Γράφει η Κωνσταντίνα Μπότση*
Ζούμε αναμφισβήτητα σε μια πολύπαθη χώρα. Ιδιαίτερα μετά τις οικονομικές και συνεπακόλουθες κοινωνικές εθνικές ταπεινώσεις κατά τις τελευταίες δεκαετίες, επιβεβαιώθηκε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο αυτή η χρόνια δυσχερής θέση μας: η Έλλαδα έρμαιο των κάθε λογής μεγάλων οικονομικών-γεωπολιτικών συμφερόντων. Έξοδος κινδύνου πουθενά. Συμβιβασμοί, προδοσίες, εξαναγκασμοί, αόριστος ή ανύπαρκτος κώδικας ηθικής, άσκηση εξουσίας από ανίσχυρες προσωπικότητες ανάξιες να διαχειριστούν τα συμφέροντα του λαού και της χώρας. Αποφάσεις που λήφθηκαν με σκυμμένο κεφάλι και κινήθηκαν από τα συμφέροντα των λίγων, των ισχυρών, των εχόντων και κατεχόντων. Και ο λαός πάντα εκεί στο περιθώριο, αποδέκτης και θύμα όλων των στρεβλώσεων, αποκυήματα λανθασμένων και διεφθαρμένων χειρισμών εξουσίας.
Εντεινόμενο το δυσμενές πλαίσιο κατά τα τελευταία χρόνια: μια δυσλειτουργική, συναρμολογημένη με λογιών λογιών απομεινάρια, αποκομμένη από τα πραγματικά προβλήματα του λαού κυβέρνηση, τόσο αποκομμένη που αδιαφορεί όχι μόνο για το ευ ζην αλλά ακόμα και για το ζην των πολιτών. Η εξουσία του Μητσοτάκη προκαλεί, ο αυταρχισμός παρουσιάζεται ως δυναμική και ρηξικέλευθη πολιτική. Επιδεικνύει μέγιστο ενδιαφέρον μόνο για την έξωθεν βιτρίνα της χώρας εις βάρος των πολιτών. Άνεργοι, με τα κάθε λογής τυχάρπαστα “fund” να τους παίρνουν τα σπίτια αφήνοντάς τους στο δρόμο, οι ελευθερίες τους με πρόσχημα την πανδημία να καταστέλλονται, τα βασικά συνταγματικά δικαιώματά τους να θίγονται, τα δικαιώματα των παιδιών να παύουν να υφίστανται. Αλλά αυτά γι αυτούς δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει η εικόνα της χώρας και τα δήθεν ευημερούντα μακροοικονομικά μεγέθη.
Μέσα σε όλο αυτό το δυσμενές κλίμα η αρχηγία του Κασσελάκη φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι ήρθε για να ταρακουνήσει τα στάσιμα νερά καταρχάς της αντιπολίτευσης. Σηματοδοτήθηκε από μια έντονη εσωκομματική αναμόχλευση, η οποία καθοδηγούμενη από τα έμφυτα αντανακλαστικά αντίδρασης στην εντροπία, κορυφώθηκε με τη διάσπαση.
Οι αριθμητικές απώλειες αξιόλογες, ωστόσο η ποιοτική κάθαρση προσέδωσε στο κόμμα μια νέα δυναμική. Αυτή αναμφισβήτητα ορίστηκε από την επικοινωνιακή δεινότητα του νέου προέδρου, το ηγετικό του προφίλ, την εκπεμπόμενη ευθύτητα και ειλικρίνεια, την ευρύτητα και εγκυρότητα των θέσεών του, την αμεσότητα της προσωπικότητάς του.
Εγκαθιδρύοντας και ισχυροποιώντας πλέον την αρχηγική του θέση προχωρά σε μια ριζοσπαστική, καινοτόμα, ακομπλεξάριστη, βαθιά δημοκρατική τομή για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα: ανοίγει τις υποψηφιότητες του ευρωψηφοδελτίου στη λαϊκή βάση. Μια κίνηση που επιφανειακά ερμηνευόμενη θα μπορούσε να σημαίνει προσπάθεια διευρυνόμενης προσέγγισης των ψηφοφόρων και αποτελεσματικότερης προεκλογικής εκστρατείας.
Ουσιαστικά όμως υποδηλώνει κάτι βαθύτερο: την πρόθεση ανατροπής και εξάλειψης του πατερναλιστικού μοντέλου διακυβέρνησης, που εκτός από την πολιτική διατρέχει ολόκληρη την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Η ευθύνη ανατίθεται για πρώτη φορά στα χέρια του λαού, στον ίδιο τον πολίτη ως πρόσωπο. Με μία ανοιχτή πρόσκληση καλείται να συμμετέχει, να έχει λόγο, να διαμορφώσει το ευρωπαϊκό μέλλον του. Απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτου πρότερης κομματικής τοποθέτησης, η επιλογή της συμμετοχής σε ενδοκομματική διαδικασία ως “φίλος” το αποδεικνύει. Όλος ο λαός γίνεται ξανά κυρίαρχος, εκπληρώνοντας με αυτό τον ευφυέστατο τρόπο τη βασική αρχή της δημοκρατίας: Η εξουσία να πηγάζει από το λαό, να ασκείται από το λαό και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Τα λέμε στις κάλπες.
*Γεωλόγος -Δημόσιος υπάλληλος ΠΦΥ
Προτεινόμενη Υποψήφια Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας