Μέρες σαν τις γιορτινές το μεγάλο δίλημμα είναι αν θα γράψεις κάτι από την επικαιρότητα ή θα βάλεις λίγο παραπάνω από διάθεση γιορτής ή νοσταλγίας. Ευτυχώς η ελληνική πραγματικότητα έχει και από τα δύο σε συσκευασία του ενός, όντας καταναλωτική, χωρίς να το παραδέχεται.
Διότι σε ποια άλλη χώρα του κόσμου τέτοιες μέρες κάποιοι ακτιβιστές θα αποφάσιζαν να «δηλητηριάσουν» μπουκάλια από πασίγνωστα αναψυκτικά των 500 ml με υδροχλωρικό οξύ για να επέλθει η «πράσινη νέμεσις» στον καπιταλισμό; Μπορεί και σε κάποια άλλη θα πείτε. Ναι, αλλά να στείλουν και μανιφέστο σε βίντεο 2,5 λεπτών καθώς και προκήρυξη; Ναι, ίσως να γινόταν κι αλλού πάλι θα πείτε, άλλωστε τέτοιες εταιρίες εμπνέουν μίσος για τις πρακτικές τους ακόμα και αν δεν είσαι ακτιβιστής. Είναι αλήθεια ότι οι γιορτές που έχουμε είναι , στην πραγματικότητα δημιούργημα της μεγαλύτερης από αυτές τις εταιρίες.
Ναι, αλλά ποια οργάνωση απόδοσης οικολογικής /αντικαπιταλιστικής δικαιοσύνης θα διάλεγε το κανάλι του Τριανταφυλλόπουλου και την Εσπρέσσο για να μάθει ο κόσμος τον αγώνα της; Ωπ, εδώ σας τσάκωσα! Το site που πριν λίγες μέρες είχε πρόθεση ψήφου για τον Κασιδιάρη στο…55% και πρώτο κόμμα τη Χ.Α. στην Αθήνα, ήταν κατάλληλο; Η εφημερίς που κάνει τη Sun να χλωμιάζει; Δεν υπάρχει έλεος;
Όχι, δεν υπάρχει. Όταν μπλέκεται η επαναστατικότητα με την αγνή και ψυχογενή λύσσα και όταν πολεμούν στο ίδιο ανάχωμα ο αριστεροδέξιος λαϊκισμός με την σαλάτα της αντιπαγκοσμιοποίησης στην πιο ανειλικρινή χώρα, δεν υπάρχει κανένα έλεος. Μπορείς να διαβάσεις τα πάντα. Μέχρι και ότι τα συστημικά κανάλια δεν έπαιξαν την είδηση γιατί “τα είχαν πάρει”, παρότι είχε βγει η ίδια η κόκα-κόλα και είχε αποσύρει τη συσκευασία pet 500 ml…Το οποίο σημαίνει ότι αν έπαιρνες εξάδα ή το μεγάλο μπουκάλι του 1,5 λίτρου η επανάσταση είχε αποτύχει!
Ας είναι. Ο Έλληνας ζει για κάτι τέτοια, τον κάνουν να νιώθει διαφορετικός, ξεχωριστός, περιούσιος, επαναστάτης. Γι’ αυτό σκούζει για τον καταναλωτισμό αλλά αν έπεφτε κάποιος από τον Άρη χτες στα σούπερ μάρκετ θα νόμιζε ότι έχουμε κάποια ασθένεια που μας κάνει να ψωνίζουμε. Αν ο ίδιος Αρειανός πήγαινε στην πόλη να δει όλον αυτόν τον κόσμο στις τράπεζες να παίρνει επιδόματα, θα πίστευε ότι εμείς είμαστε το εμπορεύσιμο είδος(που είμαστε, από την κρατική μηχανή που μας «φροντίζει»). Δεν υπάρχει λαός που να σιχαίνεται τόσο πολύ τον καπιταλισμό και να έχει καταναλώσει όλη την αμερικάνικη κουλτούρα αμάσητη(γιατί μασημένη είναι σημαντική). Μη μας πεις για ιδιωτικά συμφέροντα και εμπορικό/επιχειρηματικό τρόπο σκέψης, τα σιχαινόμαστε αυτά. Μέχρι που κάνει κάποιος την αρχή, έρχεται κανένα… event, γίνεται κάτι της μόδας και τότε μεταμορφωνόμαστε σε μεταλλαγμένους καταναλωτές. Αρκεί κάποιος «να σπρώξει λεφτά στην αγορά». Κι ας είναι δανεικά κι ας είναι τα στερνά…
Πλάκα έχουμε πάντως. Και πάλι, καλά Χριστούγεννα.
Γ.Σ.