Η οικονομική κρίση μονοπωλεί το ενδιαφέρον της Ελληνικής Κοινωνίας από το 2011 και των νέων.Αυτό δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη και τη Λογοτεχνία. Μια λοιπόν μερίδα της ασχολήθηκε με το θέμα αυτό και προσφάτως μια νέα συγγραφέας, η αρχιτέκτονας Λητώ Πιτυρή. Με αφόρμηση ένα σύνθημα που γράφτηκε την εποχή των Αγανακτισμένων και των διαδηλώσεων της Πλατείας, το “Όλγα η Τίποτα” η νεαρή συγγραφέας έγραψε ένα ομότιτλο μυθιστόρημα που αφηγείται την ιστορία κάποιων νέων που επλήγησαν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και ο καθένας αντέδρασε διαφορετικά.
Ιστορίες που σίγουρα θα συνέβησαν και στη διπλανή μας πόρτα.
Το μυθιστόρημα έλαβε καλές κριτικές από καταξιωμένους συγγραφείς όπως από τον Μένη Κουμανταρέα, έχει όμως το Αγρινιώτικο ενδιαφέρον του καθώς το εξώφυλλο του φιλοτέχνησε ο νέος καταξιωμένος αγρινιώτης ζωγράφος Αποστόλης Χαντζαράς σύζυγος της συγγραφέως.
Το agrinionews απευθύνθηκε στη Λητώ Πιτυρή, η οποία απάντησε σε κάποιες ερωτήσεις:
“Όλγα η τίποτα” Σύνθημα σε τοίχο τον καιρό των αγανακτισμένων. Πως συνδέεται με το μυθιστόρημα σου;
Το μυθιστόρημα «Όλγα ή τίποτα» αναφέρεται στις ιστορίες ηρώων που ζουν στην Αθήνα την περίοδο των αγανακτισμένων. Ξεκινώντας να γράφω αυτές τις ιστορίες, διαπίστωνα πως άθελά μου, η κρίση τρύπωνε στην καθεμία. Ο χωροχρόνος στον οποίο κινούνταν οι ήρωες ήταν ο ίδιος. Έτσι, αποφάσισα να τους στεγάσω υπό τη σκέπη μιας εταιρίας που καταρρέει. Όπως, άλλωστε κατέρρευσαν και πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Αυτή η κατάρρευση αποτελεί την κύρια ανατροπή του βιβλίου. Ακολουθούν, βέβαια, και άλλες ανατροπές.
Η Όλγα είναι μια από τις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου, της οποίας η ζωή ανατρέπεται. Το μυθιστόρημα είχε ολοκληρωθεί και βρισκόμουν στην αναζήτηση τίτλου, όταν ένα απόγευμα έπεσα πάνω σε αυτό το σύνθημα γραμμένο σε τοίχο πολυκατοικίας. Ήταν λες και ήρθε από το πουθενά αυτός ο τίτλος να «κουμπώσει» και να συμπεριλάβει όλα όσα συμβαίνουν στο βιβλίο.
Σε ποιους απευθύνεσαι και ποια μηνύματα επιδιώκεις να δώσεις στον αναγνώστη;
Οι ήρωες του βιβλίου είναι η γενιά των τριαντάρηδων που ζει τα τελευταία χρόνια στο πετσί της την κατάρρευση μιας ευημερούσας ζωής, την ανεργία, τη μετανάστευση εις αναζήτηση εργασίας. Θα έλεγα, όμως, ότι το βιβλίο απευθύνεται τόσο στους νέους, όσο και στους μεγαλύτερους. Και αυτό γιατί οι νέοι ίσως ταυτιστούν με κάποιους ήρωες και κάποιες συνθήκες, ενώ οι μεγαλύτεροι ίσως κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο των νεότερων, τις ανησυχίες και τα όνειρα των παιδιών τους.
Το βιβλίο πιστέυω ότι πέραν του ζητήματος της κρίσης, το οποίο δε γίνεται αυτοσκοπός, μεταφέρει μηνύματα για την αποτυχία και το θρίαμβο του έρωτα, για τον ομφάλιο λώρο που δεν κόβεται εύκολα, για τη δύναμη και την ξαφνική απώλειά της, για το νόστο, για το θάνατο.
Με το Αγρίνιο συνδέεσαι έμμεσα μέσω συζύγου, τον νέο και καταξιωμένο ζωγράφο Απόστολο Χαντζαρά που φιλοτέχνησε και το εξώφυλλο του μυθιστορήματος. Ποια είναι η γνώμη σου για την πόλη και τι θα ήθελες να αλλάξει;
Το Αγρίνιο το επισκέπτομαι πολύ συχνά λόγω του συζύγου μου. Θεωρώ ότι βρίσκεται σε μια σημαντική γεωγραφική θέση, και είναι ένας τόπος με μεγάλο φυσικό και πολιτιστικό πλούτο, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο. Νομίζω πως επικρατεί μια εσωστρέφεια. Πιστέυω πως πρεπει να υπάρξει μια κοινή δραστηριοποίηση στον πολιτιστικό τομέα, και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να διοργανωθεί ένα φεστιβάλ πάνω σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, έτσι ώστε να προσεγγίσουμε κόσμο από όλη την Ελλάδα. Γίνονται σίγουρα πολλές προσπάθειες με ιδιωτική πρωτοβουλία, όπως το βιβλιοπωλείο Βιβλιοτρόπιο, που προάγει το βιβλίο και τον πολιτισμό με τις εκδηλώσεις του. Επίσης, και η Πινακοθήκη που άνοιξε φέτος είναι μια σημαντική πρωτοβουλία σε αυτήν την κατεύθυνση. Θα μου άρεσε να δω στο μέλλον και άλλα τέτοια βήματα, ειδικά από τους νέους ανθρώπους που έφυγαν από το Αγρίνιο για σπουδές και επέλεξαν να επιστρέψουν για να στηρίξουν τον τόπο τους.