Μπορούμε πλέον με ασφάλεια να πούμε ότι από χτες έχουμε ακούσει όλα τα απίθανα και πάλι για τις παρελάσεις, από κάθε λογής απίθανους. Πάντα υπάρχει κάποια αφορμή. Άλλοτε ήταν το ξύλο που έπεφτε από αγανακτισμένους που τώρα έχουν εξαφανιστεί, άλλοτε για το ποιος κρατάει τη σημαία, άλλοτε για το αν πρέπει να γίνονται παρελάσεις.
Φέτος, με αφορμή το ξύπνημα δίπλα στο σκληροπυρηνικό Ισλάμ έχουμε άλλο μέτωπο. Την μαντήλα.
Πέρασε μια κοπελίτσα στην Αθήνα στην παρέλαση χτες με μαντήλα στο κεφάλι και είχαμε πολλαπλούς οργασμούς από όσους απλά θέλουν να βλέπουν να νιώθει άβολα η Ελλάδα, όπως την θεωρούν οι ίδιοι την Ελλάδα και την σιχαίνονται.
Η πρόκληση για εκείνους προς ό,τι θεωρούν ελληνικό αξίζει ακόμα και την παρέλαση μπροστά στα μούτρα τους ενός συμβόλου καταπίεσης της γυναίκας που προσπαθούν οι πολιτικά ορθοί να το παρουσιάσουν ως εργαλείο αυτοδιάθεσης και ελευθερίας!
Οι αστείοι της προόδου και της… εναλλακτικότητας σε τούτη τη χώρα πιστεύουν ότι αφού προσβάλλεται η σημαία που σιχαίνονται και ο σταυρός που είναι πάνω της, αξίζει ο κόπος. Και φτάνουν στο σημείο να αντιπαραβάλλουν την μαντήλα του κοριτσιού με τις μαντήλες των γυναικείων παραδοσιακών ελληνικών στολών της εποχής του ’21! Ή με την εμφάνιση των ορθόδοξων γυναικών μοναχών! Μα, αυτή ακριβώς είναι η διαφορά: οι μοναχές είναι εκτός της κοσμικότητας και οι παλιές στολές είναι κάτι που ξεπεράσαμε, κάτι που αλλάξαμε, κάτι που θυμόμαστε σαν τη χλαμύδα και τα σανδάλια των αρχαίων που εκείνοι περιγελούν! Μιλάνε, οι αφελείς, για την εποχή που και οι Ολλανδές κυρίες καλυμμένο το είχαν το κεφάλι τους! Και οι Ρωσίδες και… κάποτε το ξεπεράσαμε!
Συγγνώμη, δεν μπορώ να συνεχίσω να αντικρούω την γελοιότητά τους. Να διαβάζεις κάτι τέτοια από τον Νίκο τον Άγκο που έχει καταπιεστεί πολύ επί Χότζα είναι κατανοητό, να το διαβάζεις από κοντινούς σου, που έχουν ζήσει την ελευθεριότητα στα πάντα, καταντά αστειότητα.
Ειλικρινά, βλέποντας το πανηγύρι των ηλιθίων, που για να δείξουν πως αγκαλιάζουν (και χαϊδεύουν) κάθε πολιτισμό βρίσκουν άλλοθι ακόμα και για τους παλαβούς σαλαφιστές ή δικαιολογούν άνδρες σοβινιστές που αν ήταν Έλληνες θα τους έδερναν στο δρόμο, θεωρώ αστείο να θυμίσω ότι η Ελλάδα πριν από 195 χρόνια ελευθερώθηκε από την μπότα μιας αυτοκρατορίας της Ημισελήνου. Δεν με νοιάζει να δείξω το πανί που αντιπροσωπεύει το Σύνταγμα της χώρας ή να αντικρούσω τον υπουργό Παιδείας όταν μιλάει για “νέο Έθνος” κι αναφέρει στο μήνυμά του στα σχολεία το…Πολυτεχνείο ή τους αγώνες για δημοτική γλώσσα! Ο καθένας όπως μεγάλωσε, όπου μορφώθηκε, όπου ετάχθη. Θέλει να ξεχάσει ποιόν πολέμησαν οι καταπιεσμένοι χριστιανοί Ρωμιοί της εποχής άντε και δυο-τρεις μουσουλμάνοι όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος; Με γεια του με χαρά του και σ’ εκείνον και στα παιδιά τα εναλλακτικά.
Μόνο μια χάρη κάντε μας: Δείτε καλά την κοπέλα που πέρασε περήφανη με το κεφάλι της καλυμμένο. Δείτε τη φούστα της και την αγωνία του καλυμμένου σώματος. Με ηθικές αρχές και οικογενειακές αξίες που εσείς οι… προοδευτικάνοι δεν δέχεστε. Που τώρα θυμηθήκατε να τις εκθειάσετε σαν ιδιαιτερότητα!
Και καταλάβετε καλά ότι το να κυκλοφορεί μια γυναίκα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ- στον τόπο της ή στην ξενιτιά- με μαντήλα στο κεφάλι ΔΕΝ αντιστοιχεί με το να κυκλοφορεί με τα μαλλιά ελεύθερα ως επιλογή. Η αντιστοίχηση θα ήταν, για μια χριστιανή, να κουβαλάει μαζί της μόνιμα ή να φέρει στα ρούχα της έναν μεγάλο σταυρό, παντού! Αυτό ,αδερφοί υποκριτές, θα ήταν το αντίστοιχο…
Γ.Συμψηρής