Το όνομά του έχει γίνει συνώνυμο της προδοσίας και η πράξη του τον έχει καταδικάσει στην αιώνια περιφρόνηση. Αυτό, αν το σκεφτεί κανείς, είναι λογικό από τη στιγμή που, με βάση τουλάχιστον όσα μας παραθέτει η ίδια η Καινή Διαθήκη, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους 12 μαθητές του Ιησού πρόδωσε τον δάσκαλό του σε όλους όσοι ενοχλούνται από την παρουσία και τα διδάγματά του.
Σύμφωνα με το χριστιανικό δόγμα, λοιπόν, ο Ιούδας παρέδωσε τον Ιησού στους στρατιώτες της ρωμαϊκής αρχής δίνοντάς του ένα φιλί, το περίφημο «φιλί του Ιούδα». Μετά την προδοσία, όπως είναι γνωστό, οι στρατιώτες οδήγησαν τον Ιησού στη σταύρωση.
Ποιος ήταν όμως ο λόγος αυτής της προδοσίας;
Ο Ιούδας φαίνεται ότι πήρε ως αντίτιμο για την προδοσία του ένα ποσό της τάξης των 30 αργυρίων. Δεν διευκρινίζεται βέβαια από ποια περιοχή συγκεκριμένα προέρχονται τα ασημένια αυτά νομίσματα. Ερευνητές όμως έχουν προσπαθήσει – αξιοποιώντας και άλλα κείμενα – να υπολογίσουν περίπου την πραγματική διάσταση του ποσού.
Το πιο πιθανό είναι ότι τα 30 αργύρια ήταν σέκελ, το τοπικό νόμισμα της Τύρου που ήταν αρχαία πόλη του Λιβάνου. Κάνοντας τους απαραίτητους υπολογισμούς, οι ερευνητές θεωρούν ότι σε το ένα σεκέλ άξιζε περίπου όσο τέσσερις δραχμές ή τέσσερα δηνάρια (το επίσημο ρωμαϊκό νόμισμα).
Με βάση τα παραπάνω και με έναν υπολογισμό ως προς το βάρος του ενός σεκέλ, μάλλον πρέπει να θεωρήσουμε ότι η σημερινή αξία των 30 αργυρίων αντιστοιχεί σε ένα ποσό γύρω στις 15.000 ευρώ. Όχι και αστρονομικό ποσό για κάποιον που έχει αποφασίσει να προδώσει τον δάσκαλό του.