Του Λίνου Υφαντή,
Αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει το πως παρουσιάζονται οι Αιτωλοί στους αρχαίους συγγραφείς. Θα σταθούμε στο παράδειγμα του Θουκυδίδη, του μεγαλύτερου ιστορικού της Αρχαιότητας. Έλεγε ότι δεν κατοικούσαν σε πόλεις αλλά σε μεγάλα ατείχιστα χωριά. Για πολλούς από αυτούς πρόσθετε ότι ήταν «αγνωστότατοι την γλώσσαν και ωμοφάγοι», δηλαδή, ότι μιλούσαν μια ακατάληπτη γλώσσα και έτρωγαν ωμό κρέας. ([3.94.4] τὸ γρ ἔθνος μέγα μὲν εἶναι τὸ τῶν Αἰτωλῶν καὶ μάχιμον, οἰκοῦν δὲ κατα κώμας ἀτειχίστους, καὶ ταύτας δια πολλοῦ, καὶ σκευῇ ψιλῇ χρώμενον οὐ χαλεπόν ἀπέφαινον, πριν ξυμβοηθῆσαι, καταστραφῆναι. [3.94.5] ἐπιχειρεῖν δ᾽ ἐκέλευον πρῶτον μεν Ἀποδωτοῖς, ἔπειτα δὲ Ὀφιονεῦσι κα μετά τούτους Εὐρυτᾶσιν, ὅπερ μέγιστον μέρος ἐστὶ τῶν Αἰτωλῶν, ἀγνωστότατοι δὲ γλῶσσαν καὶ ὠμοφάγοι εἰσίν, ὡς λέγονται στο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ Ἱστορίαι (3.92.1-3.96.2).
Για να δούμε την αυστηρή αυτή κρίση του Θουκυδίδη πρέπει ίσως να σταθούμε σε κάποιες υποκειμενικές παραμέτρους. Ο Θουκυδίδης ήταν Αθηναίος ιστορικός και στρατηγός. Κάλυπτε την ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου ως το 411 π.Χ. Προέρχονταν από την υπερδύναμη της εποχής, την Αθήνα. Από την άλλη, οι Αιτωλικές πόλεις είτε κράτησαν ουδέτερη στάση είτε πήγαν με τη Σπάρτη στον Πελοποννησιακό πόλεμο με εξαίρεση την Ναύπακτο. Αυτό ίσως συνέβαλε το να αντιμετωπίζονται στις διηγήσεις οι Αιτωλοί ως “επαρχιώτες” κατά μία έννοια, με σνομπισμό μπορούμε να πούμε από τους ισχυρούς Αθηναίους.
Άλλωστε μία εκδοχή το δυσνόητο της γλώσσας οφειλόταν μάλλον στο ότι παρέλειπαν κάποια σύμφωνα ή φωνήεντα. Επίσης η ωμοφαγία σχετιζόταν με τη βιασύνη να τρώνε γρήγορα το κρέας σε περιπλανήσεις, ληστείες και μισθοφορικές υπηρεσίες. Οι ατείχιστες πόλεις προέκυψαν απλά από την πολεμική ετοιμότητα των ίδιων των Αιτωλών.
Κάπως έτσι δημιουργούνταν στερεότυπα ακόμα και στην αρχαία εποχή, που ποτέ δεν άλλαξαν.
2 Σχόλια
Η Αιτωλία φέρει τα σύνορά της, Αχελώος, Σπερχειός, όπως καί ο Δολόπων ανήκει στήν Αιτωλία, μετά το Σπερχειό Θερμοπύλες προς Άμφισσα Ναύπακτο, υπάρχουν από αρχαία χρόνια τα τείχη, όπου ξεχωρίζουν, αυτή είναι η χόρα τής Αιτωλίας, μη κοιτατε το πώς διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια, αυτά πιθανώς να τα έκαναν κάποιοι πονηρή απατεώνες, όσο γιά τους Σπαρτιάτες, είναι γνησι έλληνες Δωριείς Αιτωλοί, όπου η περιοχητους βρίσκεται πισο από το Βελούχι, η Σπαρτιά, όπου υπάρχουν τα ερείπια, με τη κάθοδο τών Δωριέων Αιτωλών στη Πελοπόννησο φαίνεται διαμόρφωναν τήν εκεί Σπάρτη, σήμερα η Πελοπόννησο τούς κατηγορη ος οι κατακτητές Σπαρτιάτες, κάποιος να θόλωση και τα νερά τούς βαφτηζει και μανιάτες, συρτε ίντερνετ να δείτε τη γράφουν, και πως παλαιότερα καυχιόταν για Σπάρτη και Σπαρτιάτες, όσο γιά τούς μανιάτες, οι περιηγείται τούς παρουσιάζουν ος άραβες, κλέφται και λοποδιτε,
Όσο γιά τών Δολόπων, μέχρι το 1974 ήταν Ευρυτανία, κάποιος πανέξυπνος βουλευτής, γιά να το κάνει μονοεδρικη κόβει τον Δολόπων προς τη Θεσσαλία, αυτός ο πονηρός βουλευτής υπήρξε και παλαιότερα βουλευτής Αιτωλίας,μετά διαμορφώθηκε ος νομός Ευρυτανίας, από τών αρχαίο δήμο Αιτωλών Ευρυτάνων, αυτό που αναφέρει και ο Θουκυδίδης, δε μπορεί κάποιος βουλευτής να διαλη χώρες, και το έθνος κράτος νά μένει θεατής, όλες η χώρες του νεοελληνικού κράτους γεωγραφικά φέρουν τα σύνορα τους, αυτό που διαμορφώθηκε στην Αιτωλία δεν έχει προηγούμενο