Είμαστε πολύ προβληματισμένοι αυτόν τον καιρό. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε, πως φθάσαμε σ’ αυτό το έσχατο όριο της φτώχειας. Από την μία μέρα στην άλλη αντιμετωπίζουμε κοσμογονικές αλλαγές. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Πώς θα βγούμε από αυτήν την δοκιμασία; Τι θα πρέπει να κάνουμε; Ας καταθέσουμε μερικές σκέψεις για προβληματισμό ή σωφρονισμό όλων μας κληρικών, πολιτικών, λαϊκών.
1. Η διαφθορά στο δημόσιο βίο:
Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουμε μία άνευ όρων διαφθορά στον τόπο μας. Είμαστε από τους πρώτους, σχεδόν σε παγκόσμια κλίμακα. Καθημερινά από τα Μ.Μ.Ε. ακούμε τις φράσεις «οικονομικό έγκλημα», «βρώμικο χρήμα», «συναλλαγή στις δημόσιες υπηρεσίες», «φοροδιαφυγή», «ρουσφέτι», φακελάκι», κ.ο.κ.
Για το ρεζίλι αυτό όλοι μας φταίμε, λίγο ή πολύ. Το πρόβλημα είναι η έκπτωση των αξιών, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, η νοοτροπία να θεωρείται «έξυπνος» εκείνος που εξαπατά τους άλλους, για να πλουτίσει ο ίδιος σε βάρος των άλλων. Βεβαίως το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης πέφτει στους πολιτικούς. Οι τρόποι που χρησιμοποιήθηκαν για ν’ αρπάξουν την εξουσία είναι αθέμιτοι, πονηροί, ευκαιριακοί και απατηλοί. Συμπεριφέρθηκαν με ανευθυνότητα και επιπολαιότητα. Όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για το κατάντημα της Ελλάδος και για την προδοτική τους συμπεριφορά στην χρεοκοπία της πατρίδος μας. Ο Θεός να μας φυλάξει από δω και πέρα… Αλλά και οι πολίτες δεν είναι αθώοι. Ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός επισημαίνει ορθά: «Ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και στους πολίτες υπάρχει καθεστώς συναλλαγής. Οι παραδοσιακές πελατειακές σχέσεις με σκοπό την ψηφοθηρία έχουν μεταλλαχθεί σε μια ευρύτερη συναλλαγή, που έχει διαμορφώσει κλίμα εκατέρωθεν ανοχής-συνοχής.»
2. Εμείς οι κληρικοί οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων:
H αποστολή μας, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, είναι δύσκολη και μαρτυρική. Έχουμε χρέος Επίσκοποι και κληρικοί να αφήσουμε την καλοπέραση και να στηρίξουμε τους νέους που μαστίζονται από την ανεργία, να ενισχύσουμε το φιλανθρωπικό έργο, να μιμηθούμε την πτωχεία του Ιησού.
Να πάψουμε να προκαλούμε με την πολυτέλεια, την σπατάλη, με την αντιεκκλησιαστική μας συμπεριφορά.
Ο Απόστολος Πέτρος προτρέπει: «Ποιμίνατε το εν υμίν ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς, αλλ’ εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μηδ’ ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι (παραδείγματα αρετής) γινόμενοι του ποιμνίου» (Ά Πετρ. 5.2). Πολύ δε περισσότερο να θωρακίσουμε τους χριστιανούς μας από τις σκοτεινές δυνάμεις, τις αιρέσεις και πλάνες, τον παπισμό και προτεσταντισμό, τις παραθρησκευτικές οργανώσεις, που θέλουν να πλήξουν το Ορθόδοξο φρόνημα.
Μακάρι η πολιτική και η εκκλησιαστική ηγεσία να συνεργασθούν για την εξυγίανση την δική τους και της κοινωνίας μας, ώστε να βγούμε από το λαβύρινθο στον οποίο έχουμε μπει.
3. Τα εθνικά θέματα:
Σε όλους τους τόνους αυτές τις ημέρες ακούμε ότι με την προσφυγή μας στο Δ.Ν.Τ. και την Ευρωπαϊκή Ένωση χάσαμε την Εθνική μας κυριαρχία.
Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά; Μήπως ότι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις στα μεγάλα εθνικά θέματα; Στο Κυπριακό, Θράκη, στο Αιγαίο, στο όνομα Μακεδονία και σε ένα σωρό αξιώσεις, που εγείρουν κάθε φορά οι γείτονες μας και οι άλλες μεγάλες Δυνάμεις, που απεργάζονται ανέκαθεν την καταστροφή του Ελληνικού Έθνους; Γιατί είμαστε τόσο δέσμιοι και δεν εκμεταλλευόμαστε τον ορυκτό πλούτο π.χ. υδρογονάνθρακες, ουράνιο, πετρέλαιο κ.ο.κ. Ποιοι δεν μας αφήνουν;
Μήπως αυτές τις ημέρες πρέπει να θυμηθούμε τα λόγια του μισέλληνα τέως Υπουργού των Εξωτερικών των Η.Π.Α. Χένρι Κίσινγκερ ότι ο Ελληνικός λαός είναι σκληροτράχηλος και πρέπει να τον πλήξουμε στην Ιστορία, την γλώσσα και την θρησκεία;
Εκείνο το οποίο θα πρέπει ιδιαίτερα να μας προβληματίζει είναι η αξιώση της Γερμανίας να τους δώσουμε κάποιο από τα νησιά μας π.χ. Κλερκυρα για να πληρώσουμε το χρέος μας. Εδώ φαίνεται κατά πόσο αλληλέγγυα είναι τα κλράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Θα μείνουν στην Ιστορία ως στυγνοί και σκληρόκαρδοι.
Αλλά το πρόβλημα των μεταναστών δεν είναι άνευ σημασίας. Η πατρίδα μας έγινε ξέφραγο αμπέλι. Οι ταγοί της πολιτείας δεν γνωρίζουν πόσοι είναι ακριβώς οι μετανάστες με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήρη ασυδοσία από μέρους των μεταναστών.
4. Μετάνοια- Τιμιότητα- Άσκηση:
Αν θέλουμε να ορθοποδήσουμε ως έθνος, οφείλουμε να μετανοήσουμε για όλα τα σφάλματα του παρελθόντος. Κυρίως γιατί δώσαμε το δικαίωμα στους ξένους να μας χλευάζουν και βέβαια, γιατί δεν τιμήσαμε τους προγόνους μας, οι οποίοι μας παρέδωσαν μία Ελλάδα υπερήφανη και σεβαστή απ’ όλους τους λαούς της γης.
Να ζητήσουμε συγγνώμη από το Θεό γιατί δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων. Να πούμε ικετευτικά στο Θεό: «Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν Σου».
Να αναδείξουμε στις δύσκολες αυτές ημέρες το προτέρημά μας, που είναι το φιλότιμο. Να εργασθούμε συλλογικά για να ανταποκριθούμε στο μεγάλο χρέος μας. Οι πολιτικοί ας κάνουν πρώτοι τις θυσίες, που απαιτούνται, για να δώσουν το καλό παράδειγμα. Κυρίως ας μάθουμε να ασκούμαστε στη ζωή μας. Να αγαπήσουμε την εγκράτεια, την λιτοδίαιτη ζωή, την κακοπάθεια. Να πολεμήσουμε την φιλαργυρία, η οποία είναι ειδωλολατρία.
Είναι αλήθεια ότι στην εποχή μας, αφού εγκαταλείψαμε το Θεό, το Ευαγγέλιο, τις ηθικές αξίες και αρχές, θεοποιήσαμε το χρήμα. Δώσαμε έμφαση στην ύλη και όχι στο πνεύμα. Τα αποτελέσματα είναι ζοφερά. Γι’ αυτό όλες οι συζητήσεις για τη διαφθορά δεν θα μας ωφελήσουν, αν δεν αγωνισθούμε.
Η Εκκλησία, που είναι το πνευματικό θεραπευτήριο, εγγυάται την κάθαρσή μας από τα πάθη.
Κυρίως, ας ενδιαφερθούμε για τον συνάνθρωπό μας. Ας αποκτήσουμε την βασίλισσα των αρετών, την αγάπη, και ας προσευχηθούμε να φυλάξει ο Θεός την νεολαία μας από κάθε δοκιμασία. Ας μη χάσουμε την πίστη μας στο Θεό και την αισιοδοξία. «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» αρκεί να βρούμε το σωστό προσανατολισμό μας.
Έχουν μεγάλη αξία οι συμβουλές και οι προτροπές του γέροντος Παϊσιου. «Στα θέματα της πατρίδος μας δεν ήθελε οι Χριστιανοί να είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν, που έβλεπε κομματικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να ,μην ενδιαφέρονται για την πολιτεία. Ο καημός και η απορία του ήταν πως οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο. Έλεγε: «Από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο κακό». Γενικώς συμβού6λευε όλους να έχουν σεβασμό και αγάπη προς την πατυρίδα, να ενεργούν για το κοινό καλό ενσυνείδητα και να μην παρασύρονται από το γενικό πνεύμα της αδιαφορίας, της ισοπεδώσεως, του βολέματος, της καταχρήσεως.» (Ιερομονάχου Ισαάκ. Βίος Γέροντος Παϊσίου σελ. 703)