Άγνωστα εγκλήματα που συντάραξαν την ελληνική κοινή γνώμη από τo Ιστορικό Αρχείο των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ».
Το «Δελτίον Εγκλημάτων» του Ιστορικού Αρχείου των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» φέρνει στο φως εγκλήματα, σήμερα άγνωστα, που όμως κάπου στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα απασχόλησαν την ελληνική κοινή γνώμη.
Στις γραμμές που ακολουθούν, το μόνο που δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, είναι τα ονόματα των θυτών και των θυμάτων. Αυτά τα έχουμε αντικαταστήσει με ψευδώνυμα.
Τα γεγονότα, όμως, οι πράξεις, οι αντιδράσεις, το μίσος, ο φόβος, το πάθος και όσα συνέθεσαν τα δράματα, που άφησαν κάποτε την Ελλάδα με το στόμα ανοικτό, είναι πέρα για πέρα αληθινά.
(Ακόμα) ένα έγκλημα τιμής
Το Νοέμβριο του 1953, κάπου στην Αιτωλοακαρνανία, ο Αργύρης Χαλιγκόπουλος πέφτει νεκρός, πυροβολημένος από τον Σταμάτη Καράνταλο.
Ο Χαλιγκόπουλος είχε παντρευτεί την αδερφή του Καράνταλου, Μαίρη, όμως λίγο αργότερα την εγκατέλειψε κι έτσι, ο Καράνταλος της έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, σύμφωνα με τον αξιακό κώδικα αρκετών ανδρών την εποχή εκείνη: να ξεπλύνει την ντροπή με αίμα.
Περισσότερα για τον φόνο του Χαλιγκόπουλου από τον Καράνταλο δεν γνωρίζουμε.
Το έγκλημα αυτό δεν πήρε διαστάσεις και δεν μαθεύτηκε στο ευρύ κοινό. Δεν πέρασε ούτε από τα ψιλά των εφημερίδων.
Στο φως της δημοσιότητας ήρθε ενάμιση χρόνο αργότερα, με αφορμή ένα άλλο έγκλημα, πολύ πιο στυγερό και μακάβριο.
Στήλες άλατος
Τετάρτη, 20 Οκτωβρίου 1954, 08:00 το πρωί.
Εργάτες που δουλεύουν στο φράγμα Αχελώου μένουν, ο ένας μετά τον άλλον, στήλες άλατος μπροστά σ’ ένα θέαμα βγαλμένο από τον χειρότερό τους εφιάλτη.
Ανάμεσα στα μισογκρεμισμένα απομεινάρια της αρχαίας Στράτου, της πόλης που ο Θουκυδίδης χαρακτήριζε ως «πόλιν μεγίστη της Ακαρνανίας», τέσσερα σκυλιά σέρνουν ένα βρεγμένο ακέφαλο γυναικείο πτώμα.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 21ης Οκτωβρίου, οι έργάτες «είδον τέσσερας κύνας σύροντας πτώμα γυναικός παρά τα ερείπια της Αρχαίας Στράτου».
Ξεπερνώντας το σοκ τους οι εργάτες καλούν την αστυνομία.
«Ειδοποιηθείσαι κατέφθασαν αι αρχαί αι οποίαι διεπίστωσαν, ότι το πτώμα ήταν θαμμένο εντός της κοίτης του ποταμού Αχελώου, προς την δεξιάν του όχθη και εις βάθος ενός περίπου μέτρου.
Ιατροδικαστικό πόρισμα
»Εκ της ιατροδικαστικής εξετάσεως διεπιστώθη, ότι τούτο έφερε πλήγματα διά μαχαίρας και η κεφαλή είχεν αποχωρισθή του υπολοίπου σώματος, λόγω μεγάλου τραύματος το οποίον έφερεν εις τον λαιμόν».
Στον εισαγγελέα
Οι αστυνομικές αρχές βρίσκονταν μπροστά σε ένα έγκλημα που δύσκολα έμοιαζε ότι θα εξιχνιαζόταν. Τέσσερις, όμως, ώρες αργότερα, στις 12 το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, εμφανίζεται στο γραφείο του εισαγγελέα Αγρινίου μια μεσήλικη γυναίκα. Είναι η 58χρονη τσιγγάνα, Αντωνία Χαλιγκοπούλου.
«Παρουσιάσθη εις τον εισαγγελέα η αθιγγανίς Αντωνία Χαλιγκοπούλου, ετών 58, η οποία ωμολόγησεν, ότι το πτώμα ανήκει εις την νύμφην της Μαίρη, σύζυγον Αργύρη, Χαλιγκοπούλου, ετών 21».
Η Μαίρη, που ο αδερφός της, Σταμάτης Καράνταλος σκότωσε τον πρώην άντρα της, Αργύρη Χαλιγκόπουλο, βρισκόταν τώρα νεκρή και αποκεφαλισμένη.
Ποιος όμως είχε κατακρεουργήσει τη νεαρή γυναίκα;
Ο Εισαγγελέας Αγρινίου έκπληκτος άκουσε την 58χρονη πεθερά της να ομολογεί.
Η ομολογία
«Ωμολόγησεν, ότι (…) την κατέσφαξεν η ίδια την νύκτα της 3ης Οκτωβρίου έξωθι της Λευκάδος ενώ εκοιμάτο.
(…)
»Η δράστις είπεν ότι προέβη εις το έγκλημά της διά λόγους εκδικήσεως, επειδή τον Νοέμβριον του 1953 ο αδελφός της κρεουργηθείσης, Στέλιος Καραφάνταλος, ετών 22, εφόνευσε διά περιστρόφου τον υιόν της και σύζυγον της κρεουργηθήσης (…) επειδή την εγκατέλειψε».
Πώς όμως από την ηπειρωτική περιοχή απέναντι από τη Λευκάδα, όπου έγινε το φονικό της εικοσιενός ετών Μαίρης, βρέθηκε το πτώμα της στην κοίτη του Αχελώου;
Η 58χρονη ομολόγησε ότι «μετέφερε το πτώμα επί όνου εντός σάκκου και το έθαψεν εις το σημείον όπου ευρέθη».
Η 58χρονη γυναίκα είχε φορτώσει το πτώμα πάνω σε γαϊδαρο και διένυσε περίπου 90 χιλιόμετρα για να το θάψει στον Αχελώο.
Πρωτάκουστη αγριότητα
Ενάμιση χρόνο, περίπου, αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου 1955, η 58χρονη Χαλιγκοπούλου κάθεται στο εδώλιο του Πρώτου Κακουργιοδικείου Πατρών. Το «ΒΗΜΑ» της 25 Φεβρουραρίου 1955 αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο «η Χαλιγκοπούλου (…) κατέσφαξε με πρωτάκουστον αγριότητα την νύμφην της Μαίρη». Όσα προκύπτουν από την ομολογία της 58χρονης φερνούν στο μυαλό αρχαία μανιασμένη μαινάδα.
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν, να είχε ακούσει ποτέ η 58χρονη φόνισσα, το Requiem του Mότσαρτ; Στην πραγματικότητα καμία. Όσα έκανε όμως το βράδυ της 3ης Οκτωβρίου 1954 είναι σαν να διαπράχθησαν υπό τους ήχους του μνημειώδους αυτού συνθετικού έργου.
»Αφού της απέκοψε την κεφαλήν ακολούθως την εγύμνωσε, της έσχισε το στήθος με το κλαυδευτήρι και της απέκοψε τας χείρας και τας πόδας.
»Εν συνεχεία μετέφερε τα τεμάχια του πτώματος της επί όνου και αφού ήνοιξε με το κλαδευτήρι δύο λάκκους την “έθαψε”.
»Μετά ταύτα έλαβε τα ενδύματα της νύμφης της, τα εκαθάρισεν από τα αίματα, τα εφόρεσε και επέστρεψεν εις την σκηνήν της.
(…)
»Το δικαστήριον επέβαλεν ποινήν προσκαίρων δεσμών 17 ετών, δεχθέν το ελαφρυντικόν της μετρίας συγχύσεως».
Η 58χρονη Χαλιγκοπούλου φυλακίστηκε.
Την ημέρα της αποφυλάκισής της θα ήταν 75 ετών, δεν γνωρίζουμε όμως αν εξέτισε ολόκληρη την ποινή, ούτε τίποτα παραπάνω για την τύχη της.
Γιάννης Θ. Διαμαντής