Βαριά ήττα 3-0 από τον Πανιώνιο
Το κραχτό οφσάιντ στο 1-0 δεν κάλυψε την τραγική εικόνα του Παναιτωλικού
Εντελώς φρούδες αποδείχθηκαν οι ελπίδες των φίλων του Παναιτωλικού να δουν ξανά μετά από πολύ καιρό το καλό πρόσωπο της ομάδας τους. Αν και πολλοί περίμεναν ότι γ διακοπή θα έκανε καλό στα καναρίνια, εν τούτοις ο Παναιτωλικός στην επανέναρξη του πρωταθλήματος παρουσίασε το ίδιο κακό πρόσωπο που είχε στα τελευταία παιχνίδια, δεχόμενος άλλη μια –βαριά- ήττα από τον Πανιώνιο με 3-0.
Για να φτάσουμε βέβαια ως εκεί συνέβησαν αρκετά και επειδή το ποδόσφαιρο είναι άθλημα λεπτομερειών και κάποιες φορές λεπτών ισορροπιών, η κατάληξη του σημερινού αγώνα θα μπορούσε να είναι εντελώς διαφορετική αν ο προκλητικός δεύτερος βοηθός κ. Σταυρουλάκης εφάρμοζε απλά τους κανονισμούς. Δεν ήταν μόνο το κραχτό οφσάιντ στη φάση του 1-0 που αγνόησε προκλητικά ο εν λόγω βοηθός αλλά ο ίδιος, στο πρώτο μέρος είχε ανακόψει με ανύπαρκτα οφσάιντ δυο φορές τους παίκτες του Παναιτωλικού που έβγαιναν με καλές προϋποθέσεις στην επίθεση.
Επειδή όμως στο ποδόσφαιρο πέραν των διαιτητών, παίζουν και οι ομάδες, ο σημερινός Παναιτωλικός με δυο κουβέντες δεν ήταν καλός. Και πριν και μετά το οφσάιντ.
Έχοντας απέναντί του μια ομάδα (Πανιώνιο) που δεν έδειχνε ικανή σε κανένα σημείο του αγώνα να τον απειλήσει, ο Παναιτωλικός είχε από την αρχή του αγώνα τον έλεγχο στο παιχνίδι με πολύ καλά ποσοστά κατοχής της μπάλας. Μέχρι εκεί. Δημιουργικά αδυνατούσε να φανεί επικίνδυνος με το πρώτο μέρος να είναι σαν συνολική εικόνα και από τις δύο ομάδες από κακό έως άθλιο και τους παίκτες να αναλώνονται ως επί το πλείστον σε εκατέρωθεν λάθη.
Μια από τις μικρές – ή μεγάλες- λεπτομέρειες που αναφέραμε πιο πάνω και θα μπορούσε να γύρει την πλάστιγγα υπέρ των αγρινιωτών, η τύχη, γύρισε για άλλη μια φορά την πλάτη στην ομάδα του Αγρινίου με το δοκάρι να είναι ξανά σύμμαχος των αντιπάλων (για δέκατη τέταρτη φορά φέτος) στην πιο χαρακτηριστική ευκαιρία του Παναιτωλικού στο πρώτο ημίχρονο που δημιούργησε ο Μαρτίνες στην τελευταία φάση του πρώτου μέρους. Στον αντίποδα οι γηπεδούχοι είχαν να αντιπαρατάξουν ένα καλό σουτ από πλάγια του Φούντα που εξουδετέρωσε ο Ράφαελ, προς το τέλος του πρώτου μέρους.
Στο δεύτερο ημίχρονο, όλα ξεκίνησαν και τελείωσαν στο 47’. Ο επόπτης άφησε προκλητικά τον Κολοβό που ήταν ακάλυπτος τουλάχιστον τρία μέτρα, ο παίκτης του Πανιωνίου σκόραρε και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Και αυτό γιατί από το σημείο εκείνο και έπειτα ήταν ολοφάνερο ότι ο Παναιτωλικός – και ελέω εκνευρισμού- παρέδωσε τα όπλα, δεν απείλησε ουσιαστικά ούτε μία φορά (μια καλή στιγμή μόνο είχε ο Κάπελ με ένα διαγώνιο σουτ από πλάγια) και ο Πανιώνιος παίζοντας στην κόντρα επίθεση κατάφερε –χωρίς να το αξίζει βάσει εικόνας του ούτε στο ελάχιστο- να μετατρέψει μια αγχωτική και υπό αμφισβήτηση νίκη σε θρίαμβο πετυχαίνοντας δύο ακόμη γκολ με τους Γιάννου και Κολοβό.
Το τελικό 3-0 φαντάζει και είναι βαρύ για τον Παναιτωλικό, που πέραν της διαιτησίας, με ακόμη μια κακή του εμφάνιση έδωσε δικαιώματα δείχνοντας μια ομάδα που έχει καταρρεύσει και απλά περιμένει το φινάλε του πρωταθλήματος για να πάει… διακοπές. Γιατί για Ευρώπη πλέον, ούτε λόγος.
Ενδεχομένως με μια ακριβοδίκαιη διαιτησία το τελικό αποτέλεσμα να ήταν ισόπαλο και χωρίς τέρματα (αυτή ήταν η εικόνα του πρώτου μέρους), και πάλι όμως ο καλός Παναιτωλικός με την εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, τη δημιουργία φάσεων, το σμπαράλιασμα της κάθε αντίπαλης άμυνας και τα γκολ, ήταν και απόψε απών. Και μιας και αναφερθήκαμε στο γκολ, ήταν το έκτο συνεχόμενο παιχνίδι του Παναιτωλικού που ο Τίτορμος έμεινε μακριά από το σκοράρισμα. Ειδικά στο σημερινό παιχνίδι, δεν δημιούργησε ούτε μία κλασσική ευκαιρία πέραν του δοκαριού που και αυτή έγινε με τη… συνδρομή του αμυντικού του Πανιωνίου Οικονόμου στην προσπάθειά του να αποκρούσει τη μπάλα στο γύρισμα του Μαρτίνες. Και όταν απέναντί σου έχεις μια ομάδα πολύ μέτρια όπως ο σημερινός Πανιώνιος, το να μη μπορείς να απειλήσεις, κάτι σημαίνει…
Ατομικά ίσως είναι το μοναδικό φετινό ματς που δεν μπορεί να αναφερθεί κάποιος έστω και σε διασωθέντες. Ακόμη και ο Μαρτίνες που πάντα ξεχώριζε, σήμερα έκανε ίσως το χειρότερό του παιχνίδι. Φανερά επηρεασμένος και μακριά από τον καλό του εαυτό και ο Βιγιαφάνιες. Και οι υπόλοιποι από μέτριοι έως κακοί.
Διαιτητικά δε χρειάζεται πούμε πολλά. Με εμφανή διάθεση να παίξει έδρα (χωρίς να… εκτεθεί) ο Μήτσιος, απαρατήρητος ο πρώτος βοηθός, προκλητικός ο δεύτερος.
Αν προσδοκά κάτι ο Παναιτωλικός από τούδε και στο εξής και μέχρι το φινάλε, είναι να διασώσει ότι απέμεινε από την εξαιρετική του εικόνα που είχε στο μεγαλύτερο διάστημα του φετινού πρωταθλήματος παίζοντας το καλό ποδόσφαιρο που μας είχε συνηθίσει, κερδίζοντας τα τρία εναπομείναντα παιχνίδια και τερματίζοντας όσο ψηλότερα γίνεται στην τελική βαθμολογία.
Συνθέσεις:
Πανιώνιος : Παπαδόπουλος, Αργυρόπουλος, Μπουμάλ (86′ Καθάριος), Κολοβός (88′ Σιώπης), Τασουλής, Μητρόπουλος, Οικονόμου, Φούντας, Χατζηϊσαΐας, Κόρμπος, Μπακασέτας (66′ Γιάννου).
Παναιτωλικός: Ράφαελ, Μπεχαράνο, Κούσας, Μαλεζάς, Κέβιν (63′ Ρουσκουγιέδα), Λαζάρ, Φωτάκης (75′ Θεοδωρίδης), Μαρτίνες, Κάπελ, Βιγιαφάνιες, Μορένο (75′ Άλβες).
Π.Κ.
1 Σχόλιο
Το πιο ισχυρό κίνητρο για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είναι να τιμήσουν τη φανέλα που φοράνε, αν θέλουν να σώσουν την παρτίδα μέχρι το τέλος. Ο ποδοσφαιρικός εγωϊσμός τους πρέπει να φανεί στο γήπεδο και να μασήσουν σίδερα να φέρουν 9 βαθμούς + 3 με Νίκη Βόλου. Το οφείλουν στους εαυτούς τους, στον Πρόεδρο και στο κόσμο της ομάδας. Πιστεύω ότι το ίδιο κίνητρο έχει και ο Χάβος. Αν δεν έκανε αυτή την κοιλιά η ομάδα ο κόουτς θα βραβεύονταν ως ο καλύτερος προπονητής της S.L. για τη χρονιά 2014-2015