Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Στο Πολιτιστικό Κέντρο του Αγρινίου, Παλιά Δημοτική Αγορά, έγινε με μεγάλη επιτυχία την Παρασκευή το βράδυ, στις 15 Δεκέμβρη, η παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του συγγραφέα του «Σασμού» Σπύρου Πετρουλάκη.
Το βιβλίο παρουσίασαν στο φιλαναγνωστικό κοινό του Αγρινίου οι Εκδόσεις «Μίνωας» σε συνεργασία με το Βιβλιοπωλείο «Bookshop» της κυρίας Ελένης Χαντζή.
Η αίθουσα παρουσιάσεων και ομιλιών στην Παλιά Δημοτική Αγορά, γέμισε από Αγρινιώτες φίλους του καλού βιβλίου, καθώς και παλιούς και νέους φίλους του συγγραφέα. Όλοι πήγαν με λαχτάρα να ακούσουν για το νέο του βιβλίο και να γυρίσουν σπίτι τους με ένα υπογραμμένο αντίτυπο που θα τους κρατήσει συντροφιά στις Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Και η «Κληρονομιά» σίγουρα θα προσφέρει ώρες ευχάριστες στους αναγνώστες της.
Την ατμόσφαιρα «θέρμανε» το κέρασμα Κρητικής τσικουδιάς από τον ίδιο τον συγγραφέα, που καλωσόρισε προσωπικά και συνομίλησε με όλους τους καλεσμένους στην παρουσίαση του βιβλίου του.
Η συντονίστρια κυρία Ελένη Χαντζή προλόγισε τον συγγραφέα και μίλησε για το νέο βιβλίο του.
Η μελωδική φωνή και το απαλό παίξιμο της κιθάρας από την μουσικολόγο και υψίφωνο κυρία Γεωργία Τριανταφύλλου, έδωσε ευχάριστη «νότα» στην αίθουσα.
Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η κυρία Βασιλική Μαραβέλη, γνωστή καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας.
Κύρια εισηγήτρια για το βιβλίο και τον συγγραφέα ήταν η κυρία Ευφροσύνη (Έφη) Γ. Τάτση δικηγόρος.
Καλησπέρισε και καλωσόρισε στην εκδήλωση και μίλησε για το βιβλίο και τον Συγγραφέα του. (η πλήρης ομιλία της κα. Τάτση ακολουθεί στο τέλος του κειμένου). Σε κάποια σημεία της ομιλίας της φανερά συγκινημένη, «κοντοστάθηκε» για λίγα δευτερόλεπτα. Δευτερόλεπτα που ήταν όμως αρκετός χρόνος για να αναλογιστούμε το πόσο συγκινητικό και συνταρακτικό πρέπει να είναι το κείμενο του βιβλίου, ειδικά εκεί που περιγράφει τα ανθρώπινα δράματα μέσα σε δικαστικές αίθουσες…
Μετά από ακόμα μία μουσική παρέμβαση της κυρίας Τριανταφύλλου τον λόγο πήρε ο συγγραφέας, χωρίς το ύφος του ομιλητή που απευθύνεται σε «επίσημο» ακροατήριο, αλλά με πολύ απλό φυσικό και φιλικό τρόπο, μίλησε όπως μιλούν μεταξύ τους οι φίλοι σε μια ευχάριστη συνάντηση.
Είπε για την ιδέα του βιβλίου που έγραψε. Πως την σκέφθηκε ξαφνικά μια μέρα σαν όλες τις άλλες, όταν παρατήρησε την ομοιότητα ενός πιτσιρικά που έπαιζε σε μια πλατεία, με την εικόνα που είχε στο μυαλό του από τον αναδεχτό του. Η ομοιότητα σαν δυο σταγόνες νερό του αναδεχτού του πριν περίπου είκοσι χρόνια και του παιδιού που έβλεπε μπροστά του, ήταν το έναυσμα για το ξεκίνημα του βιβλίου του «Η Κληρονομιά».
Αργότερα, γράφωντας, για να μπορέσει να αποδώσει ρεαλιστικά τους ρόλους των ηρώων του μυθιστορήματος, πέρασε αμέτρητες ώρες σε αίθουσες δικαστηρίων που συνεδρίαζαν «κεκλισμένων των θυρών», έχοντας εξασφαλίσει την απαραίτητη άδεια.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο παρακολούθησε πολύκροτες δίκες που απασχόλησαν την κοινή γνώμη τα τελευταία χρόνια. Αναφέρθηκε σε μία από αυτές χαρακτηριστικά. Μελέτησε όσο καλύτερα μπορούσε τους χαρακτήρες των «κακών» αλλά και των «καλών» που βγαίνουν στην επιφάνεια την ώρα που εκδικάζονται δίκες για υποθέσεις ζωής και θανάτου. Ακόμα συμβουλεύτηκε νομικούς, δικηγόρους και δικαστές. Έδωσε πλήρη στοιχεία της «υπόθεσης» του έργου του σε γυναίκα δικαστή, ή δικαστίνα; αναρωτήθηκε, και μάλιστα την…πίεσε για το αποτέλεσμα της φανταστικής δίκης! Όλα αυτά και πολλά άλλα χωρίς να αποκαλυφτούν τα κρίσιμα μυστικά που περιέχει το μυθιστόρημά του!
Ρωτήθηκε για το επόμενο βιβλίο του, πότε θα εκδοθεί, και το προσδιόρισε για τέλος Απρίλη με αρχές Μάη. Όσο για τον τίτλο, μετά από επιμονή των θαυμαστών του ή καλύτερα των θαυμαστριών του, αποκάλυψε μία λέξη, ίσως την πρώτη του τίτλου.
Ο κύριος Πετρουλάκης, δοθείσης της ευκαιρίας, απάγγειλε δυο-τρεις στροφές από τον «Ερωτόκριτο» με χαρακτηριστική Κρητική προφορά και φυσικά όλοι στην αίθουσα τον χειροκρότησαν, πράγμα που έκαναν για όλους τους ομιλητές στην εκδήλωση.
Ο συγγραφέας υπόγραψε πολλά βιβλία του, συνομίλησε και φωτογραφήθηκε με πολλούς από τους καλεσμένους Αγρινιώτες που παραβρέθηκαν σ’ αυτή την χαρωπή παρουσίαση.
Να σημειώσουμε εδώ ότι το βιβλιοπωλείο «Bookshop» έθεσε στην διάθεση των καλεσμένων στην παρουσίαση, πέρα από το τελευταίο μυθιστόρημα του συγγραφέα και αντίτυπα από τα προηγούμενά του βιβλία. Αρκετοί αγόρασαν παλιότερες εκδόσεις έργων του, μια και ήταν μοναδική ευκαιρία να τους τα υπογράψει ο ίδιος ο συγγραφέας.
Ευτυχής συγκυρία ήταν η λειτουργία αυτή την περίοδο της έκθεσης πινάκων του καλλιτέχνη Χαράλαμπου Ζαχαρόπουλου σε διπλανή αίθουσα της Δημοτικής Αγοράς. Ο συγγραφέας Σπύρος και ο ζωγράφος Μπάμπης είναι φίλοι «από τα παλιά», από τις αρχές της δεκαετίας του 1980! Όταν και οι δυο τους ήταν δάσκαλοι του Taekwondo στην Αθήνα!.
Οπότε τελειώνοντας η εκδήλωση και η υπογραφή σημαντικού αριθμού βιβλίων, ο καλλιτέχνης Μπάμπης ξενάγησε τον παλιό του φίλο στην ατομική του έκθεση που περιέχει 140 πίνακές του.
Ο συγγραφέας την άλλη μέρα θα συνέχιζε το ταξίδι του «προς τα πάνω» στην Ήπειρο όπου έχει προγραμματίσει βιβλιοπαρουσιάσεις. Του ευχόμαστε οι επόμενες εκδηλώσεις στις πόλεις που θα ταξιδέψει με το βιβλίο του να είναι εξ’ ίσου επιτυχημένες με αυτή του Αγρινίου. Καλοτάξιδη να είναι «Η Κληρονομιά»!
Ακολουθεί η ομιλία της κυρίας Ευφροσύνης (Έφης) Γ. Τάτση
«Καλησπέρα σας και καλώς ήλθατε στην σημερινή εκδήλωση. Με μεγάλη μου χαρά αποδέχθηκα την πρόσκληση για την συμμετοχή μου στην παρουσίαση του βιβλίου του κ. Πετρουλάκη, με ακόμη μεγαλύτερη χαρά την πλαισιώνω σήμερα, γιατί βλέπω τόσο κόσμο γνώριμους και μη.
Και πραγματικά αξίζει να υποστηρίζουμε τέτοιες πρωτοβουλίες, αφ’ ενός μεν γιατί δεν συνηθίζονται στην πόλη μας, αφ’ ετέρου δε διότι το βιβλίο σαν μέσο ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και μόρφωσης έχει εκλείψει σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από γρήγορο και πρόχειρο θέαμα και επιφανειακή πληροφόρηση με την εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Ο κύριος Πετρουλάκης είναι μεταξύ άλλων και εξαίρετος συγγραφέας. Και λέω μεταξύ άλλων, γιατί μεγάλη καταξίωση γνωρίζει και στον χώρο της μουσικής ως συνθέτης και στιχουργός, στον χώρο της φωτογραφίας, του ραδιοφώνου, ακόμη και του αθλητισμού.
Αυτό που εγώ έχω αντιληφθεί για τον κύριο Πετρουλάκη είναι ότι πρόκειται για έναν άοκνο, δημιουργικό και ταλαντούχο άνθρωπο, ο οποίος ταυτόχρονα παραμένει προσηνής, κοινωνικός και προσγειωμένος, αυτά άλλωστε πιστεύω ότι θα πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο των γραμμάτων, έναν καλλιτέχνη εν γένει.
Σχετικά με το προκείμενο πόνημά του με τίτλο «Η Κληρονομιά», χωρίς να θέλω να αποκαλύψω λεπτομέρειες για την πλοκή, γιατί ορισμένοι θα το διαβάσετε από σήμερα και στο εξής, στο μυθιστόρημα αυτό εκτυλίσσεται η ιστορία ενός δικηγόρου, ο οποίος από τη θέση του συλλειτουργού της δικαιοσύνης καταλήγει στη δυσμενή θέση του κατηγορουμένου για ένα σοβαρότατο έγκλημα, διότι εξάντλησε όλα τα μέσα που διέθετε, θεμιτά και αθέμιτα, προφανώς και παράνομα για να σώσει τη ζωή της κόρης του, η οποία εμφάνισε ένα μη αναστρέψιμο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπιζόταν μόνο με μεταμόσχευση καρδιάς.
Την προσπάθειά του για ανεύρεση συμβατού δότη, αλλά και για τα διλήμματά του πλαισιώνει ο συγγραφέας με συνεχείς αναγωγές στο άμεσο και απώτερο παρελθόν του κεντρικού ήρωα το οποίο φθάνει μέχρι την εξέγερση του σταφιδικού κινήματος το 1935 στην Πελοπόννησο, εκεί όπου ο ίδιος εντοπίζει την πηγή του κακού που τον βρήκε, δηλαδή στην κατάρα που «έριξε» ένας άρχων της περιοχής σε μέλος της οικογένειάς του για κακοτυχία, βάσανα και αφανισμό, την οποία κατάρα πιστεύει ότι κληρονόμησε και ο ίδιος, εξ’ ου και ο τίτλος του βιβλίου.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευανάγνωστο και ευφάνταστο μυθιστόρημα με παραστατικές και γλαφυρές περιγραφές προσώπων, τόπων και καταστάσεων, με χαρακτηριστικό το αμείωτο σασπένς, ενώ η πλοκή προχωρά γοργά χωρίς να κουράζει καθόλου τον αναγνώστη.
Μάλιστα μεταφέρει ο συγγραφέας επάξια την ατμόσφαιρα που επικρατεί σε μια αίθουσα Δικαστηρίου, με τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει το εν λόγω έγκλημα και λόγω της ιδιότητας του κατηγορουμένου, της προσωπικότητάς του, αλλά και των ιδιαιτέρων σχέσεων που συνδέουν τα πρόσωπα της ιστορίας.
Εκτός όμως από ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, τι είναι αυτό που αναδεικνύει και εμφυσά στον αναγνώστη αυτό το βιβλίο;
1ο είναι η ανάγκη πολλών ανθρώπων για δημιουργία οικογένειας με κάθε κόστος: σωματικό, ψυχικό, οικονομικό κλπ. Και αυτή ακριβώς την ανάγκη εκμεταλλεύεται το κύκλωμα παράνομων εξωσωματικών γονιμοποιήσεων και εμπορίας ανθρώπων αποτελούμενα από άτομα της διπλανής πόρτας που όμως έχει δηλητηριάσει την ψυχή τους το χρήμα.
2ο Είναι όμως και η αγάπη που αναπτύσσεται στους κόλπους της οικογένειας.
3ο Είναι η δύναμη και η ομορφιά του έρωτα.
4ο Είναι η δύναμη και ο ρομαντισμός του μαζικού λαϊκού κινήματος που κάποτε σημείωνε εξεγέρσεις, μάχες και νίκες, ήταν συσπειρωμένο και ατρόμητο, παρότι οι ταξικές ανισότητες ήταν πάντοτε και παραμένουν οξείες στην Ελληνική κοινωνία.
5ο Αυτός όμως που είναι ίδιος στις ψυχές όλων των ανθρώπων είναι ο πόνος.
6ο Ο δυσβάσταχτος και απαρηγόρητος πόνος της απώλειας του παιδιού σου, του αδελφού σου, του γονέα.
7ο Το πως το πένθος, ενώ είναι κοινό για τα μέλη της οικογένειας μπορεί να οδηγήσει στη διάσπαση της συνοχής της.
8ο Το πως γίνεται «η απώλεια συνήθειά μας» και πως η απώλεια αυτή μπορεί να σε καταστρέψει.
9ο Το πως το να πάρεις την σωστή απόφαση μπορεί κατ’ αρχάς να είναι υποκειμενικό, ή δύσκολο, η παράνομο είναι όμως λυτρωτικό, πρωτίστως για σένα και ύστερα και για τον ρου της ιστορίας γιατί κατά την γνώμη μου υπάρχει θεία Δίκη ή ας πούμε μια απώτερη σοφή αποκατάσταση της τάξης των πραγμάτων.
10ο Γι’ αυτό και το «δίκαιο» και το «άδικο» ενώπιον της Δικαιοσύνης δεν είναι απόλυτο και κάθετο, επιδέχεται αμφισβήτηση και ερμηνεία, κρίνεται δε κατά περίπτωση με βάση τις ιδιαιτερότητες των περιστάσεων ενός εγκλήματος, αλλά και της προσωπικότητας του δράστη.
11ο Αυτό όμως που προσωπικά πιστεύω ότι αναδεικνύεται περίτρανα στο βιβλίο είναι η αστείρευτη αντοχή και δύναμη του ανθρώπου, που μπροστά στον κίνδυνο και το επείγον που δημιουργεί μια ασθένεια δικού σου ανθρώπου μπορεί να κάνει τα πάντα! Γίνεται υπεράνθρωπος, Δεν υπολογίζει τίποτα, δεν φοβάται, δεν έχει ανάγκες, δεν κοιμάται, δεν τρώει, δεν δουλεύει, δεν έχει όρια. Όταν ο δικός σου άνθρωπος βρίσκεται στο Νοσοκομείο, δεν υπάρχει κούραση, δεν υπάρχει χρόνος, περνούν οι μέρες και οι μήνες ασύλληπτα, δεν υπολογίζεις χρήματα. Μοναδικός σου στόχος είναι να τον πάρεις από το άχαρο δωμάτιο του νοσοκομείου και να φύγετε υγιείς.
Και άλλα βεβαίως πλαστά μηνύματα που καθιστούν το βιβλίο αυτό άξιο αγοράς και ανάγνωσης.
Κλείνοντας θα ήθελα αν μου επιτρέπεται, παρότι η ίδια δεν είμαι γονιός, έχω όμως εισπράξει την απύθμενη αγάπη των δικών μου γονέων, να αφιερώσω την αποψινή βραδιά στους ανθρώπους αυτούς που πόνεσαν για να γίνουν γονείς, που υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε επαναλαμβανόμενους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης, που θρήνησαν για τα παιδιά τους που τα έχασαν απροσδόκητα σε αποτρόπαια δυστυχήματα όπως αυτό των Τεμπών, που δεν το έβαλαν κάτω, ή που το έβαλαν και να τους δώσω αν γίνεται θάρρος, γιατί όλο αυτό το ψυχικό άλγος πηγάζει από την απόλυτη, άδολη και αθάνατη αγάπη που κατάφεραν να αισθανθούν για τους ανθρώπους που οι ίδιοι έπλασαν».
Α.Κ.Κ.