Με ενδιαφέρον αναμένεται σήμερα , Δευτέρα 30 Οκτωβρίου, στο Αγρίνιο η παρουσίαση του μυθιστορήματος «Πολεμούσαμε Σκιές» του καθηγητή και πρώην Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιάννη Α. Φίλη.
Παράλληλα ο συγγραφέας θα δώσει διάλεξη με (το επίκαιρο) θέμα «πόλεμος-η μάστιγα του πολιτισμού» όπου θα γίνει αναφορά στην ιστορική εξέλιξη και στον παραλογισμό του πολέμου που μπορεί σήμερα να τερματίσει .
Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο βιβλιοπωλείο Βιβλιοτρόπιο στις 19:00 και θα συντονίσει η Βησσαρία Ζορμπά Ραμμοπούλου.
Ο Γιάννης Φίλης
Ο Γιάννης Αναστασίου Φίλης γεννήθηκε στην Ασίνη του Ναυπλίου. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ηλεκτρολόγος μηχανολόγος και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας UCLA επιστήμη συστημάτων. Έχει διδάξει στο UCLA, στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, σε Πανεπιστήμια του Ισημερινού και στο Πολυτεχνείο Κρήτης όπου διετέλεσε πρύτανης επί δωδεκαετία.
Έχει δημοσιεύσει οκτώ ποιητικές συλλογές και έξι μυθιστορήματα. Δύο εξ αυτών στα αγγλικά. Έχει βραβευθεί για το λογοτεχνικό και επιστημονικό έργο του από την Ακαδημία Αθηνών, το UCLA και το American Association for the Advancement of Science (AAAS) μεταξύ άλλων. Είναι μέλος του ελληνικού ΡΕΝ και Poets and Writers, ΗΠΑ, Fellow τού AAAS και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
«Πολεμούσαμε Σκιές»-Περιγραφή
Δεμένοι από το δράμα της Ιστορίας, οι ήρωες του μυθιστορήματος πασχίζουν να επιβιώσουν και να ονειρευτούν μέσα από τη βία του πολέμου και τις ιδιομορφίες της τύχης: ο Αντώνης που μεγαλώνει στην προπολεμική Θεσσαλονίκη και το 1953 πηγαίνει εθελοντής στον πόλεμο της Κορέας, ο αριστερός πατέρας του που εκτοπίζεται από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο θανάτου, η νεαρή Εβραία Ελιάνα που γίνεται ερωμένη του Αντώνη και καταλήγει στους θαλάμους αερίων τού Άουσβιτς. Η αφήγηση δεξιοτεχνικά φτάνει ως τα τέλη του 20ού αιώνα ξεδιπλώνοντας πτυχές ενός κόσμου που, ενώ αλλάζει ραγδαία, κρατάει ατόφια τα πρωταρχικά του στοιχεία, το πάθος της ζωής, τον έρωτα, την απώλεια, την τελική ήττα.•
Δεμένοι από το δράμα της Ιστορίας, οι ήρωες του μυθιστορήματος πασχίζουν να επιβιώσουν και να ονειρευτούν μέσα από τη βία του πολέμου και τις ιδιομορφίες της τύχης: ο Αντώνης που μεγαλώνει στην προπολεμική Θεσσαλονίκη και το 1953 πηγαίνει εθελοντής στον πόλεμο της Κορέας, ο αριστερός πατέρας του που εκτοπίζεται από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο θανάτου, η νεαρή Εβραία Ελιάνα που γίνεται ερωμένη του Αντώνη και καταλήγει στους θαλάμους αερίων τού Άουσβιτς. Η αφήγηση δεξιοτεχνικά φτάνει ως τα τέλη του 20ού αιώνα ξεδιπλώνοντας πτυχές ενός κόσμου που, ενώ αλλάζει ραγδαία, κρατάει ατόφια τα πρωταρχικά του στοιχεία, το πάθος της ζωής, τον έρωτα, την απώλεια, την τελική ήττα
«Αν πάσχετε από ήπια κατάθλιψη, ερεθίστε τη φαντασία σας με ένα καλό μυθιστόρημα»
Η κυκλοφορία του νέου του βιβλίου με τίτλο «Πολεμούσαμε σκιές», στάθηκε η αφορμή συνέντευξης του κ. Γιάννη Φίλη στο ethnos.gr και στον Πολιτιστικό Συντάκτη Άγγελο Γεραιουδάκη. Μεταξύ των πολλών που ειπώθηκαν
«Πολεμούσαμε σκιές» ο τίτλος του νέου σας βιβλίου. Μπορείτε να μας εξηγήσετε την έμπνευση και τη σημασία του; Ποιο μήνυμα θέλετε να μεταδώσετε μέσω αυτών των λέξεων στους αναγνώστες σας;
Στην τέχνη δεν με ελκύει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα αλλά η αφήγηση. Ο δημιουργός αφηγείται και ο αποδέκτης κατασκευάζει μια όψη του κόσμου μέσα από τη δική του ψυχοσύνθεση. Η τέχνη δεν είναι κβαντομηχανική, θεωρία φυσικής επιλογής ή μαθηματική θεωρία συστημάτων. Και αυτή είναι η ομορφιά της που συμπληρώνει εκείνη της επιστήμης. Αυτοί που πολεμούν σκιές στη μάχη ίσως πολεμούν κυριολεκτικά σκιές αντιπάλων στο σκοτάδι, ίσως τον τρόμο τους, ίσως τη σπατάλη της ζωής, ίσως τον ανθρώπινο παραλογισμό. Συμπληρώστε εσείς την παράγραφο.
Πώς η πολυπλοκότητα των χαρακτήρων σας αντανακλά τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας, ιδίως όταν πρόκειται για τον έρωτα και την ανθρώπινη αγωνία;
Η λεπτή επιδερμίδα του πολιτισμού, αυτό το σχεδόν διαφανές διάφραγμα χωρίζει την κοινωνία από τους όχι τόσο μακρινούς προγόνους μας, τους κυνηγούς – συλλέκτες και συχνά αδίστακτους πολεμιστές. Παίρνουμε κάποια πράγματα ως δεδομένα: τροφή, νερό, ένα κατάλυμα.
Αν κάποιος δαίμων τα αφαιρέσει από μια κοινωνία, οσοδήποτε πολιτισμένη, οσουσδήποτε διδάκτορες και πτυχιούχους και καλλιτέχνες αν έχει, η κοινωνία μετατρέπεται ακαριαία σε ζούγκλα. Ο καθένας για τον εαυτό του. Συγγενείς εγκαταλείπουν τους συγγενείς, φίλοι τους φίλους, δυνατοί τους αδύνατους. Κάποιοι ξεφεύγουν από αυτή τη βιολογική παρόρμηση αλλά είναι ελάχιστοι. Οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος αντανακλούν αυτά τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ποιος είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας στη διατήρηση και την ανάδειξη ανθρώπινων συναισθημάτων και εμπειριών, ανεξάρτητα από το πέρασμα του χρόνου και τις ιστορικές συγκυρίες;
Η λογοτεχνία φτιάχνει ιστορίες και αναδημιουργεί τον κόσμο. Ξεκίνησε με την ποίηση και εξελίχθηκε με τον πεζό λόγο. Οι μύθοι της φυλής, τα θρησκευτικά ιερά βιβλία, οι νόμοι, η τέχνη, η επιστήμη, όλα είναι αφηγήσεις του ανθρώπινου δράματος. Ο Θουκυδίδης κατά τη γνώμη μου είναι κυρίως κορυφαίος πεζογράφος. Η Ιστορία του, η κάθε Ιστορία είναι αφήγηση από μνήμης χωρίς απόλυτη ακρίβεια. Όλοι μας κατασκευάζουμε διαρκώς ιστορίες και ζούμε με αυτές.
Ο Γιουνγκ είχε πει: «Η αποξένωση του ανθρώπου από το μυθικό βασίλειο και η συνακόλουθη συρρίκνωση της ύπαρξής του στα όρια των πραγματικών γεγονότων―αυτή είναι η κύρια αιτία ψυχασθένειας». Οι ιδεολογίες μας, η Ιστορία, η πολιτική, η φιλοσοφία, οι οικονομικές θεωρίες, μεταξύ άλλων, είναι βουτηγμένες στους μύθους. Αν πάσχετε από ήπια κατάθλιψη, ερεθίστε λίγο τη φαντασία σας μ’ ένα καλό μυθιστόρημα και αποφύγατε τον ψυχίατρο και τα χάπια.