«Μια κοινωνία που κάτω από τα πρωτοφανή γεγονότα, έστω και την τελευταία στιγμή, δειλά – δειλά, έβγαζε τους παραμορφωτικούς φακούς και στο πρόσωπο του κάθε νέου και νέας είδε το δικό της παιδί.
Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η νέα γενιά συνεχίζει να δίνει το παρόν στους αγώνες ενάντια στα μνημόνια, τις πολιτικές της εξαθλίωσης, υπερασπιζόμενη το Δημόσιο Σχολείο και Πανεπιστήμιο.
Η νεολαία τολμάει να θυμάται, τολμάει να αγωνίζεται, τολμάει να νικάει!»
Έτσι αποτιμούσε χτες την επέτειο από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά αυτό που είδα ήταν περισσότερη αστυνομία από ποτέ. Αστυνομία παντού. Και πάνω στις πλατείες ακόμα και σε σχηματισμό «σφύρας» στα Προπύλαια. Τα μαγαζιά να κλείνουν νωρίτερα. Πρωτοφανή ησυχία στις πόλεις με τις μικρότερες εστίες επεισοδίων από κάθε άλλη χρονιά. Λίγα αμάξια στη χώρα χωρίς παρμπρίζ, δυο βιτρίνες κατεβασμένες και κάποιους κάδους αναποδογυρισμένους. Και αστυνομία παντού, να θεωρείται ένα λογικό επόμενο ή ένα αναγκαίο κακό, πια. Όσο για την υπεράσπιση σχολείων και πανεπιστημίων; Τις λιγότερες καταλήψεις από ποτέ και μόνο το ίδρυμα του Πελεγρίνη να κρατά ψηλά τη σημαία της πάλης.
Μπορεί να μην τα βλέπω εγώ σωστά. Κάποιος σίγουρα δεν τα βλέπει σωστά…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυριανή κυβέρνηση θα έχει σύντομα την ευκαιρία να αποδείξει ποιος έκανε σωστή εκτίμηση. Του χρόνου μπορεί να γιορταστεί αλλιώς αυτή επέτειος άλλωστε…
Η νεολαία πάντως που επικαλούνται όλοι (λες και είναι ένας ενιαίος πολτός) δεν είναι καθόλου βέβαιο από ποιον εκφράζεται. Μπορεί δηλαδή να μην θέλει να έχει παντιέρα την μεγαλοδικηγόρο κ. Κωνσταντοπούλου ή τον αγωνιστή/δημοσιογράφο Χατζηνικολάου με τον Real fm. Που χτες το μεσημέρι είχε μια εκπληκτική Ελληνοφρένεια γεμάτη αγωνία γιατί ΔΕΝ έγιναν επεισόδια! Με αποτέλεσμα να κάνει αφιέρωμα σε παλιότερα, με μια εμφανή νοσταλγία…
Γ.Σ.