Άστεγοι, επαίτες αλλά και μπάζα που καίγονται
Εικόνες από το Αγρίνιο που προβληματίζουν(;)
Δεν χρειάζεται να εμβαθύνεις πολύ για να καταλάβεις ότι οι πόλεις μας αλλάζουν όλο και προς το χειρότερο ειδικά από τη στιγμή που επιβαρύνθηκε και η οικονομική μας κατάσταση. Το γεγονός ότι οι ελληνικές πόλεις είναι τόσο άσχημες δεν οφείλεται όμως μόνο στα οικονομικά. Υπάρχει αδιαφορία, έλλειψη αισθητικής, αλληλεγγύη μόνο κάτω από πολιτικό πρίσμα αλλά και μια κακώς εννοούμενη ασυλία για τις παραβατικές συμπεριφορές. Γενικώς όλοι μας έχουμε την τάση να πετάξουμε σκουπίδια, να παρκάρουμε παράνομα, να χτίσουμε χωρίς άδεια. Το κακό όμως είναι πως έχουμε φτιάξε και μια ιδεολογία της μη καταγγελίας στις αρχές(αυτό είναι «ρουφιανιλίκι» ακόμη κι αν κάποιος βγάζει μεροκάματο από το παιδί του…) και της μη παρέμβασης προσωπικά γιατί «που να μπλέκεις τώρα». Στις εικόνες που θα δείξουμε σήμερα το ερώτημα «τι κάνει ο δήμος» δεν είναι αρκετό και δεν απαντά στο τι πρέπει να γίνει με παρίες που όλο και πληθαίνουν στην πόλη η με μικρά παιδιά που εκτίθενται. Πρέπει να αναρωτηθούμε και να ασχοληθούμε. Οι φωτογραφίες και ο σχολιασμός τους είναι μια αφορμή.
Άστεγοι και ζητιάνοι
Ένα φαινόμενο που προέκυψε πρόσφατα είναι αυτό-συντριπτικά πάντως διερχόμενων από την πόλη-που θέλει ολόκληρες οικογένειες να κοιμούνται μέσα στο Αγρίνιο οπουδήποτε. Στη πρώτη φωτογραφία που βλέπετε είναι 9.30 το πρωί και πίσω από το εντευκτήριο του τρένου μια οικογένεια(;) με κάποιους γνωστούς της(;)μόλις έχει σηκωθεί. Ανάμεσά τους είναι και βρέφη ενώ το παράξενο είναι πως δεν υπήρχε κοντά κάποιο μεταφορικό μέσο. Την συγκεκριμένη γωνία καταλαμβάνουν άλλοτε μετανάστες ασιατικής καταγωγής που δεν έχουν που να μείνουν, ενώ συχνά κοιμούνται εκεί και πλανόδιοι περαστικοί ή τακτικοί που έρχονται για τις διάφορες λαϊκές. Πουλούν, δε, πράγματα από τα βανάκια τους με τις ανάλογες συνθήκες υγιεινής. Τώρα τελευταία, δυστυχώς, εκεί- αλλά και στο προαύλιο του Αγίου Γεωργίου- υπάρχουν ανάλογες σκηνές με γονείς με παιδιά που στη διάρκεια της μέρας κάποιοι τους βάζουν για «δουλειά» στην επαιτεία.
Από αυτόν τον τομέα είναι η δεύτερη φωτογραφία όπου μια νεαρή γυναίκα από το πρωί έχει πιάσει θέση κάπου απέναντι από τη Μητρόπολη. Χαρακτηριστικό της είναι ότι δεν μιλάει ελληνικά και δεν είναι από τις γνωστές στην πόλη περιπτώσεις των τσιγγανόπουλων. Σε μια ανάλογη περίπτωση και κυνηγώντας το θέμα διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μια ομάδα Ρουμάνων τσιγγάνων που δεν μιλούν ελληνικά και δραστηριοποιούνται στο κέντρο. Σε κάποια στιγμή στην Παπαστράτου ένα αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες σταμάτησε μπροστά σε ένα ζευγάρι που ήταν στο έδαφος με ένα μικρό παιδί και-πολύ αυστηρά- τους ζήτησε να απομακρυνθούν. Όταν ρωτήσαμε ποιοι ήταν μας είπαν «Πολιτσία»…
…και τα μπάζα καίγονται κοντά στο νέο νοσοκομείο
Οι τελευταίες μας φωτογραφίες δεν είναι από τα ανθρώπινα ράκη της πόλης αλλά από τις δυσκολίες που θα συναντήσει, όταν ανοίξει, το νέο νοσοκομείο. Για πολλά χρόνια πεδίο αμμολληψιών παράλληλα με την κοίτη της Ερμίτσας τώρα έχει μόνο μερικά συνεργεία κοντά στο χώρο του νοσοκομείου. Η πτώση της οικοδομής δεν θέλει πια το πέρα δώθε των φορτηγών αλλά έχει αφήσει μια περιοχή με λάστιχα και μπάζα που πολύ συχνά…αυτοαναφλέγονται! Όλα αυτά θα βγουν σε πρώτο πλάνο στο νέο σημείο αναφοράς της πόλης που θα είναι το νεόχτιστο νοσοκομείο. Έχουμε, δε, την εντύπωση ότι μόλις ανοίξει το νέο νοσοκομείο θα έχει ζήτημα με την αφόρητη μυρωδιά των καμένων σκουπιδιών(μερικά από τα οποία βλέπετε στη φωτογραφία). Κι αυτό είναι αποτέλεσμα χρόνιας αδιαφορίας και μιας εχθρικής, προς την μίνιμουμ συμβίωση της πόλης, αντίληψης.
Το ένα θέμα είναι κοινωνικό και ανθρώπινο αλλά και αποτέλεσμα της ανεπάρκειας των δομών μας, όπως είναι και θέμα αποδοχής ότι δεν είναι δικό μας θέμα αν κόσμος κοιμάται στους δρόμους και στα παγκάκια. Το άλλο είναι ένα θέμα της αισθητικής και της νομιμότητας που διέπει την καθημερινότητά μας. Και τα δυο θα βαρύνουν κι άλλο στο άμεσο μέλλον.