Με τα εάν, ως γνωστόν, ιστορία δεν γράφεται για αυτό και λίγο νόημα έχει ακόμη και η προφανής επισήμανση πως εάν το εκλογικό χαστούκι στις συριζαϊκές παρειές δεν ήταν τέτοιας σφοδρότητας τον Ιούνιο και αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποχωρούσε από την ηγεσία αιφνιδίως, υποχρεώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε άμεσες λύσεις ανασυγκρότησης και αναζήτησης νέας ηγεσίας, δεν θα ήταν σε τόσο δυσχερή θέση η αξιωματική αντιπολίτευση.
Δεν είναι μόνον η νωπή και ισχυρή εντολή που έχει λάβει η κυβέρνηση, δεν είναι καν η θερινή ραστώνη που πριν καλά καλά βγουν οι πολίτες από τις παραλίες καλούνται να διαλέξουν τον/την επόμενο/-η αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες που ανεβάζουν τον βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος της Κουμουνδούρου για την εκλογή από τη βάση, της κεφαλής του.
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα εσωκομματικά του είχε κουράσει πολύ πριν τις διπλές κάλπες τον μέσο πολίτη, εξ ου και περισσότεροι του ενός αναλυτών και πολιτικών παρατηρητών χαρακτήρισαν τις εθνικές εκλογές (αμφότερους τους γύρους) ως κάλπες τιμωρίας της (αξιωματικής) αντιπολίτευσης.
2. Η προηγούμενη και πρώτη αντίστοιχη εσωκομματική διαδικασία αφορούσε επί της ουσίας μόνον τον Αλέξη Τσίπρα. Από εκεί προήλθε και η μεγάλη συμμετοχή των άνω των 150.000 νέων μελών που ενεγράφησαν ανήμερα της εσωκομματικής διαδικασίας ώστε να μπορούν να ψηφίσουν τον τέως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας τη στήριξή του προσωπικά στον ίδιο.
3. Αντιθέτως, αυτή τη στιγμή, το κόμμα βρίσκεται σε απόλυτη αποσυσπείρωση, παρότι οι άνω της μιας υποψηφιότητες, δημιουργούν εκ των πραγμάτων συνθήκες ανταγωνισμού που αυξάνουν το ενδιαφέρον και ευνοούν τη συσπείρωση.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα εσωκομματικά μας δήλωσε δημόσια πρόσφατα ο Δημήτρης Παπαδημούλης, με το ίδιο να επαναλαμβάνουν όμως σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους και έτερα (πολλά) στελέχη της συριζαϊκής Ιερουσαλήμ.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, υπάρχουν και στελέχη κατά τι πιο αισιόδοξα για τη συμμετοχή, χωρίς να θεωρούν και πάλι εφικτή την επανάληψη του αριθμού των τόσων χιλιάδων μελών που ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα. Ένα εξ αυτών, εκ των πιο “κινητικών” της Ομπρέλας, μιλώντας στο “Κ” διατύπωσε την εκτίμησή του για το πόσο γόνιμος εξελίσσεται ο πολιτικός διάλογος στην κούρσα διαδοχής, πιστώνοντάς το στην υποψηφιότητα του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Ο τέως πρόεδρος, πάντως, καίτοι μεγάλη η σκιά του στην Κουμουνδούρου, με όλους τους τρόπους δείχνει πως δεν επιθυμεί να εμπλακεί στην εσωκομματική διαδικασία.
Με έναν τρόπο αποδεικνύεται κιόλας το παραπάνω, καθώς στενοί, πιστοί και προσωπικοί συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού και τέως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν συντάχθηκαν ομαδόν υπέρ μιας ή άλλης υποψηφιότητας:
Η αρχική εικόνα, μετά και από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Ιουλίου, πως η πλειοψηφία ακόμη και των “πρωταγωνιστών” της Κίνησης Μελών (των επονομαζόμενων και “προεδρικών”) συντάσσεται φανερά ή και λιγότερο φανερά με την υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου παραμένει αμετάβλητη. Από ορισμένους, εκλήφθηκε ως “νεύμα” Τσίπρα υπέρ Αχτσιόγλου, η φράση του στη δήλωση παραίτησής του πως αποφάσισε να “παραμερίσει” για να περάσει το “νέο κύμα” του ΣΥΡΙΖΑ.
Έκτοτε, πάντως, πέραν τούτου ουδέν. Ο ίδιος, εξάλλου, απουσίασε σε μακρές οικογενειακές διακοπές στο εξωτερικό (Αμερική) το τελευταίο μεγάλο διάστημα.
Πώς τυχόν νέες υποψηφιότητες ανακατεύουν την εσωκομματική τράπουλα
Η διαδικτυακή καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία καλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν στην εσωκομματική διαδικασία της 10ης Σεπτεμβρίου είναι στον “αέρα” από το απόγευμα της Πέμπτης και προσδοκά να κινητοποιήσει, αν όχι νέες εγγραφές, τουλάχιστον τα μέλη του κόμματος που είναι εγγεγραμμένα αλλά έχουν απομακρυνθεί, “παγώσει” ή και αποκαρδιωθεί από τις, διαλυτικής φύσεως, μετεκλογικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που απομένει έως τις 2 Σεπτεμβρίου οπότε και πραγματοποιείται το διαρκές συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι εάν θα παραμείνει ίδιος ο αριθμός των διεκδικητών της ηγεσίας. Θα φθάσουν οι τέσσερις (Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος, Παππάς, Τζουμάκας) έως την κάλπη της 10ης Σεπτεμβρίου ή αν το διαρκές συνέδριο θα “βγάλει” και νέους επίδοξους προέδρους, όπως φέρ’ ειπείν τον μεταβατικό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλο, ή/και τον αψύ Χανιώτη, Παύλο Πολάκη. Και κυρίως, τι θα σημάνει τυχόν εκδήλωση “ενδιαφέροντος” για τους συσχετισμούς των ήδη τεσσάρων διεκδικητών, εάν είτε ο Σ. Φάμελλος είτε ο Π. Πολάκης (είτε αμφότεροι) αποφασίσουν τελικώς να δηλώσουν παρόντες;
Βάσει τουλάχιστον των πολιτικών δεδομένων που ισχύουν έως σήμερα, Παύλος Πολάκης και Σωκράτης Φάμελλος “ψαρεύουν” από τη δεξαμενή ψηφοφόρων του Νίκου Παππά και όχι των Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου.
Όπερ σημαίνει πως ακόμη και ένας εκ των δύο να συμμετάσχει στην κούρσα, θα ανακατέψει την τράπουλα της “βάσης” των υποστηρικτών του επικεφαλής της Κίνησης Μελών (πρώην πλειοψηφίας), Νίκου Παππά, με τις ψήφους του να “διασπώνται”. Από την ίδια τάση προέρχεται ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Παύλος Πολάκης (σε γενικές γραμμές αφού εδώ και πολλούς μήνες εξέδιδε δικά του πολιτικά μανιφέστα, κόντρα και στον Αλέξη Τσίπρα).
Σε κάθε περίπτωση, παρά τις όσες φήμες “πηγαινοέρχονται” στο παρασκήνιο, ολοκληρωμένη εικόνα για το εάν θα υπάρξουν και νέοι, τελευταίας στιγμής (θα έχουν μόνον μια εβδομάδα χρόνο για προεκλογική προετοιμασία), υποψήφιοι για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θα υπάρξει το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου, επτά μέρες πριν από την εσωκομματική διαδικασία, στο διαρκές συνέδριο που επικυρώνει τις υποψηφιότητες.
Έως τότε, οι υποψήφιοι πρόεδροι δημόσια επιθυμούν να κρατήσουν δημόσια χαμηλούς εσωκομματικούς τόνους, κάποιους εκθέτουν όμως διάφοροι “ξέφρενοι” θιασώτες τους που βυσσοδομούν στα κοινωνικά δίκτυα. Οι σεξιστικές επιθέσεις εναντίον Αχτσιόγλου από τέτοιους “γκρούπις” του “διαδικτυακού υπονόμου” εντάσσονται, προδήλως, σε αυτή την κατηγορία.
Πηγή: Capital.gr