Από την μία, η συζήτηση γύρω από τα πολιτικά ζητήματα διολισθαίνει μεταξύ του αν έχει σύνορα η θάλασσα μέχρι του αν ο προστατευόμενος μάρτυρας Novartis είναι εξίσου επιθυμητός με εκείνον για την Χρυσή Αυγή. Από την άλλη, η γιορτή που έχουμε μπροστά μας καταλήγει στο δράμα της Καθαρής Δευτέρας με την Κονιτοπούλου να σκούζει στα ηχεία και τους αντισπισιστές να μην κάνουν τίποτε για τους παραγωγούς ταραμά. Οπότε πρέπει να σας πω ότι ετούτο είναι πρωτίστως ένα προσωπικό blog μέσα σε ένα πασίγνωστο site και άρα πάνω από όλα μπαίνει η προσωπική δικαίωση. Το γράφω για τους άσπονδους φίλους της στήλης που είναι περισσότεροι από ότι περίμενα.
Καθώς, λοιπόν, ειδικά οι γιορτές των δήμων με τις στολές και τα αποκριάτικα με φέρνουν πάντα σε μια άβολη θέση προσποιητής χαράς, ας επισημάνω ότι επιτέλους, έγινε αυτό που περίμενα εδώ και καιρό.
Τελικά και νομοτελειακά η πρώτη πινελιά στον τοίχο του ωραιότερου σχολείου που έχει το Αγρίνιο, του 4ου Δημοτικού, επιτέλους μπήκε. Άργησε αλλά μπήκε. Στην εξωτερική πλευρά, είναι μικρή, απειροελάχιστη θα πει κάποιος(«να μην το κάνουμε θέμα», όπως λένε)αλλά μπήκε. Όπως δείχνει- ως αψευδής μάρτυς- η φωτογραφία της ημέρας, κάποιος νεαρός ή κάποιος που νιώθει αρκετά νεαρός για να γυρνάει με ένα σπρέι και να βάφει την πόλη, δεν άντεξε άλλο τον ξενέρωτο, απρόσωπο, ισοπεδωτικό τοίχο του αναπαλαιωμένου κτηρίου του 4ου Δημοτικού και έκανε μια μικρή αλλά σημαντική παρέμβαση, φίλες και φίλοι.
Έγραψε ένα «flip the law» και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Όχι πως χρειάζεται να καταλάβει, δεν γράφεται κάτι τέτοιο για να καταλάβει κανείς, γράφεται για έκφραση, γιατί πρέπει να γραφτεί, γιατί οι τοίχοι δεν πρέπει να μένουν «ένα κενό πεδίο στην αστική ζούγκλα» και άλλα τέτοια ωραία…
Οπότε η αρχή έγινε. Παρατήρησε φίλε αναγνώστη ότι κάπου εκεί γύρω θα υπάρξει και λίγη συνέχεια, ίσως μικρή, απλά εξίσου βανδαλιστική όπως ακριβώς τη θέλουν το ανήσυχο πνεύμα κάποιου με σπρέι και κατάλληλο εξοπλισμό ή απλώς έναν μαρκαδόρο όπως εδώ. Κι εκείνος καλά κάνει, αυτά νιώθει, έτσι θέλει να εκφραστεί. Αλλά της κοινότητας, του δήμου, ημών, η δουλειά είναι το κτήριο να μην γίνει πεδίο μουτζουρώματος από το σύνθημα του καθενός. Και μετά να συζητήσουμε αν τα δημόσια κτήρια ανήκουν σε όλους όταν είναι βαμμένα ή όταν είναι όπως τα παρέδωσαν οι επιστήμονες που τα έφτιαξαν.
Να πω ότι δεν με νοιάζει πως έγινε ωραίο αυτό το σχολείο, αν έγινε απολύτως νομότυπα κλπ, μην το πάει κάποιος αναγνώστης εκεί. Είδα αυτή τη μουτζούρα ως το πρώτο μικρό «θράσος» σε έναν χώρο που από σεβασμό εδώ και μήνες δεν τον μουτζούρωνε κανείς. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η αλήθεια. Πίστεψα πως, τελικά, όλοι υπέκυψαν στην ομορφιά του χώρου. Μπα, μια ανακωχή πρέπει να ήταν.
Υπερβολή λέτε; Μια μικρή μουτζούρα χωρίς σημασία; Για να δούμε αν θα επιβεβαιωθώ πως αν δεν την αποκαταστήσει κάποιος την παραφωνία, σύντομα θα εμφανιστούν κι αλλού ανάλογες και μετά κι αλλού και τελειωμό δεν θα έχει. Μέχρι να πάρει το κτήριο την γνωστή μορφή, εκείνη που έχει γενικά ο «δημόσιος» χώρος για λίγους…
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Σωστα ,μια πινελια ειναι η αποκατασταση και πρεπει να γινετε αμεσα. Αν γινει 2-3 φορες ο ΄βαρεμενος΄θα καταλαβει πως τζαμπα παιδευετε.