Το “καλοκαίρι” ( τρόπος του λέγειν φέτος) πλησιάζει στη μέση του. Εκεί που άλλοτε βλέπαμε κατακλυσμό αφισών και ανακοινώσεων με γιορτές που τελειώνουν σε -εία ή που ένα από τα συνθετικά τους ήταν ένα προϊον της φύσης, τώρα βλέπουμε ένα γενικό μούδιασμα.
Θες τα οικονομικά, θες η μεταβατική περίοδος στα δημοτικά και κυρίως η παγωμάρα του κόσμου ( και του καιρού), δεν βλέπουμε πολύ κίνηση φέτος. Λίγες είναι οι περιπτώσεις στο Δήμο και πέριξ που προετοιμάζονται (π.χ. στην Καψοράχη και στα Παρακαμπύλια αλλά σε άλλο στυλ φέτος και φυσικά οι Σαρακατσαναίοι), ενώ υπάρχουν περιπτώσεις όπως το Παναιτώλιο έγινε ήδη με επιτυχία η γιορτή Αθερίνας. Αντίθετα υπάρχει η συνεχής όλο το χρόνο παρουσία σωματείων ιδίως σε χορούς και ποικίλες δραστηριότητες.
Αντιθέτως πρωτοβουλίες ιδιωτών με ονόματα-κράχτες φαίνεται να έχουν πάρει τη σκυτάλη, θεσμοί όπως το Lake Party έχουν παγιωθεί ενώ τα παραδοσιακά πανηγύρια φαίνεται να κρατούν το δικό τους κοινό.
Φαίνεται πάντως ότι οργανωμένες προσπάθειες που απευθύνονται σε πιο ευρύ κοινό έχουν περισσότερη απήχηση κλείνοντας ουσιαστικά ένα κύκλο πολιτιστικών δράσεων των δεκαετιών (1990-2010) επί Καποδίστρια και Καλλικράτη.
Η πράξη θα δείξει πως θα διαμορφωθεί η πολιτιστική δράση και ποιοι θα την υλοποιούν,
Άγριος