Ο θόρυβος που έχει προκαλέσει ο Σταμάτης με τις επιλογές του εδώ και χρόνια δεν είναι καθόλου λίγος. Θα μου πεις αυτό δε λέει πολλά. Το ερώτημα είναι αν τελικά ήταν πάντα φασαριόζος ή είχε το πολιτικό βάρος που του αποδίδουν. Και μπορείς να μείνεις στο διαδικτυακό(σχεδόν ομοθυμαδόν) κράξιμο ή την(πολύ λιγότερη) στήριξη που του παρέχουν κάποιοι.
Προσπαθώ όμως να εξηγήσω τα κίνητρα πίσω από τη επιστροφή του στη ΝΔ χωρίς βερμπαλισμούς. Μια επιστροφή που, να σημειωθεί, τα «κέντρα» στην Αθήνα την έπαιξαν απροσδόκητα έντονα. Ίσως γιατί τέτοια εποχή κάθε επιστροφή είναι καλοδεχούμενη για τη ΝΔ ή, μάλλον, για τον Σαμαρά γιατί ακόμα ΝΔ δεν υπάρχει.
Νομίζω ότι για να πάρει το ρίσκο κάποιος να έχει πλέον απέναντι και τον χώρο της σαστισμένης ελληνικής «Κεντροδεξιάς»(αφού η Δεξιά είναι πλέον τουλάχιστον 4- κομμάτια)και μάλιστα με θυμηδία, όπως και τον χώρο του ξεσηκωμένου αντιμνημονιακού μπλοκ που είναι τόσο ετερόκλητος πολιτικά δεν φτάνουν κάποιες διαπιστώσεις. Δηλαδή δεν φτάνει το ότι διαπίστωσε ότι «ο αντιμνημονιακός χώρος δεν είναι κάτι ενιαίο και έχει μέσα του πολλές προσωπικές επιδιώξεις». Ούτε η εξήγηση «διανύσαμε μεγάλη διαδρομή και το να γυρίσουμε πίσω είναι κοστοβόρο, ενώ πρέπει να γίνουν και μεταρρυθμίσεις», είναι αρκετή.
Ειδικά για κάποιον άνθρωπο που, παρά τα χρόνια του, περνάει σημαντικό κομμάτι της μέρας στα social media και γνωρίζει ότι θα πέσει ομοβροντία από καλοπροαίρετους, από αυτόκλητους δικαστές, από φιλόσοφους με nickname και άλλα πολλά είδη που ενδημούν στο δίκτυο.
Άρα; Άρα κάτι άλλο πρέπει να τον έκανε να ξαναδιαβεί τον Ρουβίκωνα όπως έχει κάνει άλλωστε κι άλλες φορές στη καριέρα του. Η εξήγησή μου είναι ότι τρόμαξε. Ήταν τόσο βέβαιος ότι το σωστό ήταν το «αντιμνημονιακό» που ήταν διατεθειμένος να δώσει τη μάχη με τους πάντες. Τα 3-4 τελευταία χρόνια συνεργάστηκε, διαμαρτυρήθηκε, έκανε προβλέψεις, ανέβασε «τιτιβίσματα», έφτιαξε πρωτοβουλίες με όλη την πανσπερμία των πολιτικών που αντιδρούν σε ότι συμβαίνει αυτά τα χρόνια στη χώρα. Και εκεί τρόμαξε. Όχι γιατί δεν είναι γοητευτικά όλα αυτά, γιατί δεν βρήκε ενδιαφέροντες ανθρώπους σε όλους τους χώρους ή γιατί έκανε μερικές αφόρητα λάθος προβλέψεις. (Κι ο ίδιος ξέρει ότι έχει προβλέψει εδώ και 2 χρόνια ότι ο μισθός στην Ελλάδα θα είναι 200 ευρώ και είναι κοντά μόνο στον ιδιωτικό μισθό του part time…)
Απλά, τώρα στα στερνά, είδε ότι όλο αυτό το μπλοκ ή μέτωπο ή κοινός πόθος, είναι τόσο ετερόκλητο και με τόσο διαφορετικούς σκοπούς, που δεν θα γίνει ποτέ μια πολιτική και θα φιλοξενεί ακόμα και ιδέες που είναι στην ουσία ατομικές κοσμοθεωρίες ή προσωπικά βιώματα. Ειδικά από τη στιγμή που ήταν βέβαιος ότι το μέλλον ήταν στον ξεσηκωμό που έβλεπε να έρχεται. Η καθημερινή επαφή όμως με χιλιάδες ανθρώπους που τους λες «φίλους» σου σε αλλάζει δραματικά. Καταλαβαίνεις ότι ο καθένας βασικά τρέφει το εγώ του ή μπαίνει κάτω από τις φτερούγες ενός δόγματος για να μην τρελαθεί. Ε, αυτό δεν μπόρεσε να το αντέξει. Όχι άλλο…
Γ.Σ.
2 Σχόλια
Σας πονάει που επιστρέφει ο Δημήτρης; Ε, σας πονάει, βλέπω. Μερικοί δε, μέσα στη Ν.Δ., θα πονέσουν ακόμη περισσότερο. Βιάστηκαν να ξεμπερδέψουν μαζί του και τώρα….. τρεχάτε ποδαράκια μου. Μαζί σου, Δημήτρη.
ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΟΥΔΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΩ ΠΟΤΕ,ΕΙΣΤΕ ΞΕΦΤΙΛΕΣ…………………….