Αν το άρθρο γράφονταν 100 χρόνια νωρίτερα, θα είχε τίτλο “Αστική τάξη και Αιτωλοακαρνανία”. Πλέον ο όρος αυτός είναι ξεπερασμένος στην πραγματική οικονομική ζωή, επειδή απλά ζούμε στο παγκόσμιο χωριό;
Θα μπορούσε να έχει των τίτλο “Πλούσιοι και Αιτωλοακαρνανία”. Αλλά και πάλι παραπέμπει σε πάλη των τάξεων του προηγούμενου αιώνα. Όσο για τον όρο “πλούσιος”, είναι παντελώς άχρηστος για μια κοινωνία όταν ο “πλούσιος” δεν επενδύει, ενώ έχει τη δυνατότητα.
Ποιο όμως θα μπορούσε να είναι το προφίλ ενός επενδυτή; Γιατί μιλάμε για επιχειρηματικότητα μεν, είναι όμως κούφια λόγια, όταν δεν υπάρχουν επενδυτές.
Δύο τύποι επενδυτών μπορούν να υπάρξουν στην Αιτωλοακαρνανία: Ο πρώτος τύπος είναι οι ντόπιοι, οι οποίοι την επιλέγουν γιατί απλά “ξέρουν την πιάτσα”, είτε -αν υιοθετήσουμε μια πιο ρομαντική άποψη-από συναισθηματισμό του τύπου “αγαπώ τον τόπο μου, όπως οι ευεργέτες του 19ου αιώνα.
Υπάρχει φυσικά και ο δεύτερος τύπος, εκείνων που απλά βρίσκουν κάτι όμορφο ή ελκυστικό, το εντάσσουν σε ένα γενικότερο σχεδιασμό και επενδύουν σε μερικές περιπτώσεις απλά για να το απομυζήσουν. Χαρακτηριστικά τέτοια παραδείγματα είναι υδροηλεκτρικά φράγματα που το μόνο που πρόσφεραν είναι θέσεις εργασίες ή ξενοδοχειακές μονάδες κλειστού τύπου, που με “βραχιολάκι¨ο τουρίστας δεν έχει καμιά επαφή με το τοπικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Η οικονομική κρίση δημιουργεί κενό
Όταν μιλάμε για επενδυτές, μιλάμε για μέγεθος π.χ. Παπαστραταίων τον 20ο αιώνα ή μέγεθος π.χ. Κωστούλα σήμερα. Η δεκαετία του 2010 κατέστρεψε πολλά οικονομικά μεγέθη. Η οικονομική κρίση και η παγκόσμια οικονομία ήταν αδυσώπητη και σε μεγάλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνουμε πολύ καιρό να δούμε μεγάλα οικονομικά μεγέθη.
Απεναντίας υπήρξαν επαγγέλματα ή ιδιώτες που προόδευσαν, αλλά η τρικυμία δεν τελείωσε ακόμα και ίσως δεν ήρθε η ώρα να επενδύσουν. Σε αυτούς συγκαταλέγουμε και Έλληνες και φυσικά Αιτωλοακαρνάνες συντοπίτες μας του εξωτερικού, που τώρα κτίζουν το οικονομικό τους προφίλ έστω κάποιοι από αυτούς, αφού πρώτα “εκδιώχθηκαν” από την οικονομική κρίση από εδώ.
Διαχειριστές Ευρωπαϊκών κονδυλίων και κοινοπραξίες χωρίς ονοματεπώνυμο.
Σε μερικές περιπτώσεις είναι δύσκολο οι επενδύσεις να έχουν ονοματεπώνυμο, διότι κυριαρχούν οι κοινοπραξίες πολλών μικρότερων οικονομικών μεγεθών. Από την άλλη τα Ευρωπαϊκά κονδύλια έχουν απλούς στην ουσία διαχειριστές, που ρισκάρουν μια επένδυση. Θα περάσει πολύς καιρός, ώστε να ξεκαθαρίσει ποιοι διαχειριστές ευρωπαϊκών κονδυλίων θα μεταβούν στο στάδιο του αυτάρκη επενδυτή, που πέτυχε η επένδυσή του. Και οι περιπτώσεις αποτυχίας δυστυχώς είναι πολλές.
Όσο για τους τομείς που μπορούσαν να δώσουν κερδοφόρες επενδύσεις: Παλιά ήταν τα καπνά, τώρα σίγουρα για παράδειγμα θα είναι ενέργεια, μεταφορές και μεγάλες κομβικές μονάδες σε τουρισμό, μεταποίηση ή αγροτική παραγωγή.
Λ.Υ.