Κάποιοι το έχουμε γράψει κάμποσες φορές ότι το Αγρίνιο είναι μέρος να το επισκεφτείς, μάλιστα το έχουμε γράψει άλλα χρόνια, μακρινά, τότε που έρεε το κρατικό χρήμα άφθονο και κανείς δεν πίστευε πως υπήρχε κάποιος λόγος να προσκαλέσουμε κόσμο να μας επισκεφτεί.
Συγκεκριμένα το Αγρίνιο-ενωμένο με τα περίχωρά του-είναι να το επισκεφτείς το Πάσχα για να το συνδυάσεις με έθιμα που δεν βρίσκεις αλλού(χαλκούνια, συνάντηση Επιταφίων, οι εκδηλώσεις μνήμης για τους εκτελεσθέντες της Μ. Εβδομάδας επί Κατοχής κλπ)αλλά και να το συνδυάσεις με την κτηνοτροφία και την γαστρονομική του πρόταση για τις μέρες αυτές. Πράγματα που εμείς έχουμε μάθει εδώ να τα θεωρούμε αυτονόητα αλλά κάνουν μεγάλη εντύπωση στον επισκέπτη. Με άλλα λόγια η πόλη, αλλά και τα χωριά που την τροφοδοτούν και ζουν μαζί της, έχουν πράγματα να δείξουν.
Όπως και το καλοκαίρι συμβαίνει το ίδιο, παρότι αδειάζει τα Σαββατοκύριακα από τους ντόπιους που θέλουν θάλασσα, η πόλη έχει μια μακρά περίοδο επισκεψιμότητας, τόσο από μεγάλο αριθμό γάμων που γίνονται στην περιοχή όσο και από μετανάστες Έλληνες που επαναπατρίζονται για διακοπές. Υπάρχει μια βιομηχανία, λοιπόν, που ένα μέρος της μπορείς μόνο να διαπιστώσεις κι αυτό από τον σημαντικό αριθμό των μεγάλων αιθουσών που αναλαμβάνουν γιορτές στην ευρύτερη περιοχή.
Φέτος η αίσθηση ότι «είχε πολύ κόσμο» ήταν καθολική, κάτι που συνέβη και σχεδόν σε όλη την χώρα αφού και η έξοδος των γιορτών ήταν πιο μαζική ενώ υπάρχει και η προοπτική της Πρωτομαγιάς την Τετάρτη. Οι εκτιμήσεις πριν από την Μ. Εβδομάδα έκαναν λόγο για πληρότητα της τάξης του 90%-95% ακόμη και στα ξενοδοχεία του Αγρινίου, να μην θίξουμε το ζήτημα της Ναυπάκτου, όπου πλέον οι υποδομές δεν φτάνουν για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο που προτιμά την πανέμορφη πόλη ως πασχαλινό προορισμό.
Εκείνο που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι πως για να μετατραπεί όλο αυτό σε εισόδημα, σε πλούτο, χρειάζονται πολλά πράγματα. Δεν αρκεί να γεμίζει η πλατεία για δυο βράδια. Θέλει να πουλήσουμε ένα παραμύθι, να συνεργαστούν πολλού φορείς με αποκλειστικό στόχο τη πώληση του παραμυθιού. Να υπάρξουν ειδικά γραφεία με μοναδικό αντικείμενο το παραμύθι που θέλουμε να πουλήσουμε. Και να πειστούμε ότι πρέπει να δουλέψουμε σε τελείως άλλους ρυθμούς.
Στην εποχή των δικτύων και των social media πολύ πιο άσχημες πόλεις, με πολύ μικρότερη ιστορία και πολύ χειρότερα ηλιοβασιλέματα, πουλάνε τουρισμό μέσα από εντελώς εικονικές καταστάσεις. Αρκούν οι σωστές επαφές και τα σωστά πρακτορεία και ενώσεις ξενοδοχείων σε κάποιες περιπτώσεις.
Γ.Συμψηρής
7 Σχόλια
Ένα ερώτημα. (Χωρίς πολλά λόγια)
Ποτέ ήρθε λεωφορειο με τουρίστες στο Αγρίνιο;; Ποτέ θα έρθει;
Το χρήμα έρρεε, αλλά ποτέ δεν έφτανε για τις λαϊκές ανάγκες.
Πολύ φτωχό σχολιο,να πουλήσουμε “παραμύθι ” .Το να αναδείξεις σωστά την ιστορια, τον πολιτισμο,τα προιοντα,τις αρχαιότητες και περιοχές για αναψυχη,εστιατόρια κλπ δεν είναι παραμυθι,λέγεται οργάνωση. Όσο ότι υπάρχουν πιο άσχημες πόλεις θα μπορούσες να πεις λιγότερο όμορφες αντί να αφήνεις το υπονοούμενο ότι το Αγρίνιο είναι ασχημο….Φιλικα,καλή Ανασταση.Γιάννης, ΗΠΑ
Δε γίνεσαι από τη μια μέρα στην άλλη τουριστικός προορισμός. Θες ξενοδοχειακές υποδομές. Εδώ δεν έχει πολλές. Το Πάσχα στο Αγρίνιο είναι όντως από τα καλύτερα στην Ελλάδα. Συνδυάζει ιστορία, έθιμα, καλό φαγητό, φυσική ομορφιά λίμνες κλπ, πολλά ωραία μαγαζιά και πάρα πολύ κόσμο. Το θέμα είναι να το προωθήσουμε περισσότερο σε συνδυασμό με ανάπτυξη της παραλίμνιας περιοχής με τουριστικές μονάδες. Τέλος, το Αγρίνιο δε χρειάζεται τουρίστες για να έχει κόσμο. Την περίοδο αυτή έχει εύκολα 200 χιλιάδες κόσμο με τους ετεροδημοτες. Ίσως λέω και λίγο. Γενικά η περιοχή έχει δυναμική ανεκμετάλλευτη.
Γιατί δεν συνδέεται το Αγρίνιο με την Ιόνια οδό? Που ειναι ο ένας Και μοναδικός Δήμαρχος , που τα έχει κάνει όλα,..? Που είναι το σανο ,να μας ταΐσεις………..Δεν ντρέπεστε λίγο……τις δυμηνες που εχει τάξη στο λαό για βγει….
ΦΥΓ’ ΤΕ!!!
<>
Αν ο αρθρογράφος κάνει μία βόλτα ανά την Ελλάδα θα συνειδητοποιήσει πόσο μοναδικά δεν είναι τα έθιμα που αναφέρει παραπάνω.
Επίσης κάθε Πάσχα και Δεκαπενταύγουστο εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι των μεγάλων πόλεων και κυρίως της Αθήνας ξεχύνονται σε όλη την επαρχία – στους τόπους καταγωγής τους οι περισσότεροι – και είναι υπεραρκετοί για να κάνουν κάθε χωριό ή πόλη να φαίνεται ότι “έχει πολύ κόσμο”. Αυτό δεν λέγεται τουρισμός και τέτοιος δεν πρόκειται να έρθει ποτέ με κλειστά-επαρχιώτικα μυαλά.