Συγκινούν όσα αναφέρει με αφορμή την απώλεια του 22χρονου Ανδρέα Πλαστήρα ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Παιδιών Κων/νος Ν. Δημόπουλος.
Η ΠΕΝΘΙΜΗ ΚΑΜΠΑΝΑ
Χτύπησε πένθιμα η καμπάνα της εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παλαιοκαρυάς Παραβόλας Τριχωνίδας. Ταυτόχρονα μια φωνή αγαλλίασης ήχησε στους ουρανούς. Τι έγινε; Δικαιολογημένη η ερώτηση· Μια ψυχούλα, ένα βασανισμένο παιδί με το βαρύ φάσμα του αυτισμού και τα άλλα νοσηρά συμπαρακόλουθα, ανέβηκε στους ουρανούς.
Εδώ στη γη, στα ερημοτόπια της προσωρινότητας, η μόνη απόλαυσή του ήταν η ζεστή αγκαλιά της μανούλας του, της καλόκαρδης και καλοσυνάτης κ. Βιβής Πλαστήρα.
Ευλογημένη να είσαι Κυρά μου!
Ήταν πάγκοινα γνωστό, ότι ζώντας μαζί του δεν επέτρεψες στον εαυτό σου να δυσανασχετεί. Δεν άφησες κανένα περιθώριο να σε λυπούνται οι άνθρωποι. Το αγαπούσες θερμοκάρδια και θερμόψυχα το πολυαγαπημένο σπλάχνο σου Ανδρέα.
Ήχησαν οι σάλπιγγες της Άνω Σιών. Διάγγειλε η φωνή του Παντοδυνάμου Θεού: Ιδού ανεβαίνει στους ουρανός μια ψυχούλα. Μια βασανισμένη ψυχούλα, φορτωμένη από γεννησιμιού της την ατυχία της. Ήταν η ψυχούλα σου, αγαπημένο μου παιδί, αγαπημένε μας Ανδρέα Πλαστήρα.
Και συ κυρία Βιβή Πλαστήρα, μητέρα του Ανδρέα Πλαστήρα, σε όλο το διάστημα της γνωριμίας μας – ήσουνα μέλος του Συλλόγου μας – μάς έδινες θάρρος. Δεν περιμέναμε να ανοίξεις το στόμα σου. Σε βλέπαμε και μάς έδινες θάρρος. Παίρναμε από σένα δύναμη και κραταιώναμε την υπομονή μας.
Ένα σού λέω και ειλικρινά σού αναγνωρίζω:
Από τη μεγαλόψυχη συμπεριφορά σου ξεπετιόταν ένα μήνυμα ότι δικαιούνται και οι κριματισμένοι, οι βασανισμένοι αυτιστικοί να ζουν μέσα στον κόσμο με αναφαίρετα δικαιώματα, ότι είναι και αυτοί άνθρωποι, πλάσματα του Θεού.
Όταν στοχάζομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι – αν μπορώ να τους ονομάσω ανθρώπους – που περιγελούν ή υπονομεύουν κάθε προσπάθεια για τη δημιουργία ενός καταφυγίου γι’ αυτά, όταν χάσουν τα στηρίγματα επιβίωσης, αγανακτώ! Θαυμάζω! Διερωτώμε! Δε διανοούνται, ότι θα δώσουν λόγω ενώπιον τού Θεού;
Ξάφνου φωνή αγγελική ακούγεται. Σηματοδοτεί την ουρανοδρομία της βασανισμένης ψυχούλας. Ηχήστε σάλπιγγες! Μια ψυχούλα ανεβαίνει στον ουρανό. Καλό ταξίδι παντεπάρθενη ψυχούλα. Καλή αντάμωση στα Θεοτόπια της αιωνιότητας. Και εσύ μητέρα Βιβή Πλαστήρα το πήρες το βραβείο σου. Αγάπησες το αδύνατο παιδάκι σου και το παρέδωσες στους αγγέλους για να αβγατίσει η κοινωνία των Αγίων με μια Άγια υπαρξούλα, που στο εξής δεν θα αναπαύεται στο αναπηρικό καροτσάκι, αλλά στην αγκαλιά του Κυρίου μας.
Για το Σεβασμιώτατο Πρόεδρό μας Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνό και τα μέλη του Συμβουλίου μας
Ο Γεν. Γραμματέας
Κων/νος Ν. Δημόπουλος