Παρατηρώντας τόσους συμπατριώτες μας από το Μεσολόγγι να συναγωνίζονται για το ποιος θα εξηγήσει καλύτερα το μεγαλείο της πόλης που ζουν, σε όσους «δυσσεβείς βυσσοδομούν» εκ Βραχωρίου, διαπίστωσα δύο πράγματα: Πρώτον πως τόσοι πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η ιστορική παρακαταθήκη του Μεσολογγίου μπορεί να περιληφθεί στα όρια της σημερινής πόλης και στα χαρακτηριστικά του πληθυσμού που ζει σήμερα στην περιοχή. Αυτό μόνο εμείς οι Έλληνες το λέμε. Στις βόρειες χώρες που σπουδάζουν τη γλώσσα μας και την ιστορία μας καλύτερα από εμάς-με σιγουριά μπορεί να πει κανείς ότι τα αρχαιοελληνικά είναι πολύ πιο ζωντανά στη Γερμανία από ότι στην Ελλάδα-δεν διανοούνται να πουν κάτι τέτοιο. Γιατί ξέρουν ότι τα γεγονότα του Μεσολογγίου σήμαναν κάτι παγκόσμιο και η κληρονομιά όσων συνέβησαν και όσων ακολούθησαν δεν περιορίζεται εκεί που γράφει η πινακίδα πότε εισέρχεσαι στη πόλη. Δεν πρόκειται καν δηλαδή για τη συζήτηση ποιοι βρέθηκαν και πολέμησαν εντός της πολιορκημένης πόλης, ποια η καταγωγή και η προέλευσή τους. Όχι μόνο όσοι τότε πέθαναν ως πολιορκημένοι αλλά και όσοι πολέμησαν για την ιδέα της απελευθέρωσης, με την θύμηση του τεράστιου εκείνου γεγονότος, είναι Μεσολογγίτες.
Το δεύτερο, λοιπόν, που μου έρχεται στο νου παρατηρώντας συλλόγους και ιδιώτες να συναγωνίζονται ποιος θα πει τα χειρότερα για κάποια πράγματα που είπε σε μια εκδήλωση ο δήμαρχος Αγρινίου- όντως απερίσκεπτα- αλλά και ποιος θα αφήσει τους χειρότερους υπαινιγμούς για το Βραχώρι, σκέφτηκα πόσο κακό έχουν κάνει στην Ελλάδα πεποιθήσεις όπως ότι «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει», ή ότι υπάρχει ένας «Θεός της Ελλάδας» που μας φυλάει(εμάς, όχι τους παραδίπλα) και όλα τα σχετικά τσιτάτα που υποδηλώνουν ότι είμαστε ο Περιούσιος Λαός.
Διότι όχι μόνο πιάνει κακιά σκουριά, αλλά ζούμε και μαζί της. Σε νερά που είναι ακάθαρτα. Σε χωματερές που είναι ανοιχτές και παιδιά ψάχνουν καλώδια. Σε τόπους που έπρεπε να έρχονται να τους βλέπου από τα πέρατα της γης. Σε κάμπους που θα έπρεπε να έχουν τόσο πλούτο όσο η Ολλανδία (που είναι η μισή βάλτος και οι ακτές της είναι κάτω από το νερό αλλά έχει το 8πλάσιο ΑΕΠ από μας, με 14 εκατομμύρια κόσμο σε ένα χώρο σαν την Πελοπόννησο). Σε περιοχές όπου ηττήθηκαν οι Γαλάτες και η ολοκληρωτική Ανατολή, όπου χώρισε ο αρχαίος κόσμος υπέρ της Ρώμης και όμως δεν έρχεται να τα δει όλα αυτά επισκέπτης. Σε μέρη με ζωική παραγωγή, με θάλασσες, με οικοσυστήματα που σε άλλες χώρες θα τάιζαν στόματα και στόματα.
Γιατί όσο εμείς βερμπαλίζουμε και αναμασάμε ιστορικά στερεότυπα ο κόσμος προχωράει. Όσο εμείς παρακολουθούμε τον Ζουράρι να απαγγέλνει Ρίτσο και να φορτώνει την ιστορία όλου του κόσμου στην πλάτη ενός λαού που δεν έχει την ανάλογη Παιδεία για να ανταπεξέλθει, η ζωή συνεχίζεται. Κι εμείς περιμένουμε να «πέσουν λεφτά στην αγορά», να «βγάλει το υπουργείο τα λεφτά» και να «φέρουν καμιά υπηρεσία γιατί έχουμε ιστορία εμείς».
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Μπράβο για το άρθρο σου. Να φέρουν καμία υπηρεσία και καμία σχολή για να νοικιλασουμε καμία γκαρσινιέρα και να ανοίξουμε καμία καφετέρια. Και βέβαια το θεωρούμε υποτιμητικό το να αρμέγει κανείς τα πρόβατα.