Δεν είναι απλό σύνθημα, δεν είναι καν σύνθημα, είναι στάση ζωής. Στην αρχή μείναμε στο “Απά” θεωρώντας ότι μπορεί να λέει “Απάτσι”. Είναι στον τοίχο του γηπέδου στο Μεσολόγγι και δεν θα ήταν παράξενο κάποιοι οπαδοί να θέλουν τα χαρακτηριστικά των παλιών ινδιάνων πολεμιστών, σκεφτήκαμε.
Όμως όχι: λέει-ναι, αν έχετε τον Θεό σας- “Απάνετς”!
“Απάνω τους” για όσους είναι φοιτητές ή σπουδαστές από κάπου πολύ πρωτευουσιάνικα…
Κορυφαίο πραγματικά. Εμάς αυτό το σύνθημα μας δονεί(το “νι” ξέρετε πως προφέρεται, ε;), μας ενώνει, μας φκιάνει, πως να το πούμε;
Έχει και γκράφιτι από φάτσα περίεργη που πρέπει να κάνεις τον συσχετισμό για το τι είναι. Μάλλον ένα τρομακτικό προσωπείο που κάνει μια φάτσα τρόμου κάτι σαν λευκό “Scream”!
Αλλά το “Απάνετς”…Αυτή η αγωνιστική, πολεμική προτροπή που ενώνει τον βορρά και τον νότο της Αιτωλοακαρνανίας της φιλημένης από τον Θεό… Πόσο δικό μας. Το καλύτερο γηπεδικό σύνθημα εδώ και πολλά χρόνια.
Μια λεπτομέρεια: προσέξτε ότι το σίγμα στο τέλος είναι στα “ξένα”. Εκεί φαίνεται ότι αν και τοπικοί τύποι, είμαστε και μέσα στο παγκόσμιο στερέωμα. Δεν μας περιορίζει τίποτε, είμαστε λεύτεροι…
Παρατηρητικός
1 Σχόλιο
πάρτιτς σβάρνα….