Ο θεολόγος Π.Ανδριόπουλος κοινοποίησε σε μέσα ενημέρωσης το άρθρο που ανήρτησε στο panagiotisandriopoulos.blogspot.gr. Yποστηρίζει πως η υπόθεση του καστάνου στην αγρυπνία για τον Άγιο Παΐσιο συνιστά βάναυση προσβολή όχι μόνο του Αγίου αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας και πρέπει να πάρει το δρόμο της κοσμικής δικαιοσύνης.
Του θεολόγου Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Η υπόθεση με το «ευλογημένο» κάστανο του Αγίου Παϊσίου του αγιορείτου βαρύνει αποκλειστικά τον κληρικό της Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας Κωνσταντίνο Καντάνη, ο οποίος έγινε η αιτία και η αφορμή για να διασυρθεί και να χλευαστεί ο Άγιος Παΐσιος.
Η περίπτωσή του είναι, φυσικά, χειρότερη από αυτήν του νεαρού «Παστίτσιου» – ο οποίος είχε καταδικαστεί για προσβολή του Αγίου, λόγω σχετικής σελίδα στο fb – γιατί ο εν λόγω είναι εν ενεργεία κληρικός και επιστρατεύει μάλιστα και μια σαθρή επιχειρηματολογία, για να μας αποδείξει ότι δεν είναι ειδωλολάτρης!
Θα αντιμετωπιστεί νομικά, όπως του πρέπει, διότι αν μείνει ατιμώρητος είναι ικανός να μας βγάλει και κανένα …αυγό του Αγίου Παϊσίου, βρασμένο επίσης…
Ο κληρικός αυτός αποσκοπεί στην εξηλιθίωση του λαού και το καταφέρνει μια χαρά, αφού βρίσκει πρόσφορο έδαφος…
Όμως, η ενέργειά του αυτή συνιστά βάναυση προσβολή όχι μόνο του Αγίου Παϊσίου, αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας γενικότερα, και πάνω σ’ αυτό το πλαίσιο θα κληθεί ενώπιον της δικαιοσύνης.
Από την διοικούσα Εκκλησία και δη από την Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας, δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάποια αντίδραση, καθώς ο κληρικός θεωρείται «παραδοσιακός» και ως εκ τούτου τυγχάνει ασυλίας.
Άρα, ο δρόμος της κοσμικής δικαιοσύνης είναι μονόδρομος.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
1 Σχόλιο
Η γνώμη μου είναι ότι το κάστανο δεν έχει απολύτως καμία σχέση, άλλες είναι οι αιτίες, το κάστανο ήταν μια αφορμή για κάποιους που δεν ανέχονται ότι ο π.Κωνσταντίνος Καντάνης έχει εμπνεύσει μέσα από τον λόγο του, το ήθος του, καθώς και το έργο του, όλο αυτόν τον κόσμο που αγκάλιασε την ενορία του Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Αγρινίου και βρίσκεται στο πλευρό του.
Το πρόβλημα των πολλών είναι ότι δεν μπορούν (ή δεν θέλουν κάποιοι) να εννοήσουν την τεράστια διαφορά μεταξύ της τιμητικής και της λατρευτικής προσκυνήσεως. Θα το πούμε άλλη μια φορά και όσες άλλες χρειαστεί μέχρι να το καταλάβουν.
Μόνο ο Τριαδικός Θεός, Ο Πατήρ, ο Υιός, και το Άγιο Πνεύμα, λατρεύονται με την απόλυτη έννοια του όρου. Ο Θεός λατρεύεται απόλυτα και σε καμία περίπτωση δεν αποδίδεται τέτοια τιμή και λατρεία στα κτίσματα. Τα κτίσματα, δηλαδή όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός, απαγορεύεται να τα λατρεύουμε όπως λατρεύουμε τον Θεό. Αν το κάναμε αυτό τότε θα ήμασταν ειδωλολάτρες.
Οι Άγιοι, τα Ιερά Λείψανα καθώς και οι Ιερές Εικόνες είναι άξια τιμής και προσκύνησης Τιμητικής, ΟΧΙ Λατρευτικής, γιατί η απόλυτη λατρεία αποδίδεται ΜΟΝΟ στον Θεό. Με πιο απλά λόγια, όταν φιλώ την φωτογραφία της μάνας μου το κάνω γιατί μου θυμίζει την μάνα μου, είναι σαν να φιλώ την μάνα μου, όχι το χαρτί της φωτογραφίας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω για Θεό την μάνα μου, ούτε ότι την λατρεύω όπως τον Θεό. Σημαίνει ότι την αγαπώ και κοιτάζοντας την φωτογραφία της είναι σαν να την έχω εκεί μπροστά μου.
Τόσο δύσκολο είναι να γίνει αντιληπτό; Αν μιλούσαμε σε αλλόθρησκους ίσως, όμως μιλάμε σε Ορθόδοξους Χριστιανούς και δεν θα έπρεπε να ήταν ανάγκη να εξηγούμε αυτά που γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά. (Kosmas-Agrinio)