Η Εκκλησία έβγαλε μια ανακοίνωση χτες σύμφωνα με την οποία, επειδή η καύση των νεκρών είναι αντίθετη με τους Κανόνες και την Παράδοσή της, όποιος επιλέγει την αποτέφρωση δεν θα τυγχάνει ορθόδοξης κηδείας και μνημόσυνου. Απλά είναι στην ευχέρεια των τοπικών ιερέων αν θα γίνεται ένα τρισάγιο. Παράλληλα στο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα η Εκκλησία φαίνεται να αντιτίθεται σφόδρα στη νομοθετική ρύθμιση που λέει ότι αν ο νεκρός δεν έχει ορίσει τον τρόπο που θα μεταχειριστούν οι ζωντανοί το σώμα του, ισχύει η θέληση του/της συζύγου ή «συντρόφου» (τα εισαγωγικά είναι της Εκκλησίας) ή των οικείων του και μπορεί αυτός να αποτεφρωθεί. Αν δεν το καταλάβατε η Εκκλησία θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να επαφίεται στην θρησκευτική «κατάταξη» του νεκρού και να μένει στην ίδια να ορίσει τα διαδικαστικά…
Ας υποθέσουμε ότι όλα τα παραπάνω είναι όντως διαδικαστικά και είναι, σε τελική ανάλυση, θέμα της Εκκλησίας τι ανήκει και τι όχι στην Παράδοσή της. Το ζήτημα είναι μπορεί κάποιος σήμερα εδώ στο Αγρίνιο να εκφράσει τη θέλησή του να αποτεφρωθεί και αυτό να γίνει άμεσα και εύκολα όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο; Οι δήμοι έχουν βάλει μπροστά κάποιο πρόγραμμα για να φτιάξουν αποτεφρωτήρια ή βρίσκουν τοίχο και αντιστάσεις από την Εκκλησία όχι για Κανονικούς λόγους αλλά για, επί της ουσίας, οικονομικούς; Εν ολίγοις, στα 2014 αν διαλέξεις να αποτεφρωθείς που σε πάνε, στη Βουλγαρία όπως λέγεται; Μόλις γίνεις στάχτη μπορείς να έχεις ένα δικό του τόπο να σε επισκέπτονται(όχι ότι θα καταλαβαίνεις και πολλά, αλλά λέμε τώρα…) ή πρέπει να σε βάλουν σε σταχτοδοχείο πάνω από το τζάκι;
Σε δυο γραμμές ας εξηγήσω γιατί ρωτάω. Προσωπικά δεν νομίζω ότι έχει και μεγάλη σημασία το «μετά». Η ιδέα της ταφής όμως με απώθησε και με προβλημάτισε όταν κάποια στιγμή αρρώστησα και μέχρι να εγχειριστώ ήμουν πεπεισμένος ότι θα πεθάνω. Θυμάμαι ότι δεν μου έφταναν όλες οι υπόλοιπες αγωνίες αλλά είχα και μια επιπρόσθετη. Μήπως «καταλαβαίνω» μετά θάνατον και έχω επίγνωση της ταφής! Ναι, μπορεί να ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά για κάποιον που είναι κλειστοφοβικός και σίγουρος ότι θα πεθάνει δεν είναι καθόλου. Σε σημείο που μέσες άκρες έχω πει στους δικούς μου ότι η μόνη σιγουριά για να μην…τραβιόμαστε μετά θάνατον είναι η καύση. Τη βρίσκω πολύ πιο καθαρή και ανθρωπιστική, πολύ πιο πολιτισμένη και τελεσίδικη.
Υποθέτω λοιπόν ότι κατατάσσομαι σε αυτούς που έχουν ήδη πει ότι θα προτιμούσαν να καούν. Δεν το έχω κάνει όμως σκοπό της ζωής μου. Διερωτώμαι λοιπόν γιατί αυτή η επιλογή να είναι τόσο σύνθετη(κι αυτή!) σε τούτη τη χώρα και να μην είναι κάτι απλό όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο; Γιατί πρέπει να σκεφτώ ποια παραγγελιά θα αφήσω(π.χ. «να με τριπλοτσεκάρετε!») για ένα τέτοιο θέμα στους «οικείους» μου; Μήπως για το κόστος των τελετών και για τα “οικόπεδα” κάτω στον Αη-Γιώργη;
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Το Ιερατείο για μιά ακόμη φορά προσπαθεί να επιβληθεί με απειλές. Αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι, με αυτή τη τακτική φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Ενώ “θέλουν” το χωρισμό με Εκκλησίας-κράτους, από την άλλη δημιουργούν ένα σωρό εμπόδια για να μην υπάρξει αποτέλεσμα.
Αλλά καλά κάνουν, αφού έχουν κρατικοποιήσει το Θεό. Όμως δικαίωμα και του κάθε ανθρώπου να διαθέσει το σώμα του όμως νομίζει και όλοι αυτοί ας κάνουν τη δουλειά τους.
Δεν είναι στις αρμοδιότητες του Ιερατείου όμως η λειτουργία της Πολιτείας, η οποία πρέπει να μεριμνά για όλους τους πολίτες της. Έτσι θα έπρεπε να λειτουργούν αποτεφρωτήρια, σε όλους τους μεγάλους Δήμους της Χώρας και η εκκλησία ας κάνει ότι νομίζει.