Του Παναγιώτη Δρέλλια*
Ο διάσημος δραματουργός Tennessee Williams(1911 – 1983) έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα, ιστορίες και μυθιστορήματα. Tο 1948 κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το Λεωφορείον ο Πόθος και το 1955 το ίδιο βραβείο για τη Λυσσασμένη Γάτα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες και έγιναν δημοφιλείς παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον και έλαβε πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της Αιόβα. Υπήρξε η οξύτερη και η ποιητικότερη φωνή μιας απαισιοδοξίας που γέννησαν στον 20ο αιώνα οι οικονομικές κρίσεις, ο πόλεμος, η αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, η απανθρωποποίηση των μαγαλουπόλεων και η καταστροφή παραδοσιακών αξιών στον βωμό της τεχνολογικής ανάπτυξης. Τα έργα του καλύπτουν έναν κόσμο φθοράς, διάψευσης της ελπίδας και ήττας του ανθρώπου, δηλαδή περιγράφουν μια επίπλαστη πρόοδο, όπου πίσω από τη ρομαντική ατμόσφαιρα και την ψεύτικη ομορφιά κρύβονται μορφές βίας και ολέθρια πάθη. Ονομάσθηκε εύστοχα «Ποιητής των κολασμένων» και «από τους λίγους τυχερούς συγγραφείς που στήριξαν μια τεράστια επιτυχία στη δραματοποίηση της αποτυχίας, της μάταιης προσδοκίας, της απογοήτευσης και της διάψευσης του πολυδιαφημισμένου αμερικανικού ονείρου».
Ο Τενεσί Οιυίλιαμς πλούτισε το διεθνές θεατρικό ρεπερτόριο με έξοχη σειρά θεατρικών ρόλων, περιγράφοντας ποικιλία γυναικείων χαρακτήρων, οι οποίες εκφράζουν ένα ευρύτατο φάσμα του γυναικείου ψυχισμού. Το Λεωφορείον ο Πόθος παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν με τον Μάρλον Μπράντο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ έγινε και ταινία το 1951 που χάρισε το βραβείο Όσκαρ στη Βίβιαν Λη. Το Τριαντάφυλλο στο Στήθος μεταφέρθηκε σε ταινία με την Άννα Μανιάνι και τον Μπαρτ Λάνκαστερ, ήταν το μόνο έργο με ευτυχή κατάληξη. Ο Τεννεσσί Ουίλλιαμς, με επιρροές από τους Τσέχωφ και Στρίντμπεργκ, εμπνεύσθηκε τους γυναικείους χαρακτήρες από την αδερφή του και τη μητέρα του(Γυάλινος Κόσμος-Λεωφορείον ο Πόθος), ενώ στη Λυσσασμένη Γάτα διακρίνονται στοιχεία από τη ζωή του, όπως η ομοφυλοφιλία, ο αλκοολισμός και οι ψυχικές διαταραχές.
Κατά χρονολογική σειρά στα μεγάλα έργα του περιλαμβάνονται:
The Glass Menagerie (Γυάλινος Κόσμος, 1944/το λυρικότερο έργο του με ανάμιξη ρεαλισμού και φαντασίωσης)
Stairs to the Roof (Σκάλες για την κορυφή, 1947)
A Streetcar Named Desire (Λεωφορείον ο Πόθος, 1947/ η συντριβή της γυναικείας ευαισθησίας σ΄έναν κόσμο αμείλικτης σκληρότητας)
Summer and Smoke (Καλοκαίρι και καταχνιά, 1948)
The Rose Tattoo (Τριαντάφυλλο στο στήθος, 1951)
Cat on a Hot Tin Roof (Λυσσασμένη Γάτα, 1955)
Suddenly, Last Summer (Ξαφνικά, πέρυσι το καλοκαίρι, 1958)
Sweet Bird of Youth (Γλυκό πουλί της νιότης, 1959)
Period of Adjustment (Περίοδος προσαρμογής, 1960)
The Milk Train Doesn’t Stop Here Anymore (Ο Τελευταίος επισκέπτης, 1963)
Small Craft Warnings (Μικρές έξυπνες προειδοποιήσεις, 1972)
The Two-Character Play (Έργο για δύο πρόσωπα, 1973)
This Is An Entertainment (Αυτό είναι Μια διασκέδαση, 1976)
A Lovely Sunday for Creve Coeur (Μια υπέροχη Κυριακή για εκδρομή,1979)
Clothes for a Summer Hotel (Ρούχα για καλοκαιρινό ξενοδοχείο, 1980).
Τα πιο διαδεδομένα έργα του ανεβάστηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία και στην ελληνική σκηνή, κυρίως από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν.
ΠΗΓΕΣ
«Ο πατριώτης Τ. Ουίλλιαμς»: αφιέρωμα του Κώστα Γεωργουσόπουλου, εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ/14-10-2023
Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ/2006
* Μαθηματικός-πτυχ. ΦΠΨ-MSc Φιλοσοφίας(panagkond@gmail.com)