Βλέπουμε τις εικόνες από την Κω, εκεί όπου-όπως λένε οι αξιωματούχοι-«αντέξαμε τα χτυπήματα». Αλήθεια, πως η Ελλάδα της μίζας και της ρεμούλας άντεξε και αντέχει;
Είναι πολύ απλό. Έχει χιλιάδες παθογένειες αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από καμιά 60ριά χρόνια πριν. Τα χρόνια που οι διάφορο παλαβοί, συνήθως με σταθερό μηνιάτικο, αναπολούν.
Η συμμετοχή μας στην πλουσιότερη- και την θελκτικότερη για κάθε κατατρεγμένο- ένωση κρατών στον κόσμο, την Ε.Ε. μας προφυλάσσει από όσους φαντασιώνονται πληρωμές με κουπόνια και προσκυνήματα σε ολιγάρχες των ορυκτών καυσίμων…
Κάπως έτσι, εν μέσω μεγάλης κρίσης, έχουμε περισσότερα μέσα και πηγές ανασυγκρότησης από κάθε γείτονα στα τρία σημεία του ορίζοντα, πλην Δύσης.
Την ίδια ώρα σκέφτομαι αύριο μεθαύριο τον πρωθυπουργό που θα έρθει στα πατρογονικά του εδάφη, κάπου εκεί στην Άρτα, να κόψει την κορδέλα ενός δρόμου από το Αντίρριο μέχρι τα Γιάννενα που ήδη έχει κάνει την Λευκάδα να βουλιάζει από κόσμο και την Πάλαιρο και τον Μύτικα να φαντάζουν παγκόσμιοι προορισμοί. Αλήθεια, έχει υπάρξει άλλη χώρα χρεοκοπημένη, σε μνημόνια(δηλαδή σε υπογεγραμμένα προγράμματα φτηνού δανεισμού) και φτωχοποιημένη, να φτιάχνει τον πιο σύγχρονο και αστραφτερό αυτοκινητόδρομο στην Ευρώπη; «Πως γκένεν αυτό», όπως θα έλεγε κι ένας αληθινός λεβέντης Κρητικός, ο Πάτρικ Ογκουνσότο;
Αλήθεια έχει σκεφτεί κανείς, μια άλλη Ελλάδα, εκείνη της περηφάνιας και της εθνικής ανεξαρτησίας, πως θα αντιδρούσε σε τέτοιες περιπτώσεις; Μέσα σε μισό χρόνο έχουν γίνει δυο τεράστιοι σεισμοί, τρέχει προσφυγική κρίση πρωτοφανής και δίπλα γίνονται πόλεμοι και πραξικοπήματα! Αλλά η Ελλάδα έχει τουριστικό προϊόν!
Αλήθεια, ξέρει κανείς τι έγινε πριν μερικά χρόνια, τότε επί «άλλης καλύτερης Ελλάδας», μερικά μίλια μακριά; Ζώντας κάτι εποχές στην Σαντορίνη έμαθα από τους ντόπιους τι είχε γίνει στον σεισμό 7,5 ρίχτερ του 1955, ο οποίος είχε και τσουνάμι 25 μέτρων.
Οι μόνοι που εμφανίστηκαν ήταν οι ναύτες και οι φαντάροι από τα αρματαγωγά του στρατού. Η εκμετάλλευση πήγε σύννεφο. Από συμπατριώτες, ναι…Ακόμη και η σεξουαλική εκμετάλλευση. Για μια κονσέρβα και λίγο αλεύρι. Και χιλιάδων οι πληγές δεν έκλεισαν ποτέ, έφυγαν και δεν γύρισαν, πρόσφυγες σαν τον πόλεμο.
Αυτές ήταν οι καλύτερες εποχές, που λέτε. Της… άλλης καλύτερης “περήφανης” Ελλάδας που κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα γιατί δεν έμεναν εδώ ούτε οι κλέφτες!
Γ.Σ.