Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια ζήσαμε το έπος της διαρκούς «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» με φιλόδοξους πρωταγωνιστές που επιχείρησαν να γράψουν ιστορία στην ελληνική εκπαίδευση.
Το μέγεθος της αποτυχίας τους δεν είναι άσχετο από το είδος των μεταβολών που εμπνεύστηκαν καθ’ υπόδειξη σοφών συμβούλων (συνήθως πανεπιστημιακών), οι οποίοι ενώ υπερασπιζόντουσαν ένα καθεστώς βαθιάς αδιαφάνειας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (π.χ. μεταπτυχιακά), εισήγαγαν «εκσυγχρονιστικές» μεταβολές στην δευτεροβάθμια υπερασπιζόμενοι τον θολό ψευτο-ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους.
Είδαμε λοιπόν για πολλά χρόνια να προωθούνται αλλαγές σ’ όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στα σχολικά βιβλία, στον τρόπο διορισμού των εκπαιδευτικών, στην εισαγωγή νέων αντικειμένων (π.χ. projects…), στις ώρες διδασκαλίας, στις εξετάσεις (τράπεζα θεμάτων), στην αξιολόγηση, στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια (αριθμός μαθημάτων…), στον τρόπο επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης(άλλαξε τρεις συνεχόμενες φορές)…
Η εκπαιδευτική κοινότητα εισέπραξε το κόστος των πειραματισμών και συχνά τα υπηρεσιακά συμβούλια βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να διαχειρίζονται τις επικίνδυνες συνέπειες αυτών των «μεταρρυθμίσεων»…
Τι διδαχτήκαμε τελικά από όλες αυτές τις εμπειρίες;
Απολύτως τίποτε!
Σήμερα, χωρίς οι βασικοί συντελεστές της εκπαίδευσης να ρωτηθούν σε τίποτε, βρισκόμαστε ξανά στη δίνη παρόμοιων μεταβολών, που τις εμπνεύστηκαν παρομοίως οι «σύμβουλοι» (πανεπιστημιακοί) : αυθαίρετη κατάργηση διδακτικών ωρών στο Γυμνάσιο (αρχαία, βιολογία, γεωγραφία..), κατάργηση ωραρίου των υπευθύνων εργαστηρίων, τετράμηνα στο γυμνάσιο, τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα(αυθαίρετα επιλεγμένα), δεύτερη εξεταστική στον Ιούνιο, τετρατάξιο Γυμνάσιο (χωρίς κτήρια, υποδομές και πρόγραμμα), ανακατάταξη στις οργανικές, Λύκειο με δύο τάξεις σ’ ένα ομιχλώδη σχεδιασμό με τράπεζα θεμάτων, εθνικό απολυτήριο ή πιστοποιητικό σπουδών(!!), νέο σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο πλήρως διαβλητό π.χ. συνέντευξη για την εισαγωγή….
Και όλοι πλέον αναρωτιούνται: Τι θα συμβεί αν υλοποιηθούν τέτοιας έκτασης παρεμβάσεις; Είναι ολοφάνερο πως το υπουργείο στοχεύει στην δημιουργία νέων πλεονασμάτων, επιδιώκοντας την αναδιάταξη των οργανικών, με την συγχώνευση σχολικών μονάδων και τη δημιουργία υπερφορτωμένων τμημάτων στις αστικές ζώνες, υποβαθμίζοντας την παρεχόμενη παιδεία.
Η διαχείρισή των πλεονασμάτων θα γίνει μέσω των υπηρεσιακών συμβουλίων. Αυτά θα κληθούν να υλοποιήσουν τις τοπικές και περιφερειακές μετακινήσεις.
Άραγε θα κληθούμε σύντομα να δώσουμε μάχες για την παιδεία, γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα βρίσκεται στο έλεος πειραματισμών και δυστυχώς η πολιτεία αδιαφορεί για τον μάχιμο εκπαιδευτικό και τον καθημερινό του αγώνα στην τάξη!
Αν πράγματι θέλουμε ένα σωστό δημόσιο σχολείο, θα πρέπει άμεσα να καταγγείλουμε την πολιτική των επικίνδυνων πειραματισμών στην εκπαίδευση, να στείλουμε το μήνυμα της διαφωνίας μας με κάθε τρόπο.
Αδάμης Ευθύμιος
( ψηφοδέλτιο ΔΑΚΕ ΑΠΥΣΔΕ)
2 Σχόλια
κύριε Αδάμη, αυτά που γράφεις δεν συμβαδίζουν με την κομματική υποψηφιότητά σου στη ΔΑΚΕ. Δεν γίνεται απ’ τη μια μεριά να είμαστε αγωνιστές (και πολύ ορθά) κι απ’ την άλλη να κουβαλάμε νερό στο μύλο της Ν.Δ.
To ελληνικό σχολείο χρωστάει τη λειτουργία του στη φιλοτιμία και μόνο των εκπαιδευτικών που εργάζονται με ζήλο και μόχθο σ’ αυτό.Αυτά είπε σε ανύποπτο χρόνο ο τότε υπουργός παιδείας Πέτρος Ευθυμίου.