«Είχα την εντύπωση ότι επειδή είναι χρονιάρες μέρες θα ήμασταν σύντομοι, να ευχηθούμε στον κόσμο και να τελειώσουμε σύντομα. Έχουν περάσει δύο ώρες κι ακόμη δεν έχουμε μπει στα θέματα». Έτσι ξεκίνησε μια εισήγησή του ο δημοτικός σύμβουλος Στέλιος Μερμίγκης( τα ίδια είπε στο περίπου και ο Π. Μοσχολιός) προχθές, λίγο μετά από όταν κατάλαβε ότι θα τσακωθούν ακόμη και για τον Καβάκο. «Θα το φέρω ψήφισμα να μην έρθει, να έρθει κάποιος άλλος», μου έλεγε ο Στ. Μερμίγκης κάνοντας πλάκα. «Αφήστε τον Καβάκο, φέρτε τον Σαραβάκο», έλεγε ένας συνάδελφος, κι εκείνος κάνοντας πλάκα. «Στους Καβάκους δίνετε χρυσά κλειδιά πόλης, στα λαϊκά παιδιά σαν τον Βελισσάρη τίποτε», μονολογούσε ένας τρίτος…
Βέβαια, μετά από λίγο ο ίδιος Στ. Μερμίγκης ευχήθηκε πάνω από όλα τύχη διότι όπως είπε «από τύχη ζούμε». Πως μπορείς να το αμφισβητήσεις αυτό; Όχι μόνο ζούμε από τύχη αλλά και με κάμποσα χωρατά. Στις σημειώσεις μου για ατάκες που έπεσαν στο συμβούλιο κράτησα τρεις, όχι πολύ προβεβλημένες. Μια του κ. Φαρμάκη όταν ο κ. Γκρίζης έλεγε προς τον κ. Τραπεζιώτη ότι και παλιότερα κυβερνητικός ήταν: «Ακούγατε Λαλιώτη και τρέματε» ήταν η ατάκα που μάλλον εξηγούσε τον τότε σχεδιασμό των δρόμων στην περιοχή. Μετά συγκράτησα την ατάκα «έχετε καταντήσει καραγκιόζηδες, για τα πάντα παίρνετε τον λόγο για αντιρρήσεις», που είπε κάποια στιγμή όρθιος ο δήμαρχος της πόλης προς την αντιπολίτευση γενικώς. Και τέλος την ατάκα ότι «μετά τον στρατηγό άνεμο του Πολύδωρα, εδώ έφταιξε ο στρατηγός πλάτανος»(!), ατάκα Καζαντζή αυτή σχετικά με εμπόδια που επικαλέστηκε ο δήμος γιατί δεν καθάρισε κάποιο ρέμα…
Θέλω να θυμίσω πως δεν ζούμε μόνο από τύχη αλλά ζούμε και στην χώρα όπου ο υπουργός Παιδείας υπαινίσσεται ότι τις σηκώνει ο οργανισμός του τις σφαλιάρες του πρύτανη του ΠΑΜΑΚ. «Αναρωτηθείτε τι κάνετε λάθος και δέχεστε τόσες επιθέσεις», είπε ο κ. υπουργός προς τον πρύτανη, κάτι σαν «ας αναρωτηθούν στην Υεμένη τι λάθος κάνουν και τους βομβαρδίζουν οι Σαουδάραβες».
Μπορεί να φαίνεται κάπως άσχετο αυτό που συμβαίνει στα πανεπιστήμιά μας με το δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου αλλά δεν είναι: προ ημερών δεν ήταν που οι νεαροί φοιτητές στον ίδιο χώρο διαμαρτυρόταν για τα δικαιώματά τους, το φαγητό τους και άλλα κεκτημένα; Αν τους ρωτούσες πως την βλέπουν την πρωτοβουλία Γαβρόγλου(ο οποίος ως ιδιώτης είναι υψηλόβαθμο στέλεχος στου Λάτση)να δίνει πτυχία ΑΕΙ σε αποφοίτους ΤΕΙ για να πριμοδοτήσει την δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, θα έσκιζαν τα ρούχα τους μέσα στην αίθουσα. Αν τους ζητούσες να σου πουν μια κουβέντα για τα ντου στο ΠΑΜΑΚ ή για την υπόθεση Συρίγου στο Πάντειο(που είδε πάλι να αναβάλλεται η δίκη εκείνων που τον κακοποίησαν επ’ αόριστον!), θα σου έλεγαν μισόλογα ή μάλλον θα καταδίκαζαν την προσπάθεια αστυνομοκρατίας ενάντια στην δημόσια δωρεάν Παιδεία…
Και μην πει κανείς ότι δεν είναι δικά μας παιδιά οι φοιτητές ε; Ή τουλάχιστον οι εκπρόσωποί τους; Όλοι μια παρέα είμαστε εδώ και χρόνια, όλοι με τον ίδιο τρόπο μιλάμε και φερόμαστε στα δημοτικά συμβούλια. Χωρίς δέσμευση χρόνου, χωρίς διαδικασίες, πάντα υπό το κράτος της κάμερας που τραβάει, πάντα δηκτικά και υποτιμητικά για τον απέναντι.
Είναι να αναρωτιέσαι αν σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο κολλάει ο Καβάκος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Ο Καβάκος έχει μια ιδιάζουσα προσωπικότητα όπως όλοι οι προικισμένοι άνθρωποι. Εύχομαι να μην τον ρωτήσουν την άποψή του για την πολιτική, για το ρεμπέτικο, για την εργατικότητα, για τον μέσο πολίτη. Διότι θα κλάψουνε μανούλες.
Γ.Σ.