Την ώρα που συμβαίνουν πολλά και διάφορα γύρω μας και την ώρα που ψάχνουμε να βρούμε τι θα απομείνει στην πόλη όταν καταφέρει η Πρύτανης να μην έχει καθηγητές το Πανεπιστήμιο στο Αγρίνιο, με χαρά είδαμε έναν άνθρωπο που δεν είναι από τα μέρη μας να υπερασπίζεται την επιλογή του να ζήσει και να δουλέψει στο Αγρίνιο.
Όχι, δεν πρέπει να είχε κακή πρόθεση ο Βασίλης Σκουντής, ένας εκ των κορυφαίων αθλητικογράφων στη χώρα και γκουρού της δημοσιογραφίας που αφορά την πορτοκαλί μπάλα του μπάσκετ. Αλλά έτσι είθισται, τι να κάνουμε τώρα. Είχε χτες εκπομπή στο Otesport 4, όπως κάθε Τρίτη, με τον εύλογο τίτλο “Pick ‘n’ Roll” και κάπως έπρεπε να ξεκινήσει ο άνθρωπος. Τι πιο λογικό από το να εξηγήσει ο παρουσιαστής στο κοινό ότι ο Χρήστος Μυριούνης έχει εξαφανιστεί κάπου στην πικραμένη ελληνική επαρχία;
Ξεκίνησε με το ρεμπέτικο «Σβήστε με από το χάρτη»(!), είπαμε κι εμείς το πιάσαμε το υπονοούμενο, εντάξει δεν είμαστε, δα, και στην πρώτη γραμμή της προβολής σε πανελλήνιο επίπεδο. Είχε όμως και συνέχεια η…αλληγορία. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, έπεσαν τα σχετικά αστεία δύο προφανέστατα παλιών γνώριμων με αμοιβαίο σεβασμό, πήγαμε και στο παρασύνθημα: «Εσύ Χρήστο μου κάνεις κανονικό αγροτικό, έτσι δεν είναι;», ήταν το ερώτημα του Βασίλη Σκουντή που άρχισε να απαριθμεί όλες τις μικρές ομάδες που έχει προπονήσει μέχρι στιγμή ο Μυριούνης για να καταλήξει και στο Αγρίνιο. Ο Μυριούνης όμως δεν είχε σκοπό να τη δώσει την ευχαρίστηση στον σπορτκάστερ και απάντησε ότι νιώθει να του έχει δοθεί μια μεγάλη ευκαιρία στο Αγρίνιο και τον Α.Ο.Α, ότι θεωρεί την τωρινή του ομάδα «σταθμό στην καριέρα του».
Φευ, ο Βασίλης Σκουντής δεν ικανοποιήθηκε από την απάντηση. Η απορία του για το πώς αντέχει ο Χρήστος στα μέρη μας ήταν μεγάλη: «Ναι, βρε παιδί μου, αλλά να τρέχεις τώρα στον Αστακό(!) και στον Λαγκαδά και ανά την ελληνική επαρχία, όσο να ‘ναι… πως το εκλαμβάνεις;», ήρθε η συνέχεια. Όμως και από τον Μυριούνη ήρθε η συνέχεια/απάντηση: «Όπου πηγαίνω γίνομαι δέκτης σεβασμού, οι άνθρωποι συνήθως-όχι πάντα-μου δείχνουν αγάπη κι αναγνώριση. Άλλωστε εγώ πάντα είχα μια κλίση προς την επαρχία, μου άρεσε να δουλεύω εκτός Αθήνας».
Κάπου εκεί το ματς έληξε. Ο Σκουντής πείστηκε ότι Μυριούνης δεν ταλαιπωρείται, ότι γουστάρει αυτό που κάνει και ότι μάλλον έχει μπλέξει με ανθρώπους με τους οποίους συνεννοείται καλά, μάλλον σε μια πόλη που, εντάξει, δεν είναι η ωραιότερη των Βαλκανίων(καν)αλλά δεν είναι και κρανίου τόπος. Και κάπου εκεί, για ακόμη μια φορά, ένας «ξένος» στην πόλη δείχνει να μας έχει καταλάβει και λέει εξαιρετικά λόγια, που συνήθως εμείς δεν λέμε. Ελάτε τώρα, πόσες φορές δεν έχουμε όλοι πει δυσφημιστικά λόγια για τούτο τον τόπο και για εμάς, τους ανθρώπους του;
Το προβληματικό της υπόθεσης είναι ότι μόνο με αφορμή τις τοπικές ομάδες ή κάποιο καλλιτεχνικό γεγονός ακούμε κανέναν καλό λόγο. Και παραγωγή ή οικονομία δεν προκύπτει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πάντως ευχαριστούμε «Χρηστάρα»(έτσι τον έλεγαν όσοι τον συμπαθούσαν από παλιά) σε κάθε περίπτωση…
Γ.Συμψηρής