Για καθαρά τοπικούς λόγους που περιελάμβαναν την αποφασιστικότητα μερικών αυτοδιοικητικών και την μειωμένη αντίδραση των τοπικών κοινωνιών(και πάλι για λόγους πολιτικών συσχετισμών που δεν είναι της παρούσης)η Αιτωλοακαρνανία, μερικά χρόνια πριν, είχε την αντίστροφη πορεία από τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας σχετικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων. Δημιουργήθηκαν έτσι ΧΥΤΑ με εκείνον που είναι πλέον στα όρια του δήμου Αγρινίου να είναι ο πιο… ζηλευτός από δεκάδες άλλες περιοχές στη επικράτεια. Έτσι τώρα μπροστά στο τεράστιο θέμα του τι θα γίνει με τα απορρίμματα της Πελοποννήσου (που στενάζει από τα σκουπίδια επίσης για ειδικούς λόγους που δεν την άφησαν να κάνει ότι και η περιοχή μας), αυτό που κρίθηκε ότι αναλογεί στην περιοχή μας είναι να βοηθήσει με τα σκουπίδια του Πύργου, εξίσου όλοι οι ΧΥΤΑ στην Αιτωλοακαρνανία, αν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα ενδοπεριφερειακά.
Πρέπει να βοηθήσουμε; «Φταίνε» γι’ αυτό οι δήμαρχοι του πρώην νομού ή η Περιφέρεια(στο μυαλό αρκετών αυτό σημαίνει «Πάτρα», αποκλειστικά); Μήπως φταίει το γεγονός ότι δεν ξεσηκωνόμαστε όλοι να αποτρέψουμε το κακό; Η ανταπόδοση που θα πάρουμε θα είναι αρκετή και πόσα χρόνια θα αργήσει να έρθει; Υπάρχει ανταποδοτική φιλοσοφία στην αυτοδιοίκηση και στα δημόσια αγαθά; Τα σκουπίδια δεν είναι δημόσια αγαθά αλλά είναι απουσία τους, η καθαριότητα και η αειφορία που είναι το φόρτε μας, όπως άλλωστε δείχνουν οι ακτές μας, οι παραλίμνιες περιοχές και τα βουνά μας που είναι τίγκα στο πλαστικό… Ενώ εμείς λέμε τους ΧΥΤΑ χωματερές, άλλες χώρες ανακυκλώνουν το 77% των απορριμμάτων τους!
Ναι, πέρα από τα παραπάνω υπάρχει και ένα καθαρά πρακτικό/επιστημονικό κομμάτι που λέει ότι π.χ. ο ΧΥΤΑ στη Στράτο θα χάσει χρόνο ζωής από την επιβάρυνση από άλλες περιοχές κάτι που θα πρέπει να συνυπολογιστεί. Ναι, θα πρέπει να έχουμε το νου μας να μην μας παγιδεύσουν σε μια μόνιμη κατάσταση οι πονηροί που θέλουν να φορτώσουν κάπου αλλού τα προβλήματά τους γιατί εκείνοι ήταν δειλοί κι έγλυφαν κάθε «κίνημα» που έβρισκαν στο διάβα τους. Ζητούμενο πια είναι οι λύσεις που άλλον τον σώζουν και σε άλλον ανταποδίδουν τον καλύτερο σχεδιασμό που είχαν κάνει κάποιοι παλιότερα. Αρκεί πια θρίαμβος του «μακριά από την πόρτα μου κι όπου θέλει ας είναι»; Ο αφορισμός ότι «για μερικές πενταροδεκάρες δεν θα υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας»; Πως στα κομμάτια εκείνοι οι κουτόφραγκοι, αλλά και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί έχουνε μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων ακόμα και εντός αστικού ιστού και επωφελούνται κιόλας οι τοπικές κοινωνίες από αυτό;
Στην Ελλάδα επικράτησε η λογική εκείνων που στα όρια της περιουσίας τους δεν ήθελαν να γίνεται τίποτε κι όχι μόνο σε αυτά, αλλά ούτε στα 50 χιλιόμετρα. Γιατί ήθελαν μόνο «ήπια ανάπτυξη» και γιατί η περιοχή τους πάντα ήταν «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους». Σαν αποτέλεσμα, τα πρώτα έργα που ακυρώθηκαν από το ΕΣΠΑ και για τα οποία πληρώνουμε εκατομμύρια σε πρόστιμα ήταν οι μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων της Αττικής. Η μαχήτρια υπερ-περιφερειάρχης εκεί όμως μετράει εναγωνίως αντίστροφα για τον ένα χρόνο που απομένει να κορεστεί και η Φυλή και μετά να ψάχνει… τάνκερ για να στείλει τα σκουπίδια της, ποιος ξέρει πού… Αποτύχαμε στο παρελθόν, ακόμα να το καταλάβουμε;
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Δήμαρχε να μην δεχτείς σκουπίδια της Ηλείας στον ΧΥΤΑ Στρατου. Ασε τις δικαιολογιες Αυτοί εκεί δεν θέλανε ΧΥΤΑ προσδοκώντας σε κορόιδα.