Από το πρωί σήμερα το πάρκο είναι ήδη δεύτερο θέμα διότι έχει προκύψει άλλο, μείζον, που έχει να κάνει με το μέλλον της πόλης. Μιλάμε φυσικά για το τεράστιο αυτό σχέδιο που έβγαλε σήμερα το “Βήμα” και λέει ότι στο Αγρίνιο η Phillip Morris σκέφτεται να κάνει το πανευρωπαϊκό κέντρο διανομής της καπνού! Από τη ώρα που έχει υπογράψει ότι θα απορροφά το 50% της παραγωγής της χώρας και με δεδομένα τα έργα στην Ιόνια, έτσι και στην εξίσωση μπει το Πλατυγιάλι και ο δρόμος από εκεί μέσω Αγρινίου για Καρπενήσι και Λαμία, θα μιλάμε πια για άλλη πόλη που τα πάρκα θα μας απασχολούν μόνο στον ελεύθερο χρόνο μας…Αλλά ας κρατάμε(πολύ) μικρό καλάθι.
Χτες, πάντως, στο δημοτικό συμβούλιο προσωπικά κάθισα έξω με τον κόσμο που διαμαρτυρόταν και μάλιστα κάποιοι που με γνωρίζουν ή ήθελαν να τους πως τι πιστεύω ή ήθελαν να μου πουν ότι θα ήθελαν να είμαι πιο πολύ με το μέρος τους. Προτίμησα να μην βρεθώ μέσα στο συμβούλιο διότι ένιωσα ότι οι “μέσα” ήταν πολιορκημένοι και στη… διάθεση των διαμαρτυρόμενων. Ίσως και λόγω κλειστοφοβίας προτιμώ να είμαι “έξω” στα γεγονότα, παρά κάπου που θα με τοποθετήσει η χωροταξία της στιγμής. Για το θέμα τώρα; Δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο από την ελευθερία που παρασχέθηκε σε όλες τις απόψεις. Και μπινελίκια έπεσαν και φωνές υπήρξαν και αποδοκιμασίες πέρα από τα όρια της βρισιάς. Δεν ξέρω αν ήταν παιδαγωγικός ο ρόλος του συμβουλίου πάντως οι “μέσα” ανέχτηκαν τα πάντα. Ακόμα και προτροπές “να σοβαρευτείτε” ή “απαλλάξτε τον τόπο από την παρουσία σας, απομυζείτε τη ζωή των πολιτών”, ή “είστε οι εκπρόσωποι των δανειστών και της τρόικας στην πόλη”! Προσωπικά, δε, η πειθαρχία που έδειξαν όλοι σε ευθείες και προσωπικές βολές, με ξεπερνά. Στη θέση των δημοτικών συμβούλων χτες αν δεν ήθελα ηρωισμούς, θα είχα φύγει από την αίθουσα για λόγους ελευθερίας. Κίνησης και έκφρασης.
Κατά τα λοιπά ένα μέρος του κόσμου που συγκεντρώθηκε το είπε ξεκάθαρα σε ερώτηση του Μοσχολιού ότι δε θέλει να γίνει τίποτε στο πάρκο. Το ίδιο μου είπε και φίλη μου που δεν ανήκει σε καμία από τις ομάδες που αντιδρούν, αλλά ως πολίτης ασχολείται για να μη γίνει “τίποτε πλην κάποιων φώτων που πρέπει να μπουν”. Πράγματι δεν υπήρξε απάντηση στο ερώτημα “πόσα δέντρα έχει το πάρκο” και ο λόγος είναι ότι ο δήμος δεν εννοεί δέντρα τα λιγούστρα, οπότε το μέτρημα είναι άλλο για τους μεν και άλλο για τους δε.
Όμως θα είναι μεγάλη δειλία να μην πει κάποιος το προφανές: Οι πιο πολλοί από όσους συγκεντρώθηκαν χτες-το δήλωσαν άλλωστε-δεν θεωρούν ότι το εκλεγμένο δημοτικό συμβούλιο έχει καμιά δικαιοδοσία. Δεν πιστεύουν στη δημοκρατία αυτή που έχει η Ελλάδα σήμερα. Θεωρούν ότι τα ΜΑΤ που πήγαν στο πάρκο δεν πρέπει ούτως ή άλλως να υπάρχουν, όποια ενέργεια κι αν συμβαίνει. Ο δήμαρχος, το ΣτΕ, οι αρχές είναι καταπιεστικοί μηχανισμοί. Μια άλλη ομάδα πιστεύει στην άμεση δημοκρατία δηλαδή ότι για κάθε απόφαση θα πρέπει να συνέρχεται ο δήμος σε ένα κεντρικό μέρος της πόλης και να αποφασίζει. Ακόμα και με δημοψήφισμα παρότι σε τέτοια περίπτωση άλλο είναι να απαντάς στο “θέλετε να αλλάξει το πάρκο και να πάψει να είναι στάβλος;” και άλλο “θέλετε οι εργολάβοι να βιάσουν τη δημόσια περιουσία και να πάρουν το πάρκο από το λαό;”. Μια μικρή μόνο ομάδα πήγε στη χτεσινή κουβέντα, εν ολίγοις, για να ενημερωθεί. Οι πιο πολλοί πήγαν για να δηλώσουν ότι δεν αναγνωρίζουν την σύγχρονη Ελληνική Πολιτεία. Δικαίωμά τους αλλά πρέπει να το θυμόμαστε και μεις και τα κοινοβουλευτικά κόμματα που σχεδόν σύρονται σε τέτοιες περιπτώσεις να “πάρουν θέση” για…ομόνοια.
Γ.Σ.