…ζητούν σύριγγες για τη δόση τους.
Από τις 15 Σεπτεμβρίου έχει εξαγγελθεί από το υπουργείο Υγείας ότι πλέον πολλά νοσοκομεία στη χώρα υποδέχονται χρήστες ναρκωτικών που είναι ενταγμένοι στο πρόγραμμα υποκατάστατων (μεθαδόνη). Στα σχέδια του υπουργού, συγκαταλέγεται επίσης η ενεργοποίηση γιατρών και φαρμακοποιών, πιστοποιημένων από τον ΟΚΑΝΑ, με στόχο την εξάλειψη της λίστας ντροπής η οποία έφερε σε πρώτη φάση τη σφοδρή αντίδραση των φαρμακοποιών. Στα υπέρ της επιχειρήματα αυτή η τάση διαθέτει αμείλικτους αριθμούς: Το 2004, η λίστα που παραδόθηκε στον τότε Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή αριθμούσε 2.500 χρήστες, οι οποίοι αυξήθηκαν σε 5.000 το 2009, για να φθάσουν σήμερα τους 7.000.
Το πρόβλημα όμως που παρατηρείται στο νοσοκομείο Αγρινίου που διαθέτει στο χώρο του και μονάδα ΟΚΑΝΑ είναι διαφορετικής μορφής. Προκειμένου να μην παρατηρείται συμφόρηση στη μονάδα και καθώς ακόμη δεν έχει αλλάξει κάτι ως προς την χωροθέτησή της-ζήτημα είναι τι θα γίνει στην περίπτωση της μεταφοράς στο νέο νοσοκομείο-κάποιες μέρες της εβδομάδας παρατηρείται μια μαζική μετάβαση τοξικοεξαρτημένων ατόμων που ζητούν σύριγγες. Το προσωπικό του νοσοκομείου, γνωρίζοντας ότι υπάρχει μια διαμορφωμένη κατάσταση γύρω από αυτό, δεν αρνείται ποτέ την χορήγηση συριγγών και μάλιστα όπως ζητούν χαρακτηριστικά οι περισσότεροι «μια ινσουλίνης και μια κανονική»…
Υπάρχει όμως θέμα, καθώς αυτό παρατηρείται κάποιες μέρες μαζικά(ενώ άλλες δεν πάει κανείς για σύριγγα) και προκαλεί πολλές φορές μια κατάσταση πολιορκίας στα Έκτακτα, που αν συμπέσει σε μέρα με πολλά περιστατικά, παρουσιάζουν εικόνα εκτάκτου ανάγκης. Πέραν φυσικά του ότι πάντα υπάρχει η υποψία ότι αυτό συμβαίνει όταν πέφτει μια παρτίδα από ενέσιμα ναρκωτικά στην πιάτσα. Να σημειωθεί βέβαια ότι όλα τα παραπάνω ξεπερνιούνται με από τη καλή θέληση και την ανθρωπιά του νοσηλευτικού προσωπικού και των γιατρών. Αφήνουμε, δε, στην άκρη το γεγονός ότι ειδικά τα βράδια, άτομα βρισκόμενα σε στερητικό ή άλλη κρίση μπορούν να δημιουργήσουν ακόμη και φασαρία για παρόμοιο θέμα.
Κύριος λόγος που αυτή η πρακτική ισχύει-δεν είναι κάτι που γίνεται μόνο στο νοσοκομείο Αγρινίου-είναι ο περιορισμός του HIV στα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που κάποια στιγμή πρέπει να τεθεί στη συζήτηση, αφού πέραν των πιο…ψημένων και γνωστών στο προσωπικό του νοσοκομείου τοξικοεξαρτημένων, όλο και νεότερα παιδιά καταλήγουν να ζητούν σύριγγες για τη δόση τους. Τέλος ένα σχετικό πρόβλημα υπάρχει και όταν νοσηλεύεται κάποιος τοξικοεξαρτημένος από ατύχημα ή παθολογικό αίτιο και συγκεντρώνονται ομοιοπαθείς φίλοι του, όταν και χρειάζεται μεγάλη προσοχή από φύλακες και προσωπικό για το τι μπορεί να διακινηθεί ή να χρησιμοποιηθεί, αφού η γενικότερη επαφή ανθρώπων που έχουν την αρρώστια αυτή της εξάρτησης, με το χώρο τους έχει κάνει να νιώθουν μάλλον οικεία…
Πάντως σε χώρες που εφαρμόζεται το σύστημα ανταλλαγής καθαρού υλικού μολυσματικών υλικών, έχει διαπιστωθεί ότι ο αριθμός των HIV θετικών ατόμων, έχει μειωθεί κατά 5,9%, ενώ αντίθετα, πρόσθεσε, σε χώρες που δεν εφαρμόζεται αυτή η πρακτική, έχει αυξηθεί ο αριθμός κατά 5,8%.
Γ.Σ.