Μόλις προ ημερών στη «Συνείδηση» δημοσιεύσαμε αναλυτικό ρεπορτάζ για την καθυστέρηση που παρατηρείται στη μεταφορά του νοσοκομείου Αγρινίου στο νεόδμητο κτίριο, εξηγώντας βεβαίως ότι η πολιτική ηγεσία του Υπ. Υγείας και προσωπικά ο αναπληρωτής υπουργός κ. Μάριος Σαλμάς, έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, αναλαμβάνοντας ακόμη και πρωτοβουλίες σύντμησης του χρόνου έκδοσης των αποφάσεων επί των προσφυγών και των ενστάσεων για τον ιατροτεχνικό εξοπλισμό. Εξυπακούεται βέβαια ότι δεν μπορεί να παρακαμφθούν οι νόμοι και οι εξ αυτών προβλεπόμενες διαδικασίες, οπότε, σ’ αυτή τη φάση το μόνο που πρακτικά μπορεί να κάνει το υπουργείο είναι να περιμένει! Και παράλληλα να προωθεί τη ρύθμιση άλλων σημαντικών ζητημάτων, όπως λ.χ. αυτό του νέου Οργανισμού. Όσο όμως δεν προχωρούν κάποια πράγματα σε σχέση με το νέο νοσοκομείο, τίθεται εν αμφιβόλω η χρήση του πρόσθετου ορόφου, για τον οποίο υπάρχει κίνδυνος απένταξης, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αυτό τουλάχιστον ως πληροφορία αντλήσαμε και δημοσιεύουμε σήμερα, με κάθε επιφύλαξη αφού δεν στάθηκε δυνατό να έχουμε επίσημες απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματά μας, που υποχρεωτικά με αυτή τη μορφή ( των ερωτημάτων δηλαδή) θέτουμε το παρών δημοσίευμα. Θυμίσουμε ότι ο πρόσθετος όροφος ήταν αναπάντεχο «δώρο» προς την τοπική κοινωνία, καθώς στην αρχική εργολαβία δεν υπήρχε σχετική πρόβλεψη. Είναι όμως ο όροφος αυτός που δίνει στο νέο νοσοκομείο Αγρινίου τις προοπτικές που έχει πράγματι ανάγκη. Μπορεί η όλη συζήτηση αρχικά να αφορούσε στη μελλοντική χρήση του ορόφου αυτού, στο οποίο μόνο το εξωτερικό κέλυφος θα υπήρχε, στην πορεία όμως καταβλήθηκαν συστηματικές προσπάθειες για την ενσωμάτωση του χώρου στην οργανική δομή του Ιδρύματος, ξεκίνησαν δε οι πρώτες συζητήσεις για τις δυνατότητες ανάπτυξης νέων Τμημάτων που λείπουν σήμερα απ’ την Αιτωλ/νία, σε συνάρτηση πάντα με τις πρόνοιες του νέου Οργανισμού, ώστε να υπάρξει κάποια στιγμή ουσιαστική υγειονομική αναβάθμιση.
Ενδεχόμενη ματαίωση κάθε τέτοιας ελπίδας, συνιστά εξ ορισμού και εξ αντικειμένου όλως δυσάρεστη εξέλιξη, υπομονετική της ουσίας της μεγάλης προσπάθειας ετών για το νέο νοσοκομείο, η «η νεωτερικότητα» των οποίων δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στο σύγχρονο κτίριο μόνο.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ