο από το 1987 και ο ίδιος αν και υπηρετεί στην Αθήνα, αισθάνεται περισσότερο … Μαγνησιώτης.
Ο κ. Παπακυριάκος είναι από τους πλέον έμπειρους κυβερνήτες ελικοπτέρων, ενώ ο κ. Καλογιάννης από τους πιο νέους συγκυβερνήτες, ενώ το ελικόπτερο είναι Ιταλικής κατασκευής μοντέλο 1970, εξοπλισμένο για να κάνει έρευνα και διάσωση.
Οι περιπτώσεις διάσωσης ανθρώπινων ζωών ουκ ολίγες και κάποιες από αυτές, αποτυπώνονται από το πλήρωμα με γλαφυρό τρόπο.
Η διάσωση πέντε Θεσσαλών
Στις 21 Μαρτίου 2016, χάθηκαν στην περιοχή της Όθρυος Αλμυρού πέντε Θεσσαλοί ορειβάτες και βρέθηκαν το μεσημέρι της ημέρας που δόθηκε το σήμα εξαφάνισής τους από το ελικόπτερο διάσωσης Augusta Bell 205.
Ήταν πρωί Δευτέρας και το ελικόπτερο βρισκόταν σε έξοδο συνεργασίας με τα αεροσκάφη της 111 Πτέρυγας Μάχης στον Παγασητικό, μεταξύ Καλών Νερών και Τρικερίου. Ενώ το ελικόπτερο βρισκόταν εν πτήσει, στις 10.05, ενημερώθηκε από το κέντρο να αφήσει τον αξιωματικό ελέγχου αεροσκαφών που μετέφερε και να λάβει μέρος στην έρευνα για τον εντοπισμό των πέντε περιπατητών που είχαν χαθεί στο φαράγγι της Βρύναινας.
Αμέσως το ελικόπτερο επέστρεψε στην 111 Π.Μ. και αφού άφησε τον αξιωματικό, απογειώθηκε στις 10.20 με προορισμό 11,5 μίλια νότια του αεροδρομίου και την περιοχή που είχαν χαθεί οι πέντε ορειβάτες και έφτασαν στις 10.35 στο σημείο.
«Ο καιρός ήταν ιδανικός και αυτό βοήθησε γιατί είχαμε οπτική επαφή με τις δυνάμεις της Πυροσβεστικής που έκαναν τις επίγειες έρευνες», ανέφερε το πλήρωμα, που έκανε λόγο για ιδιόμορφη και δύσκολη αποστολή, με δύσκολο επίσης, τον εντοπισμό των αγνοούμενων.
Η περιοχή έχει έντονο ανάγλυφο, με έντονες ορεινές εξάρσεις, με απότομες κλίσεις σε μεγάλο υψόμετρο, σκηνικό που αποτελεί εμπόδιο στην προσέγγιση ελικοπτέρου και στην ευκολία διεξαγωγής της έρευνας. Επειδή η περιοχή έχει πυκνή βλάστηση με δένδρα που έχουν πυκνά φύλλα, ο εντοπισμός τους ήταν δύσκολος, όπως και ο έλεγχος του ελικοπτέρου.
Το ελικόπτερο έκανε πτήσεις κατά μήκος του φαραγγιού και στην έκτη διέλευση (ενώ τελείωναν τα καύσιμα και έπρεπε να γυρίσει στη βάση του) και σε ένα μικρό ξέφωτο, μέσα στο φαράγγι, που πέρναγε το ποτάμι, ο κυβερνήτης πρόλαβε και είδε δύο ανθρώπους που φορούσαν ανοιχτόχρωμες φόρμες, που δεν έμοιαζαν με το περιβάλλον, κάτι που αποδείχτηκε ότι ήταν πολύ σημαντικό, καθώς ενημερώθηκε η Πυροσβεστική και οι ορειβάτες είχαν εντοπιστεί, στις 11.40 το πρωί και μετά από μια ώρα έρευνας.
Αποκλεισμένοι για 40 μέρες
Τον Φεβρουάριο του 2003 έχει χιονίσει στο Βόλο και στο ραντάρ του Πηλίου υπάρχει χιόνι ύψους οκτώ μέτρων και το πλήρωμα διατάχτηκε να αλλάξει τη βάρδια στο ραντάρ. Αν και υπήρχε πολύ μεγάλη χιονόπτωση οι άνθρωποι της Αεροπορίας έφτιαξαν κατασκευή με δύο σιδερένια κρεβάτια που έβαψαν πορτοκαλί, για να δώσουν το στίγμα που έπρεπε να προσγειωθεί το ελικόπτερο. Λόγω του ότι το χιόνι ήταν αφράτο, όταν το ελικόπτερο, που είχε παραλάβει από το στρατόπεδο Γεωργούλα τους πρώτους πέντε της βάρδιας, επιχείρησε να προσγειωθεί και έφτασε σε ύψος περίπου 4 μέτρων (λιγότερο από 15 πόδια), το «κατώρευμα» που δημιουργεί η έλικα, πριν το ελικόπτερο προσγειωθεί, ανέβαζε το χιόνι πάνω στο ελικόπτερο και το πλήρωμα δεν είχε την παραμικρή ορατότητα με άμεσο κίνδυνο να συντριβεί.
Το πλήρωμα και ο κυβερνήτης Αθ. Παπακυριάκος, ενημέρωσε τη βάση ότι δεν μπορούσε να εκτελέσει την αποστολή, επέστρεψε στο «Γεωργούλα» άφησε τους αεροπόρους και στη συνέχεια έκανε οκτώ δρομολόγια για να μεταφέρει βασικά είδη πρώτης ανάγκης, που πετούσε στο χιόνι, για τους αποκλεισμένους αεροπόρους στο ραντάρ, που τελικά έμειναν για πάνω από 40 μέρες μέχρι να φτάσει στο σημείο το εκχιονιστικό.
«Είναι κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο σ’ όλη μου τη ζωή», είπε ο κ. Παπακυριάκος, που πρόσθεσε ότι τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, πήγε τον Αρχηγό Τακτικής Αεροπορίας για να πει «χρόνια πολλά για το Πάσχα και ακόμη είχε χιόνι το Πήλιο. Ο διοικητής της μονάδας στα Χάνια μνημόνευσε τον κυβερνήτη του ελικοπτέρου και όταν ο ίδιος του είπε ότι είναι εκείνος, του απάντησε ότι είναι ήρωας γιατί κατέβηκε στα 5 μέτρα και δεν μπορούσαν να τον δουν και φοβήθηκαν να μη συντριβεί. Σύμφωνα με τον κυβερνήτη, το καλό ήταν που έφεραν σε πέρας το 50% της αποστολής και δεν άφησαν τους συναδέλφους τους χωρίς προμήθειες.
Έπαθε καρδιά ενώ κολυμπούσε
Τον Οκτώβριο του 2007, το ελικόπτερο Α-Β 205 είχε εντοπίσει τη σορό ανθρώπου που είχε πνιγεί στο Καρνάγιο Κάτω Λεχωνίων. Τη μέρα εκείνη υπήρχαν συνθήκες καταιγίδας, ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, που επέβαιναν δύο φίλοι, άρχισε να βάζει νερά και ο ένας σώθηκε ενώ ο δεύτερος, που προσπάθησε να κολυμπήσει, έπαθε έμφραγμα και απεβίωσε.
Το Λιμεναρχείο ενημέρωσε ότι βρισκόταν άνθρωπος στη θάλασσα, επί τόπου πέταξε το ελικόπτερο Α-Β 205 και εντόπισε τη σορό του πνιγμένου άνδρα να επιπλέει στη θάλασσα πριν βυθιστεί (κάτι που συμβαίνει για λίγα λεπτά της ώρας).
Διάσωση ψαράδων
έξω από τη Μυτιλήνη
Τo Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007 το ελικόπτερο διατάχτηκε να πάει στη Μυτιλήνη, διότι οι μεγάλες φωτιές στην Ηλεία απέσπασαν εκεί το ελικόπτερο της Μυτιλήνης. Το στίγμα που δόθηκε ήταν 55 μίλια νότια της Λήμνου, σε θαλάσσια περιοχή που έπλεε ένα τάνκερ, ο πλοίαρχος του οποίου, κάτι είχε δει στο ραντάρ.
Η έρευνα αφορούσε καΐκι στο οποίο επέβαιναν πέντε ψαράδες που δεν είχαν δώσει σημεία ζωής. Το ελικόπτερο πήγε επί τόπου στις 10.30 το πρωί και μετά από 20 λεπτά έρευνας ανέφερε ότι δεν εντόπισε κάτι.
«Πιστεύαμε ότι ήταν σκηνοθετημένο από την Τουρκία, που έκανε τέτοιες κινήσεις με τις εισροές προσφύγων για να βρουν πάτημα ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει σωστό σύστημα έρευνας και διάσωσης, ώστε να διχοτομηθεί το Αιγαίο και να μπούμε στη διαδικασία γκρίζων ζωνών», εκτίμησε ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου.
Ωστόσο, λίγο πριν το ελικόπτερο εγκαταλείψει το σημείο της έρευνας και αφού έψαξε λίγο πιο νότια (γιατί φυσούσαν βοριάδες και το ρεύμα τους παρέσυρε νοτιότερα), το πλήρωμα κατάφερε να εντοπίσει τους πέντε ψαράδες να κολυμπούν στη θάλασσα, καθώς το καΐκι είχε βυθιστεί.
Οι διασώσεις
Ο μεγαλύτερος σε ηλικία (62χρονών) φορούσε σωσίβιο και οι άλλοι τέσσερις έπεσαν στη θάλασσα με τα εσώρουχα. Τότε οι διασώσεις γινόταν με αρτάνη (πορτοκαλί κολάρο στο οποίο περνούσε το σώμα για να τραβηχτεί ένας άνθρωπος στο ελικόπτερο), ενώ σήμερα η διάσωση γίνεται με rescue basket. Η διάσωση έγινε τελικά με δυσκολία (και χωρίς οι αλιείς να είναι συνεργάσιμοι καθώς δεν καταλάβαιναν τις οδηγίες του πληρώματος), κάτι που είχε αποτέλεσμα η διάσωση του πρώτου να γίνει σε 17 λεπτά! Τελικά, οι υπόλοιποι τέσσερις ανέβηκαν με το σωστό τρόπο και η διάσωση έγινε με επιτυχία. Οι δύο από τους διασωθέντες, όταν μπήκαν στην καμπίνα του ελικοπτέρου είχαν υποθερμία και ένας τρίτος είχε κόψει τον αχίλλειο τένοντα, γιατί, πέφτοντας στη θάλασσα, το πόδι του βρήκε στην προπέλα του καϊκιού.
Όπως αποδείχτηκε, οι αλιείς έχασαν το παραγάδι και ψάχνοντας τα σημάδια που είχαν τοποθετήσει, έβαλαν ανάποδα τη μηχανή του σκάφους και με κόντρα τον αέρα, με αποτέλεσμα το καΐκι να αναποδογυρίσει.
Με αφορμή το περιστατικό και αναφορά του κυβερνήτη ότι οι ιδιώτες δεν γνωρίζουν τη διαδικασία διάσωσης με αρτάνη και υπάρχει κίνδυνος, καθιερώθηκε από τότε το rescue basket για τις διασώσεις.
Διατήρησαν επαφές
Οι πέντε αλιείς ήταν Έλληνες με καταγωγή από τη Μυτιλήνη και μέχρι σήμερα έχουν σχέσεις με τον κυβερνήτη του ελικοπτέρου, ενώ ο ηλικιωμένος «όταν προσγειωθήκαμε ήρθε και μου φίλησε τα πόδια και μου είπε ότι αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ήμασταν εδώ», όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος.
«Όλα αυτά είναι στιγμές που σε κάνουν να πιστεύεις ότι αυτό που κάνεις αξιολογείται από κάποιους που σε κάνουν να νιώθεις καλά και δε σ’ ενδιαφέρουν τα χρήματα, πως ζεις στη μονάδα και άλλα τέτοια ζητήματα. Όταν φανείς χρήσιμος και μπορείς με τον επαγγελματισμό σου να κάνεις το λιγότερο, που ο άλλος θα το εκτιμήσει ως το μέγιστο, μας ικανοποιεί αυτό», δήλωσε ο κ. Παπακυριάκος, που πρόσθεσε ότι και να φύγει από τη ζωή θα είναι ευτυχισμένος γιατί κατάφερε να βοηθήσει πέντε ανθρώπους και έκανε μόνο καλό και αν έκανε κακό το έκανε σε άλλες φάσεις και όχι σκόπιμα.
Για την πράξη του αυτή, το πλήρωμα του ελικοπτέρου πήρε εύφημο μνεία από την Αεροπορία και βραβεύτηκε, αλλά αυτό που μένει είναι ότι έσωσε πέντε ανθρώπους από βέβαιο θάνατο. Μάλιστα μέχρι και σήμερα οι διασωθέντες τηλεφωνούν στον κυβερνήτη για Χριστούγεννα και Πάσχα, ενώ όταν έτυχε να πάει στη Μυτιλήνη τον κέρασαν, δείχνοντας με τη χειρονομία τους την ευγνωμοσύνη τους.
Επαφές με το πλήρωμα του διασωστικού ελικοπτέρου διατηρούν και πολλοί ασθενείς που έτυχε να κάνουν αεροδιακομιδές και να τους σώσουν τη ζωή.
Πλέον οι έρευνες και διασώσεις για το ελικόπτερο δεν είναι τόσο πολλές, γιατί το βάρος πέφτει στους πρόσφυγες και μετανάστες, όπου συμβάλλουν και άλλες υπηρεσίες, όπως το Λιμενικό και το Πολεμικό Ναυτικό.
Διάσωση και νομικό μπλέξιμο…
Ουδέν καλόν αμιγές κακού έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι, που φαίνεται ότι γνώριζαν καλύτερα την Ελληνική πραγματικότητα και δεν είχαν άδικο.
Ο λόγος για μια διάσωση γιατρού που έπεσε και τραυματίστηκε κατά την πορεία του στον Όλυμπο (πολλαπλά κατάγματα στα άκρα), Δεκαπενταύγουστο και η νομικός σύζυγός του έκανε αναφορά στο Αεροδικείο.
Ο γιατρός έπεσε και χτύπησε στο καταφύγιο Ζολώτας του Ολύμπου, σε υψόμετρο 6.700 πόδια (2,5 χλμ.) παραμονή Δεκαπενταύγουστου και ημέρα που είχε πολύ αέρα. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου που διατάχτηκε να πάει για διάσωση δέχτηκε και πήγε στο σημείο, αλλά δεν μπορούσε να προσεγγίσει ούτε στα 2 μίλια το πρόχειρο ελικοδρόμιο λόγω των ανέμων και των ισχυρών δινών (επιπλέον στο ελικοδρόμιο δεν υπήρχε ίχνος διαφυγής, που απαιτείται για λόγους ασφάλειας), με αποτέλεσμα να επιστρέψει στη βάση του για να πάει την άλλη μέρα το πρωί που θα υπήρχε άπνοια.
Με το πρώτο φως της επόμενης μέρας (ανήμερα Δεκαπενταύγουστου) το ελικόπτερο απογειώθηκε, προσέγγισε προσεκτικά το ελικοδρόμιο, παρέλαβε τον τραυματία και τον μετέφερε στο Νοσοκομείο της Κατερίνης.
Μετά από δύο μήνες, το πλήρωμα κλήθηκε από το Αεροδικείο, διότι η σύζυγος του τραυματία είχε καταγγείλει ότι η Πολεμική Αεροπορία δεν συνεργάστηκε από την πρώτη μέρα και άργησε να μεταφέρει τον τραυματία. Τελικά, η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο από τον εισαγγελέα του Αεροδικείου, αποδεχόμενος ότι κανένας δεν μπορεί να εξαναγκάσει κάποιον να αποδεχτεί μια αποστολή ή να κάνει μια προσγείωση για την οποία ο ίδιος δεν αισθάνεται ασφαλής.
Ο κυβερνήτης εξηγεί ότι στο πλήρωμα που είναι πολυμελές, πρέπει να υπάρχει ηρεμία, πειθαρχία, που είναι δεδομένη και πολύ καλή συνεργασία, ενώ σε κάθε αποστολή πρέπει να δίνει τον καλύτερό του εαυτό και πάντα με ομαδικό πνεύμα, με πρώτιστη προτεραιότητα την προσωπική του ασφάλεια, αλλά και του μέσου (ελικοπτέρου).
Ελευσίνα – Ν. Αγχίαλος με ίδια μέσα…
Το πλήρωμα του ελικοπτέρου υπηρετεί και ανήκει οργανικά στην 358 Μοίρα Έρευνας – Διάσωσης της 112 Πτέρυγας Μάχης Ελευσίνας και γίνεται μηνιαίος προγραμματισμός για εκτέλεση υπηρεσίας στα πέντε σημεία της χώρας που εδρεύουν τα διασωστικά ελικόπτερα.
Η αλλαγή των πληρωμάτων που υπηρετούν στα νησιά αλλάζουν με μεταγωγικά αεροσκάφη C 130, αλλά στα χερσαία σημεία της χώρας, οι άνδρες της Πολεμικής Αεροπορίας κινούνται με τα δικά τους αυτοκίνητα και μάλιστα χωρίς να αποζημιώνονται για τα καύσιμα!
Βέβαια, οι αεροπόροι τονίζουν ότι γίνεται προσπάθεια από την υπηρεσία, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει, καταβολής μικρών αποζημιώσεων για το σκοπό αυτό και κάποιος μπορεί να καταφέρει να βγάλει τα έξοδά του αν έχει σωστή προετοιμασία και κάνει μετρημένα πράγματα.
Πάντως τα πληρώματα των ελικοπτέρων δηλώνουν δεν υπολογίζουν το οικονομικό κόστος, αλλά αυτό που δεν πληρώνεται είναι να αποχωρίζονται μια και δύο φορές τον μήνα -για αρκετές ημέρες- τις οικογένειές τους και είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης. Προσθέτουν δε, ότι όταν μπαίνουν στο ελικόπτερο υπάρχει «κόφτης» για τα προσωπικά τους προβλήματα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν καλύτερα αυτό που ξέρουν και που δεν είναι άλλο από την ολοκλήρωση της αποστολής με ασφάλεια για τους ίδιους και το πτητικό μέσο.
Πάντως το τριμελές πλήρωμα, σύσσωμο απαντά ότι η Μαγνησία και η Θεσσαλία γενικότερα είναι αγαπημένος προορισμός γι’ αυτούς, λόγος που την επέλεξαν για να εργάζονται. Ειδικά ο κυβερνήτης που προσφέρει υπηρεσία για 29 έτη στην περιοχή, τόνισε ότι πάει σε άλλες περιοχές για πολύ λίγο (μια φορά το χρόνο) για αλλαγή, αλλά εδώ καταλήγει ξανά.
Τονίζουν δε ότι έχουν γνωριμίες στην τοπική κοινωνία, ειδικά στη Ν. Αγχίαλο και όποτε βγαίνουν δεν είναι μόνοι, γιατί έχουν φίλους.
Σημαντική παρουσία ο τεχνικός
Εκτός από τον κυβερνήτη και τον συγκυβερνήτη ο τεχνικός, που είναι το τρίτο μέλος του πληρώματος κάνει την περισσότερη δουλειά, στη διαδικασία της διάσωσης γιατί χειρίζεται το γερανάκι διάσωσης (hoist), ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που κατεβαίνει για να βοηθήσει στη διάσωση ενός ανήμπορου ανθρώπου. Η συμβολή του τεχνικού δεν αφορά μόνο την πτήση, αλλά και την καθημερινή επιθεώρηση του ελικοπτέρου και είναι ο άνθρωπος που δίνει το «πράσινο φως» ότι μπορεί να πετάξει, ενώ τεχνικός έλεγχος γίνεται και μετά από κάθε πτήση.
Στην περίπτωση που υπάρξει βλάβη ο ανθυπασπιστής Ανδρ. Πρεμέτης τόνισε ότι κάνει διερεύνηση αν μπορεί να την επισκευάσει ο ίδιος, με τα μέσα που του παρέχει η μονάδα. Στην περίπτωση που αυτό δεν είναι δυνατόν, μιλάει με την Ελευσίνα και ζητάει συγκεκριμένο εξάρτημα και, αν απαιτείται, επιπλέον τεχνικό προσωπικό για να αποκατασταθεί η βλάβη. Στην Ελευσίνα γίνονται επίσης οι μεγάλες συντηρήσεις του ελικοπτέρου.
Επιπλέον, ο κ. Πρεμέτης έχει περάσει εκπαίδευση διασώστη με πρώτες βοήθειες, αν και πλέον δεν εφαρμόζονται, παρά μόνο από γιατρό, διότι στο παρελθόν τους επέρριπταν συγγενικά πρόσωπα ευθύνες στην περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά.
Όλα τα παραπάνω συντελούν- αν μη τι άλλο- στο ότι το ελικόπτερο και το πλήρωμα διάσωσης που έχει τη βάση του στην 111 Π.Μ. στη Νέα Αγχίαλο, προσφέρουν ανεκτίμητο έργο, όπως ανεκτίμητη είναι η ανθρώπινη ζωή.
http://magnesianews.gr/