Ημέρα επετείου της απελευθέρωσης του Αγρινίου από τους τούρκους το 1821 η σημερινή (11η Ιουνίου).
Η επίσημη δοξολογία θα τελεστεί στο Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής την Κυριακή 16/6 όταν και θα εκφωνήσει τον Πανηγυρικό της ημέρας ο Σπύρος Αδάμης.
Με αφορμή ωστόσο τη σημερινή επέτειο οι μνήμες του γνωστού δασκάλου και αυτοδιοικητικού ανέτρεξαν πολλές δεκαετίες πίσω σε σχολική γιορτή που συμμετείχε και η οποία-όπως ο ίδιος εκτιμά- επρόκειτο για την πρώτη φορά που κατά κάποιο τρόπο εορτάσθηκε η επέτειος.
Το γεγονός το σχολιάζει ως εξής ο Σπύρος Αδάμης παραθέτοντας και φωτογραφικό υλικό:
Στην πορεία του λαού μας το 1821 σηματοδοτεί την απαρχή της αναγέννησης του νέου Ελληνισμού.
200 χρόνια μετά η Πολιτεία σκέφτεται ξανά ότι πρέπει να ανοιχτεί το σκονισμένο βιβλίο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι κραυγές των Τούρκων γειτόνων μπορούν να ξυπνήσουν την χαμένη ιστορική μνήμη.
Όσο κι αν ακούγεται κακόηχο η ιστορία του λαού μας δέχτηκε απίθανες προσεγγίσεις ερμηνείες και διαστρεβλώσεις.
Ιστορικοί, ιστοριογράφοι, ιστοριολάγνοι γνώρισαν και κατέγραψαν το δράμα του λαού και την επανάσταση του.
Δυστυχώς και σήμερα πάρα πολλές πτυχές της επανάστασης παραμένουν άγνωστες. Άλλες από παντελή ιστορική άγνοια και άλλες από ιστορικές σκοπιμότητες ανιστόρητων.
Όσα δεν διασώθηκαν από γραπτά αγωνιστών χάνονται στην άβυσσο της ιστορικής μνήμης.
Έτσι μακριά από αφώτιστες στιγμές του αγώνα κινδυνεύουν να χαθούν οι θυσίες του Ελληνισμού για 400 χρόνια. Αφού ξοδεύτηκαν χρόνια και μελάνι αμφισβήτησης σήμερα ανοίγω ένα κεφάλαιο με την μορφή πανηγυριού.
Δυστυχώς όμως έτσι χάθηκαν ηρωικές μορφές αγωνιστών που παραμένουν στη σκιά ίσως και για πάντα. Χαρακτηριστική περίπτωση η απελευθέρωση του Αγρινίου.
Εδώ ο χρόνος στάθηκε άγονος και αδιάφορος. Μελετώντας επίμονα την ιστορία αυτού του τόπου από τα μαθητικά μου χρόνια αναζητούσα τα χνάρια της ιστορίας και της συμμετοχής σε αυτή των προπατόρων μου.
Από εκεί έφτασα στα μαθητικά μου χρόνια να ανοίξω το κεφάλαιο της απελευθέρωσης του Αγρινίου από τους Τούρκους.
Έτσι στη Γ’ Λυκείου με μία ομάδα συμμαθητών αναλάβαμε την εκδήλωση της 25ης Μαρτίου με θέμα «η απελευθέρωση του Αγρινίου».
Την ομιλία έκανα ο ίδιος με τη συμμετοχή των συμμαθητών Απ. Λερού, Θ.Ντζαμίχα, Ηλ.Μώκου, Αρ. Κατσαρού και Δ.Μοκίστα.
Αμέριστη ήταν η συμπαράσταση της εξαίρετης φιλολόγου Μαρίας Παπαζήση-Τζούλη, στην οποία προσωπικά χρωστάω την αγάπη για την ιστορία και τη λογοτεχνία.
Η αναδρομή αυτή γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να ξαναγυρίσουμε το χρόνο εκεί που η πόλη είχε σβήσει τα ίχνη και την ιστορία της.
Πηγές που είχαμε χρησιμοποιήσει και τότε ήταν ο Χαβέλας, ο Θωμόπουλος και ο Ντετόπουλος.
Μόνο που εμείς ήμασταν μια μικρή ομάδα μαθητών που ανήσυχα ψάχναμε τις ρίζες αυτής της πόλης. Η Πολιτεία ήρθε πάρα πολύ μετά…