Η απεργία έληξε κι έμεινε μια αφίσα-κάρτα-κορνίζα σε μαύρο(φυσικά, τι άλλο;)χρώμα να λέει ότι ο ασφαλιστικός νόμος που έρχεται σκοτώνει την ελευθερία του Τύπου. Μόνο αυτός σκοτώνει την ελευθερία του Τύπου; Οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που είπαν ότι καλώς ησύχασε από τους συναδέλφους τους ο «κοσμάκης» δεν αυτοκτονούν μόνο και μόνο για να γλύψουν τον κυρίαρχο λαό; Ας είναι, ανάθεμα κι αν λύθηκε τίποτε. Το μείζον θέμα που είναι το αγγελιόσημο(το μπαγιόκο, που λένε…)παραμένει για κανα τρίμηνο και το ξαναβλέπουμε! Πιο ελληνική λύση θα μπορούσατε να φανταστείτε; Και η δουλειά θα εκκρεμεί και πολιτικό κόστος δεν θα υπάρξει για κανένα και κάποιος άλλος θα φορτωθεί την απόφαση.
Αλλά στο μεταξύ έγιναν τα πάντα και πέρασαν άβρεχα. Καταργείται αυτή η μικρή φορολογική προστασία για τις περιοχές κάτω από 2000 κατοίκους. Κι από 1-1-2018( προσέξτε όχι ’17 αλλά ’18!) αίρεται κάθε περιορισμός για τα δάνεια και τους πλειστηριασμούς. Καλό; Οι επόμενοι θα το φορτωθούν, όχι ετούτοι οι σημερινοί! Θα μου πεις, βέβαια, και από φέτος θα είχαμε ήδη πλειστηριασμούς και σπίτια χαμένα αλλά η απεργία των δικηγόρων και των συμβολαιογράφων κρατάει άμυνα και δίνει… οξυγόνο.
Και πάλι ας είναι. Αργά κι ανεπαίσθητα αλλάζει η χώρα. Ο Προκόπης ο Πρόεδρος λέει ότι ακόμα αλλάζουμε τον κόσμο, ο Παπαδημούλης απειλεί ότι αν κάνουμε εκλογές θα αποσταθεροποιηθεί η Ευρώπη(!) και η κ. Αυλωνίτου λέει ότι εμείς σώσαμε το χρεοκοπημένο ΔΝΤ! Αλλά ο Μουζάλας έφαγε την κρυάδα χτες στη Λέσβο με πρόσφυγες και μη πρόσφυγες να τον ραίνουν με νερά από ιπτάμενα μπουκάλια. Μάθατε πως πήγε το πρόγραμμα μετεγκατάστασης από Ελλάδα σε Τσεχία; Να σας το πω εγώ να το πείτε και σε κάτι τοπικά στελέχη που κάνουν λόγο για φιλοξενίες και οικογένειες και αλληλεγγύες. Είκοσι άτομα είπε θα πάρει από Ελλάδα η Τσεχία τον Ιανουάριο. Τα 13(!) τα έκοψε ως επικίνδυνα γιατί ήταν αδύνατον να βρεθεί η αληθινή τους ταυτότητα! Κι από τα επτά(αρ. 7)άτομα που ενέκρινε τα τρία δραπέτευσαν κάπου στην Ελλάδα πριν να φύγουν για Τσεχία! Οι πιο πολλοί περιμένουν τη ρευστότητα πάλι, όπως πέρσι, αλλά οι ειδήσεις είναι αλλού. Αργά κι ανεπαίσθητα, όχι με έναν βρόντο αλλά με έναν λυγμό, που λέει κι ο ποιητής.
«Όχι, η εθνική αυτοκτονία είναι μια πολύ μεγαλύτερη διαδικασία – δεν είναι προϊόν μιας στιγμής. Αλλά συμβαίνει όταν μια κακή ιδέα έρχεται πάνω σε άλλη και πάνω σε άλλη κι άλλη κι άλλη κι άλλη και τα γρανάζια που κινούν τη χώρα αρχίζουν να γυρνούν πιο αργά και πιο αργά και η σκουριά αρχίζει να σκεπάζει τις κάποτε γυαλιστερές επιφάνειές τους. Επανάσταση – ψυχρή και οργισμένη. Μίσος, ως πολιτική στρατηγική. Νόμοι, που χρησιμοποιούνται για να διαιρούν και να εξουσιάζουν. Κανονισμοί φτιαγμένοι για να τιμωρούν. Εκλογές που χρησιμοποιούνται για να εδραιωθεί η δικτατορία. Η διαφθορά αφαιρεί το αίμα της χώρας σταγόνα σταγόνα, γεμίζοντας τους κουβάδες μιας διαδοχικής σειράς γραφειοκρατών, πριν αυτοί καταστραφούν, μόνο και μόνο για να αντικατασταθούν από άλλους ξανά και ξανά. Αυτό είναι το αξιοσημείωτο, για μένα, σχετικά με τη Βενεζουέλα. Προς υπεράσπισή μου –όσο αδύναμη και αν είναι αυτή– προσπάθησα να παλέψω την αυτοκτονία της χώρας, συνεχώς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Υποθέτω ότι εξακολουθώ να το κάνω, χρησιμοποιώντας το γράψιμό μου ως τελευταία γραμμή άμυνας.(…)«Δεν πρέπει να το κάνετε αυτό» είπα. Και ξανά: «ο νόμος δεν θα λειτουργήσει» και «αυτές οι εκλογές δεν θα φέρουν καμία ελευθερία» κι επίσης, «αυτά που σχεδιάζετε δεν θα φέρουν ευημερία – και η μόνη ισότητα που θα πετύχετε θα είναι στην ουρά για ψωμί». Και δεν ήμουν μόνος, μια στρατιά άνθρωποι, πιο έξυπνοι από μένα, επεσήμαιναν δημόσια, σε έντυπα και φόρουμ συζητήσεων, στις τηλεοράσεις, σε συναντήσεις της κοινότητας και σε πολιτικές εκστρατείες, ότι το αποτέλεσμα θα είναι μόνο συλλογική εθνική αυτοκτονία. Κανείς δεν άκουγε»
Δεν λέει για την Ελλάδα. Είναι ο Joel Hirst, Αμερικανός συγγραφέας και πρώην συνεργάτης του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων, απεσταλμένος του Οργανισμού Διεθνούς Ανάπτυξης. Λέει για τη Βενεζουέλα…
Γ.Συμψηρής