Σαν σήμερα η επέτειος από ένα καραγκιοζιλίκι

Σαν σήμερα, ξημερώματα 27^ης Ιουνίου πριν από τέσσερα χρόνια, ο πρωθυπουργός είχε εξαγγείλει το απίθανο εκείνο δημοψήφισμα το οποίο θα μπορούσαμε ακόμη να πληρώνουμε. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και όλοι πλέον έχουν καταλάβει ότι εκείνο το πράγμα που έγραφε στα αγγλικά ερωτήματα  που δεν καταλάβαινε σχεδόν  κανείς, ευτυχώς εγκαταλείφθηκε από τον άνθρωπο που το εξήγγειλε.

Στη συνέχεια επανήλθαμε στον δρόμο των συμμαχιών και του προσανατολισμού που πάντα είχαμε και οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου εξακολουθούν και πληρώνονται.

Βέβαια, εκείνο το πράμα στήθηκε στις λεπτομέρειές του από την Ζωή και συντάχθηκε από τον Γιάνη. Αμφότεροι παρουσιάζονται ως μια εναλλακτική των ημερών, ως μια αριστερή πολιτική που δεν μπόρεσε να επιτύχει ο Αλέξης Τσίπρας. Δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε εύκολα και όπως φαίνεται αυτό συμβαίνει γιατί δεν θέλουμε να μάθουμε.

Ίσως είχαν δίκιο εκείνοι που έλεγαν πως για να αποφασίσουμε ότι δεν πετάει ο γάιδαρος πρέπει να μας αφήσουν  μόνοι μας να προσπαθήσουμε να κάνουμε τον γάιδαρο να πετάει. Είναι εκπληκτικό ότι η πλειοψηφία του κόσμου νομίζει πως μπορεί να έχει επιδόματα και παροχές για πάντα με τον επιχειρηματία σε κάπιταλ κοντρόλς! Ειλικρινά το πιστεύουν!

Τούτες οι γραμμές δεν γράφτηκαν ως μια ακόμη υπενθύμιση του τι έγινε και τι δεν έγινε στην ελληνική κοινωνία. Ούτως ή άλλως, οι περισσότεροι τα έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους, ό, τι και να τους πεις δεν θα αλλάξουν θέση.

Θέλω μόνο να θυμίσω τις γειτονιές με τον κόσμο ανάστατο και τις συζητήσεις στα καφενεία. Να θυμίσω τον σκεπτικισμό, ακόμη και το κλάμα όσων δεν ζούσαν σε βεβαιότητες, όσων δεν είχαν καβάντζες, όσων είχαν δει το όνειρο των κλειστών τραπεζών και  των δυσκολιών που κάποιοι τις εκφύλιζαν λέγοντας «έλα μωρέ, δεν σε φτάνουν 60 ευρώ τη μέρα από το ΑΤΜ; Πότε τα είχες ξανά αυτά τα λεφτά;»(!). Και αντίστοιχα να θυμίσω ό, τι ήταν οι βολεμένοι και όσοι «δεν είχαν τίποτε να χάσουν» που βρισκόταν σε αληθινό οργασμό γιατί θα αλλάζαμε τον κόσμο και θα κατατροπώναμε τις αγορές και το παγκόσμιο σύστημα…

Θέλω να θυμίσω τις ουρές στο Αγρίνιο μετά και το πώς-ευτυχώς-κάποιοι σοβαρεύτηκαν και τα πήραν πίσω όλα εκείνα. Διότι όλα έγιναν, δεν είναι στην φαντασία κάποιων. Κι αν τότε οι δημοσιογράφοι έλεγαν ψέματα για το ποιο είναι δυνατότερο, το «ναι» ή   το «όχι», κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι έλεγαν ψέματα για το τι ήταν στ’ αλήθεια το «ναι» και το «όχι»…

Γ.Σ.