Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Σχολής Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού «Αθανάσιος Παλιούρας», πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον γνωστό Αγρινιώτη γλύπτη Βασίλη Παπασάικα την Δευτέρα βράδυ 15 Απριλίου στο Παπαστράτειο Μέγαρο στο Αγρίνιο.
Η διοργάνωση έγινε από την Γυμναστική Εταιρεία Αγρινίου που λειτουργεί το τμήμα Πνευματικών και Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων.
Η επιτυχημένη πολιτιστική δραστηριότητα διανύει τον ένατο κύκλο, περίοδος 2023-2024, με ομιλίες και παρουσιάσεις που καλύπτουν ευρύ φάσμα του πολιτισμού και της ιστορίας του Αγρινίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Το θέμα της ομιλίας του κ. Παπασάικα ήταν: «Τέχνη και Πολιτισμός».
Η συντονίστρια της εκδήλωσης κυρία Ελένη Μαρσέλλου καλωσόρισε τους προσκεκλημένους και τους πληροφόρησε για την εκδήλωση και τον ομιλητή με τα παρακάτω λόγια:
«Η Σχολή Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού «Αθανάσιος Παλιούρας» της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου κάλεσε για την αποψινή εκδήλωση τον συμπολίτη μας γλύπτη Βασίλη Παπασάικα ο οποίος θα μας μιλήσει για την Τέχνη και τον Πολιτισμό.
Ο Βασίλης Παπασάικας γεννήθηκε στο χωριό Καινούργιο Αγρινίου το 1956 από Αγρότες γονείς.
Σπούδασε σχέδιο στο φροντιστήριο του Βρασίδα Βλαχόπουλου και γλυπτική στο Α’ εργαστήριο Γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα από το 1980 έως το 1985.
Έχει κάνει 15 ατομικές εκθέσεις γλυπτών και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές. Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές, επίσης μνημειακά του έργα βρίσκονται τοποθετημένα σε πολλούς δημόσιους χώρους ανά την Ελλάδα.
Έχει συγγράψει τέσσερα βιβλία με τους τίτλους: «Μικρές Συντάξεις και Σχέδια», «Όσα από την φιλία μου με τον Χρήστο Καπράλο», «Βασίλης Παπασάικας Σχέδια» και «Ολίγα τινά για την καθ’ ημάς Ζωή και Τέχνη».
Ο γλύπτης ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στο Καινούργιο Αγρινίου».
Η κυρία Μαρσέλλου έδωσε τον λόγο στον γλύπτη κ. Βασίλη Παπασάικα ο οποίος ξεκίνησε την ομιλία του με μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της τέχνης από τις απαρχές της στην λίθινη εποχή μέχρι την σύγχρονη εποχή.
Μίλησε για την Ελληνική καλλιτεχνική προσέγγιση των αρχαίων Ελλήνων στην γλυπτική και την ζωγραφική και τον τρόπο σκέψης τους.
Ανέφερε τα λόγια φτασμένων στην τέχνη καλλιτεχνών, όπως για παράδειγμα, «όσο κι αν θέλουμε να είμαστε πιστοί στο μοντέλο, στο τέλος είμαστε πιστοί σε μια εικόνα που έχει σχηματιστεί μέσα μας από το μοντέλο».
Ανέφερε σπουδαίους εικονογράφους του Μεσαίωνα όπως τον διάσημο Θεοφάνη της Αγίας Λαύρας, καθώς και άλλους καλλιτέχνες με το ίδιο όνομα.
Μίλησε για την τέχνη στην Δύση μετά την ανακάλυψη της φωτογραφίας και τον μεγάλο επηρεασμό της αρχικής Δαγκεροτυπίας στους Ευρωπαίους καλλιτέχνες.
Ανέλυσε τις τεχνοτροπίες που οδήγησαν στον Ιμπρεσιονισμό και εξπρεσιονισμό, που αναπτύχθηκαν αρχικά στην Δυτική Ευρώπη και έφθασε μέχρι τις τάσεις των τελευταίων δεκαετιών. Στις οποίες παρατηρούνται ακραίες μορφές τέχνης, που κατά τον ομιλητή δεν έχουν καμία σχέση μαζί της.
Συγκεκριμένα είπε ότι στην κλασσική εποχή πίστευαν ότι: «η τέχνη εξημερώνει τα ήθη των ανθρώπων, ανεβάζει την αισθητική τους και ανεβαίνοντας η αισθητική, τους οδηγεί προς την φιλοσοφία».
Η άνοδος της τέχνης είναι ανάλογος με την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας. Την εποχή που μεγαλούργησαν οι καλές τέχνες στην Αθήνα, κυριάρχησαν καλλιτεχνικές μορφές όπως ο Φειδίας και άλλοι. Και συμβάδισε η άνθιση των τεχνών την ίδια εποχή που στην πολιτική σκηνή κυριαρχούσαν ηγέτες όπως ο Περικλής.
Σήμερα-συνέχισε-αντιθέτως με τότε, ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια, έχουμε πτώση της τέχνης. Η τέχνη δέχεται μία βίαιη επίθεση.
Στην εποχή την δική μας, μπορεί ο καθένας να δει σε τι κατάσταση είναι η τέχνη και παράλληλα η σημερινή πολιτική. Και θα αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό. Με ένα λόγο ο κόσμος σήμερα δέχεται μια μεγάλη επίθεση, μια ισχυρότατη επίθεση.
Όταν σε ένα πολυτελέστατο μουσείο με μεγάλα έργα, φιλοξενούνται καλλιτέχνες που «ρίχνουν σκουπίδια ή ακαθαρσίες στον τοίχο», εκστασιάζονται οι ειδικοί-εντός εισαγωγικών-και λένε στους ανθρώπους ότι αυτά είναι αριστουργήματα, εκείνη την στιγμή υφίσταται μια επίθεση στην λογική και στην κατά λόγο αντίληψη των πραγμάτων.
Το αποτέλεσμα της επιρροής των ανθρώπων είναι να δέχονται μετά οτιδήποτε μπορούν και τους πασάρουν…
Πράγμα που έχει οδηγήσει την κοινωνία σε απάθεια. Και η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται να αντιδράσει για το παραμικρό. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της παρατέχνης. Και δυστυχώς το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει και με την μουσική…
Σχετικά με το Αγρίνιο τόνισε την ιδιαίτερη αξία που έχει το κτήριο της παλιάς Δημοτικής Αγοράς για την πόλη. Ειδικά η γνωστή σαν αίθουσα «Γλυπτοθήκη», είπε ότι είναι μεταξύ των καλυτέρων χώρων στην Ελλάδα για μόνιμη έκθεση αριστουργημάτων σύγχρονων καταξιωμένων δημιουργών. Πολλοί από αυτούς έχουν εκδηλώσει την επιθυμία τους να χαρίσουν, σε μία μόνιμη στέγη στον Δήμο Αγρινίου, σπουδαία έργα τους.
Ο κύριος Παπασάικας αναφέρθηκε και στην πορεία έργων πολιτιστικών υποδομών της πόλης, που θα πρέπει να έχουν συνέχιση μέσα στον χρόνο και να μην ανακόπτονται ή τροποποιούνται, ανάλογα με τις προτεραιότητες που οι διαδοχές προσώπων σε καίρια πόστα αποφασίζουν.
Ο καλλιτέχνης στο εργαστήρι του στο Καινούργιο Αγρινίου δέχεται προγραμματισμένες επισκέψεις σχολείων της περιοχής και όχι μόνο.
Να θυμίσουμε εδώ ότι γνωστά έργα του καλλιτέχνη που καθημερινά περνούμε από μπροστά τους, βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή του Αγρινίου. (βλέπετε εικόνες).
Ο κύριος Παπασάικας ολοκληρώνοντας την ομιλία του συνομίλησε με πολλούς ακροατές απαντώντας στα ερωτήματά τους σχετικά με θέματα της τέχνης.
Την ομιλία του γλύπτη παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον πολλοί φιλότεχνοι Αγρινιώτες. Καθώς και συμπολίτες μας που μέσα από το λειτούργημά τους σε Δημοτικά και Νομαρχιακά πόστα, καθώς και σε Πολιτιστικούς συλλόγους όπως η «Αρχαιολογική και Ιστορική Εταιρεία Δυτικής Ελλάδος» και «Κώστας Χατζόπουλος», εργάστηκαν και προσέφεραν το «λιθαράκι» τους στα θέματα της πολιτιστικής υποδομής της πόλεως του Αγρινίου. Ο ομιλητής δεν παρέλειψε να τους ευχαριστήσει για την άψογη συνεργασία τους στις περασμένες δεκαετίες.
Οι ποικίλες επεξηγήσεις σε θέματα της τέχνης από τον κύριο Παπασάικα μας διεύρυναν και πλούτισαν τις γνώσεις μας. Ακόμα όσοι τον παρακολουθήσαμε εντυπωσιαστήκαμε από την από στήθους, ειλικρινή και με πάθος, ομιλία του και πέρα από το θερμό χειροκρότημα στην αίθουσα, αποχωρώντας τον ευχαριστήσαμε σφίγγοντάς του το χέρι.
Α.Κ.Κ.