Στη Θεσσαλονίκη συμβαίνει αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Πολίτες με πικρό-είναι η αλήθεια-χιούμορ, αμπαλάρουν αυτοκίνητα που έχουν παρκάρει σε διαβάσεις, σε ράμπες αναπήρων ή και τα δύο μαζί. Πιθανώς σύντομα να δούμε πρωτοβουλίες και για άλλες κακοδαιμονίες των πόλεων που ζούμε. Το ερώτημα είναι αν αυτή η μικρή και, ίσως, ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία αγγίζει ή όχι τα όρια της αυτοδικίας. Αν το επόμενο βήμα είναι μια κανονική εκστρατεία με φανάρια που θα σπάνε.
Μην είστε σίγουροι ότι δεν θα δούμε τέτοιου είδους κινήματα να εξελίσσονται προοδευτικά. Ο κόσμος, καθώς απώλεσε τη βολή του, έχει αρχίσει να αναζητεί την ποιότητα ζωής που του στερεί η βολή του άλλου. Πράγματα που παλιότερα φαινόταν αδιάφορα λόγω της γενικευμένης ψευδο-ευμάρειας τώρα είναι στο προσωπικό καλεντάρι ανθρώπων που έχουν ανεχτεί πολλά. Θα φέρω ένα διαφορετικό παράδειγμα. Γνωρίζετε ότι σύμφωνα με εμπεριστατωμένες μελέτες ο θόρυβος των πόλεων(εξατμίσεις, μπαράκια που λειτουργούν με… νάιλον σε ψευδοκατασκευές καλοκαιρινών μαγαζιών ή υπαίθριων χώρων και στοών που τους έχουν καβαντζώσει κανονικοί καταπατητές), όπως κι ο κακός ύπνος ενοχοποιούνται για χρόνιες καρδιοπάθειες, για παιδική παχυσαρκία και «κακό» λίπος στην κοιλιά; Δεν μιλάμε για έρευνες, αλλά για παραδοχές που στις κανονικές χώρες επισείουν τιμωρίες για τους παραβάτες με βάση και το αστικό δίκαιο(αποζημιώσεις, αγωγές κατά προσώπων, αστυνομίας, άλλων αρχών και αυτοδιοικητικών θεσμών)αλλά και συγκεκριμένες ιατρικές αγωγές.
Πόσο μακριά είμαστε από την αυτοδικία σε μια χώρα που η ζωή των πολιτών, ειδικά μέσα στον αστικό ιστό, δεν αξίζει τίποτε; Που το κέντρο της πόλης είναι ο απόπατος του καθενός κατσαπλιά και ο πόρος του παράνομου πλουτισμού του κάθε ντεσπεράντο που το παίζει και ιδεολόγος-μαγαζάτορας πολλές φορές;
Η απάντηση πρέπει να κριθεί και με βάσει τα νέα δεδομένα για τον δημόσιο χώρο όπως αυτά διαμορφώνονται γενικότερα στον δυτικό κόσμο. Πριν λίγη ώρα σε μια δυτική πόλη ένας τύπος έσφαξε τυχαίους περαστικούς φωνάζοντας «για την Συρία». Όσο και να ηδονίζονται παλαβοί του «καλύτερου περιοδικού στον κόσμο» ότι αυτό είναι ο…Διαφωτισμός της Τζιχάντ, η ενέργεια δεν έγινε με… φωτόσπαθο αλλά με ένα μαχαίρι. Και μπορεί για μας αυτά να είναι φαινόμενα μακρινά- αφού ως γνωστόν εμάς μας αγαπάνε όλοι, ήμασταν φίλοι με τον Αραφάτ, δεν υπήρξαμε αποικιοκράτες, κλπ, κλπ- εν τούτοις τα θέματα ασφάλειας επαναδιατυπώνονται συνεχώς. Να, δεν έχουν περάσει παρά μερικές ώρες από τη στιγμή που βάλαμε κι εδώ στο news εκείνο το θεματάκι που έλεγε ότι ένα ρωσικό πρακτορείο υποστηρίζει ότι η επίθεση των Τούρκων κατά των Ρώσων υποβοηθήθηκε από σκάφος που σηκώθηκε από το Άκτιο…
Κοινώς, οι εποχές δεν αλλάζουν απλώς. Ήδη άλλαξαν. Και μπορεί η εικόνα με το αμπαλαρισμένο αυτοκίνητο να έχει και κάτι το χαριτωμένο, όμως κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει όταν τελειώσουν τα 150 μέτρα μεμβράνης που είχαν οι ακτιβιστές στη διάθεσή τους. Ούτε πώς θα μπορούσε να αντιδράσει ο καραγκιόζης που κλείνει τη ράμπα των αναπήρων. Όχι πως δεν αξίζει ένα… αμπαλαρισματάκι στον κάθε μαγκίτη που δε σέβεται τίποτε. Αλλά έχουμε εξαντληθεί στην κουβέντα και για την αστυνόμευση εντός της πόλης και για τη χρηστικότητα της δημοτικής αστυνομίας και για το αν έπρεπε να υπάρχει ένα σώμα άλλο που να φυλά την σχεδόν έρημη ύπαιθρο και τα δάση. Απλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι η αυτοδικία πήγε να γίνει ιδεολογία και τώρα ίσως καταλήξει να γίνει μόδα, trendy τάση…
Γ.Συμψηρής
1 Σχόλιο
TO KAΛΗΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ