Όπως σε όλα τα ΜΜΕ της επαρχίας έτσι και σε μας εδώ οι δημοσιογράφοι θα αρχίσουν να αναζητούν αυτές τις μέρες την τοπική προς αξιοποίηση εκκλησιαστική περιουσία. Τώρα, βλέπετε, ήρθε η ώρα μπροστά στον κίνδυνο της οριστικής και αμετάκλητης χρεοκοπίας να «αξιοποιηθεί» και η εκκλησιαστική περιουσία. Φυσικά, για να περάσει αυτό με ένα μη-μνημονιακό μήνυμα, εννοείται ότι δεν θα πρόκειται για πώληση που πάντα είναι… ξεπούλημα, αλλά για υπενοικίαση για κάμποσα χρόνια, που θα αφήνει την κυριότητα «εδώ». Σε κείνους, για παράδειγμα, που δεν θα είναι από τους κακούς που ήθελαν να τους τα ξεπουλήσουμε. Δικοί μας ή καλοί «ξένοι» που περίμεναν να πέσουν κι άλλο οι τιμές(και, δεν ξέρω αν το είπαμε, δεν πρόκειται για ξεπούλημα, ε;). Τι είναι π.χ 99 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα, αν πρόκειται για καλά παιδιά;
Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έκανε τώρα την προσφορά και μάλιστα αναφέροντας τη βοήθεια για αποπληρωμή του χρέους; Μόνο εικασίες υπάρχουν. Τον κατηγόρησαν ότι έτσι το αναγνωρίζει, ενώ εκείνο είναι απεχθές, επαχθές και επονείδιστο το ρημάδι. Ίσως ο άνθρωπος προσπαθεί να διασφαλίσει ότι θα εξακολουθήσουν νορμάλ σχέσεις με το Κράτος ακόμα κι αν γίνει κανένα «συμβάν» αμετάκλητο. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Από την ταχύτητα και μόνο με την οποία του απάντησε ο πρωθυπουργός, η οποία πολύ θορύβησε τα ανώτερα κλιμάκια της Εκκλησίας, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι στιγμές είναι δύσκολες. Πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχει νόμος («του Τρίτση» λεγόμενος) που εντέλει εκατοντάδες μοναστήρια να δώσουν την διαχείριση της περιουσίας τους-σε πολλές περιπτώσεις με τη σύμφωνη γνώμη τους-και ο οποίος δεν έχει ενεργοποιηθεί ποτέ. Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί αν τα πράγματα ξεφύγουν και αύριο έχουν εξουσία κάποιοι ιδεοληπτικοί, σου λέει…
Ακόμα και η ίδια η Εκκλησία, ουσιαστικά, τώρα θα μάθει ποια είναι η περιουσία της, η οποία ακόμα δεν έχει αποτιμηθεί! Α.Ε. αξιοποίησης, ΝΠΔΔ με σκοπό διαχείριση άγνωστου αριθμού επιχειρήσεων και αστικών οικοπέδων, κτηρίων και επενδύσεων. 800 φιλέτα και χιλιάδες στρέμματα(πολλά δασικά), δεκάδες βραχονησίδες, νησάκια και παραλίες, περιλαμβάνονται. Και μετά υπάρχει και η λαϊκή μυθολογία. Άλλοι μπορούν να σου αποδείξουν ότι στο νομό μας όλα ανήκουν στην Εκκλησία κι άλλοι ότι έχει επικρατήσει ο ασκητισμός.
Ίσως οι ανώτεροι εκκλησιαστικοί παράγοντες να πιστεύουν πως, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, έχει γίνει μια μεγάλη παρεξήγηση που οφείλεται στην γλώσσα και την Ιστορία κατά βάση. Στα θρησκευτικά ζητήματα δε η σύγχυση είναι ακόμη μεγαλύτερη και προ(σ)καλεί πολλούς που σε συνθήκες ακραίες ίσως ζητήσουν πατήσουν πάνω στην ημιμάθειά τους. Πρέπει να θυμόμαστε για παράδειγμα ότι ο «πλησίον» δεν είναι ο «άλλος» όπως υπονόησε ο πρωθυπουργός πρόσφατα, αλλά ο διπλανός, ο κοντινός, ο άνθρωπος από την κοντινή ομάδα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι εποχές που ζούμε δεν διαβάζονται με όρους του ’80. Μπορεί κάποιοι τους πολέμους και τις εξελίξεις να τα ερμηνεύουν με την ιδεολογία στην οποία έχουν ταχθεί, αλλά δεν είναι τα πάντα οικονομία. Ένα παράδειγμα είναι το πρόσφατο στην Ιταλία: μετανάστες χωρίς στον ήλιο μοίρα, έσφαξαν και πέταξαν στη θάλασσα άλλους φουκαράδες μόνο και μόνο γιατί ήταν χριστιανοί και δεν τους άξιζε να σωθούν! Μην ξεχνάμε αυτό που είπε ο στρατηγός Πάτον: «Δεν θέλω να πεθάνετε για την πατρίδα σας, αλλά να κάνετε αυτά τα σκουλήκια απέναντι να πεθάνουν για τη δική τους»! Σε συνθήκες πολέμου και κανονικής ανθρωπιστικής κρίσης, δεν ξέρεις πως μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και κάποιος που τον σέβεσαι και σε σέβεται. Οι στιγμές και οι μέρες είναι κρίσιμες σε σημείο ιερότητας…
Γ.Σ.