Γράφει ο Γιάννης Συμψηρής
Όποιον κι αν ρωτήσει κανείς από το χώρο της εστίασης και της αναψυχής θα του πει το ίδιο: Ότι έτσι όπως πάει απλά «δεν βγαίνει».Αυτό σε απλή μετάφραση σημαίνει ότι έχουν προ πολλού πάψει οι μαγαζάτορες να προσπαθούν να βγάλουν ένα καλό μεροκάματο και απλά προσπαθούν να μη χρωστάνε. Ή, μάλλον, για να είμαστε πιο ακριβείς, να προσπαθούν να πληρώνουν τις διαρκείς υποχρεώσεις τους πράγμα που είναι κάτι διαφορετικό. Κι επειδή συνήθως μένουμε σε επιφανειακές εξηγήσεις και κοιτάμε τα προφανή λέμε να πάμε λόγο πιο βαθιά στο πρόβλημα.
Συνήθως όταν μιλάμε για τα μαγαζιά εννοούμε τα πιο προβεβλημένα καφέ του κέντρου ή το πόσο κόσμο έχουν τα δυο-τρία μαγαζιά που παίζουν ζωντανή μουσική ή τα αντίστοιχα που δουλεύουν αργά με κεφαλή τους φοιτητές, ως επί το πλείστον. Κι όμως το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, που θα φανερώσει μια καλά κρυμμένη ανεργία, είναι τα εκατοντάδες μικρά καφέ που υπάρχουν περιφερειακά και στους συνενωμένους με το Αγρίνιο δήμους. Εκεί η δουλειά έχει μειωθεί εξίσου αλλά η βασική διαφορά είναι ότι μια μεγάλη μερίδα κυρίως νέων που περνούσαν τη μέρα τους «σκοτώνοντας» χρόνο, πλέον δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό. Σαν αποτέλεσμα τα πιο πολλά περιφερειακά καφέ είναι μη βιώσιμα πλέον και όπως μας έλεγε νεαρός ιδιοκτήτης σε κοντινή δημοτική ενότητα «και μόνο το βερεσέ να βάλεις μπορεί τελικά να πληρώνεις κι από τη τσέπη σου». Μετά είναι και τα εκατοντάδες καφενεία που υπάρχουν στην πόλη και την περιφέρεια και τα οποία βλέπουν τους πελάτες τους να σκέφτονται το 1,5 ευρώ που χρειάζονται. Και εδώ κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να γίνει όταν θα αρχίσουν να κλείνουν μαζικά μαγαζιά τα οποία απασχολούν τους ιδιοκτήτες τους εδώ και 20 χρόνια. Γιατί ο επόμενος χειμώνας μπορεί να σημάνει και αλλαγή πολύ παλιών συνηθειών που ήδη έχουν ατονήσει. Σαν την απογευματινή επίσκεψη στον καφενέ.
Τα ειδικά προβλήματα
Δεν έφταναν όμως όλα αυτά οι ιδιοκτήτες έχουν να αντιμετωπίσουν και την επανάκαμψη του αντικαπνιστικού νόμου που όλοι νόμισαν ότι θα αυτοκαταργηθεί… Κάποιοι λένε με κακεντρέχεια ότι η πρόσφατη -εκτός τόπου και χρόνου αφού ο νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ-βράβευση του Πρωθυπουργού για τη σθεναρή του στάση απέναντι στο κάπνισμα επανέφερε το θέμα. Μακάρι να ήταν έτσι, γιατί τότε θα ήταν η συνέπεια σε μια μάχη από πίστη στο σκοπό. Πολύ φοβούμαστε όμως ότι είναι αυτό που μαθαίνουμε: Το υπουργείο Οικονομικών έχει ήδη ζητήσει από το Λογιστήριο του κράτους τα ρέστα γιατί οι δήμοι δεν έχουν ακόμη αποδώσει έσοδα από τα πρόστιμα για το κάπνισμα. Αυτό έχει ήδη ενεργοποιήσει ακόμη και τους δήμους που, όπως λένε οι πληροφορίες μας, από Σεπτέμβρη ξεκινούν κανονικά τους ελέγχους γιατί πιέζονται και οι ίδιοι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όπως και να έχει θα περάσει η τελευταία περίοδος χαλαρότητας και από Σεπτέμβρη ο νόμος θα εφαρμοστεί. Ήδη κλιμάκια του Υγειονομικού έχουν βγει και ενημερώνουν τους ιδιοκτήτες για τις καταγγελίες που έχουν από πολίτες. Προς έκπληξη πολλών ιδιοκτητών υπάρχουν πάμπολλες τέτοιες, ειδικά ανώνυμες! Να σημειωθεί ότι υπάρχει και η εκδοχή ότι έλεγχοι θα αρχίσουν και πολύ συντομότερα από το Σεπτέμβρη.
Κατόπιν πλέον έχουμε-όπως διαβάσατε και σε άλλο άρθρο του agrinionews για πρώτη φορά τη συντονισμένη έξοδο των εταιριών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών που ζητούν από τους καταστηματάρχες να πληρώσουν ακόμη και με εξώδικα. Πριν λίγες μέρες μια από αυτές τις εταιρίες έκανε κανονική περιοδεία και κατέστησε σαφές ότι σφίγγει την πολιτική της. Αυτό έχει και οικονομικό αντίκτυπο αφού κάθε μαγαζί χρειάζεται κάπου 800 ευρώ το χρόνο σε μια μόνο εταιρία, αλλά έχει και το στοιχείο της αυθαιρεσίας καθώς κανένας μαγαζάτορας από όσους μιλήσαμε δεν ξέρει για ποιους καλλιτέχνες έχει πληρώσει!
…και τα χρόνια θέματα.
Από κει και ύστερα υπάρχουν και αυτά που ταλανίζουν χρόνια τον κλάδο, που όμως τώρα μοιάζουν πραγματικό βουνό λόγω κακών οικονομικών. Τα ενοίκια δεν πέφτουν παρόλη την κατάσταση και είναι απορίας άξιον το γιατί. Όχι πως δεν έχουν γίνει αναπροσαρμογές, αλλά οι πιο πολλοί από αυτούς που μιλήσαμε μας λένε ότι οι ιδιοκτήτες κάνουν σαν να είναι στον κόσμο τους, κάτι που μερικώς δικαιολογείται από το γεγονός ότι ακόμη κάποιοι ζητούν να ανοίξουν καφετέριες!
Μετά, τα συσσωρευμένα χρέη είναι η μεγάλη θηλιά στο λαιμό καθώς το φέσι πάει σύννεφο λόγω της αδυναμίας πληρωμής και των πολύ «μακρινών» επιταγών. Από κοντά και τα θέματα Εφορίας και ΙΚΑ όπου υπάρχουν παραδείγματα διακανονισμών για οφειλές 15ετίας που αδυνατούν να τις πληρώσουν αρκετοί. Βάλτε και τα τέλη και τα πρόστιμα που επισείουν σε πολλές περιπτώσεις(άλλοι διαμαρτύρονται γιατί γίνονται απαιτητά άμεσα σε τόσο δύσκολη περίοδο και άλλοι για το ύψος τους), όπως και την πίεση που υπάρχει πλέον σε θέματα πολεοδομίας-όπου αρκετοί είχαν μάθει σε μια κατάσταση αμφιλεγόμενη, που, όμως, δεν θα κρατούσε για πάντα-και έχετε το τρομακτικό κοκτέηλ. Ειδικά οι περαιώσεις και το κλείσιμο βιβλίων γονάτισε πολλούς, για να είμαστε ειλικρινείς όμως πρέπει να λέμε και πως για χρόνια οι κανόνες λειτουργίας ήταν…the greek way. Και που δηλαδή να αυστηροποιηθούν οι νόμοι για την όχληση από τον ήχο ή να ζητηθεί στα μαγαζιά συγκεκριμένες προδιαγραφές λειτουργίας για να μην ενοχλούν. Γενικώς η οικονομική κρίση έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες μία από τις οποίες είναι και ότι πολλοί μπήκαν στη δουλειά σαν αλεξιπτωτιστές ή για να καμουφλάρουν άλλες δραστηριότητες.
Η επαγγελματική ένωση των μαγαζιών από ότι γνωρίζουμε την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει και πάλι ραντεβού με δικηγόρο για ζητήματα που τρέχουν άμεσα όπως είναι τα δικαιώματα που ζητούν οι εταιρίες. Το μόνο καλό νέο που έχουμε να πούμε είναι ότι «έκλεισε» από πλευράς αριθμού ενδιαφερομένων το πρόγραμμα επιμόρφωσης που φρόντισε η Ένωση να φέρει για τους υπαλλήλους και το οποίο συνοδεύεται από μια σεβαστή επιδότηση μαγαζιού και υπαλλήλου. Πέραν τούτου ουδέν στον ορίζοντα και για όσους δεν γνωρίζουν καλώς ή κακώς(πιθανότατα κακώς) μιλάμε για το είδος της επιχείρησης που αφορά την πλειοψηφία των ενάρξεων επιχειρήσεων στο χώρο των υπηρεσιών στην περιοχή μας. Κι αυτό λέει πολλά…Γιατί το αν είναι πλέον λογικό για ένα νέο να επενδύει στον τομέα αυτό ότι έχει από τις οικονομίες του ή αν πρέπει να ψαχτεί αλλού, αυτό το δείχνει η ζωή πιστεύουμε.