Παρότι δεν έχουμε καμιά διάθεση να κάνουμε τον απολογητή κανενός, πρέπει να παρατηρήσουμε κάτι που ακόμα σέρνεται από το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο. Σήμερα η παράταξη Ανυπότακτο Αγρίνιο έβγαλε μια ανακοίνωση που κατακεραυνώνει την αναπτυξιακή εταιρία Τριχωνίδα Α.Ε., στην οποία ο δήμος Αγρινίου έχει την πλειοψηφία στο μετοχικό κεφάλαιο.
Δεν θα μπούμε στις γενικές αιτιάσεις και στην διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στην κοσμοθεωρία που ενστερνίζεται το Ανυπότακτο Αγρίνιο και τις διάφορες τέτοιες αναπτυξιακές εταιρίες ή και συμπράξεις του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα. Άλλωστε δεν υπάρχει σύμπραξη των δύο τομέων που να μην κατακεραυνώνεται από τις δύο αριστερότερες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου. Είναι θέμα κοσμοθεωρίας. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν θα ήθελε αναπτυξιακές εταιρίες οι οποίες κάθε μήνα να ανοίγουν και από δέκα δουλειές στην περιοχή, ούτε ότι η «Τριχωνίδα» τα κάνει όλα όπως πρέπει. Ας αφήσουμε στην άκρη τόσο τα έργα που εκπονούνται και τη στήριξη στην πρόνοια που παρέχει η εταιρία όσο και τις δράσεις οι οποίες πράγματι δεν φαίνονται να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην τοπική οικονομία.
Κι ας μην αναφερθούμε στο θέμα με το πρόγραμμα κομποστοποίησης, το οποίο επίσης αναφέρεται στην ανακοίνωση, επί της ουσίας μια εκπαίδευση για το τι κάνουμε τα αποφάγια. Αν γράφονται τούτες οι γραμμές σήμερα είναι για να δούμε τελικά πόσο κάνει η εργασία σε τούτη τη χώρα. Πόσο κοστίζουν οι θέσεις εργασίας; Εντάξει για τις αναπτυξιακές εταιρίες, τις οποίες μπορούμε να τις αποδομήσουμε, αλλά οι άλλες, οι μόνιμες και σταθερές;
Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι με 12 εκατομμύρια που διατέθηκαν (είναι από το πρόγραμμα Leader για τα έτη 2007-2014) «δημιουργήθηκαν 40 νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, 36 νέες θέσεις μερικής απασχόλησης, ενώ διατηρήθηκαν 23 υφιστάμενες θέσεις». Ας αφήσουμε στην άκρη τις δουλειές που δεν έχουν πλήρη απασχόληση. Πόσο κάνουν 63 δουλειές(40+23 “διατηρημένες”) μόνιμης απασχόλησης όταν τις φτιάχνει -και τις βγάζει σε πλειστηριασμό προσόντων-το κράτος;
Ας πούμε, 63 εργαζόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι κάνουν φορολογική δήλωση για 15.000 ευρώ μεικτά δεν κοστίζουν σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο; Κάντε ένα πολλαπλασιασμό επί τα χρόνια του Leader, βάλτε το κόστος της λειτουργίας των θέσεων αυτών αν θα δούλευαν σε μια κοινή υπηρεσία όλοι, βάλτε και τις χαμένες εργατοώρες και μην βάζετε το κόστος αναπλήρωσης στο συνταξιοδοτικό ή μην βάζετε το εφάπαξ γιατί δεν είναι για όλους, ούτε και τις γενικότερες καλύψεις που δεν έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ίδιες…
Τότε πώς 12 εκατομμύρια για 63 ανθρώπους(που δεν είναι 63 γιατί έχουμε προσπεράσει και τους άλλους 36 της μερικής, που τους αγνοούμε) επί 7 και πλέον χρόνια θεωρούνται κάτι αμελητέο; Για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλους αριθμούς, με αφορμή την αύξηση που πήραν φέτος σε κάποιες κρατικές δουλειές, ακόμα και από κείνες που δεν το περιμένεις, που οδηγούν πάνω από τα 15.000 μεικτά που αναφέραμε…
Και να το πάμε λίγο πιο λαϊκίστικα; Πόσο κάνουν-με ένα μέσο όρο-οι θέσεις εργασίας των 2.500 που βρέθηκαν με πλαστά αποδεικτικά και θα… ξαναδώσουν για πιστοποίηση; Με έναν πρόχειρο υπολογισμό 1, 85 εκατομμύρια το μήνα ή 22, 5 εκατομμύρια το χρόνο! Τόσο καλά. Όμως ανακοίνωση για εκείνους δεν βγήκε καμία από εργαζόμενους, κινήματα ή αυτοδιοικητικές παρατάξεις. Κοινώς, το κάθε θέμα ξεκινάει από μια παραδοχή: ποιος φταίει τελικά για την ανεργία και ποιος είναι ο τρόπος να την χτυπήσεις.
Γ.Συμψηρής