Αν υπάρχει ένα καλό στο πολιτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί στην Αυτοδιοίκηση για την Αιτωλοακαρνανία είναι πως, για πρώτη φορά, φαίνεται να υπάρχει μια τακτική επαφή του αρμόδιου υπουργείου με τους περιφερειάρχες.
Μάλιστα σήμερα υπήρξε συνάντηση ακριβώς τέτοιου τύπου στην Αθήνα. Αυτό σημαίνει ότι έχει την δυνατότητα ο Νεκτάριος Φαρμάκης, από δω και στο εξής, να εξηγεί στα κεντρικά κρατικά όργανα το πρόβλημα όλης της περιφέρειάς του και ειδικά της Αιωλοακαρνανίας: δεν έχουμε βιομηχανία, δεν έχουμε αληθινό τουρισμό, έχει πάψει η αγροτική οικονομία, δεν μεταποιούμε, δεν έχουμε τίποτε!
Είμαστε χωρίς εισόδημα. Η, δε, Αιτωλοακαρνανία δεν έχει καν αυτή την κακώς εννοούμενη και στρεβλή αιμοδοσία από κάποιο μεγάλο εκπαιδευτικό ίδρυμα, κάποιο που να φέρνει π.χ. 35.000 φοιτητές στα μέρη μας όπως γίνεται στα Γιάννενα. Η πόλη της Ηπείρου δεν μπορεί, δηλαδή, να μαραζώσει, το Αγρίνιο ήδη μαραζώνει…
Ένα δεύτερο θετικό είναι πως τουλάχιστον ένας από τους βουλευτές της πλειοψηφίας στην Αιτωλοακαρνανία, ο Σπήλιος Λιβανός(ο οποίος είναι και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ)συναντήθηκε ήδη με υπουργό που έχει να κάνει με την πρωτογενή παραγωγή, τον Μ. Βορίδη του Αγροτικής Ανάπτυξης. Η συνάντηση έγινε μαζί με κάμποσους εμπειρογνώμονες και με συγκεκριμένη ατζέντα: πώς μπορεί να γίνε επιχείρηση κανονική η ενασχόληση με την κτηνοτροφία και την γεωργία στην περιοχή μας, ώστε αυτό να μετατραπεί και σε θέσεις εργασίας.
Με άλλα λόγια, υπάρχει κάποια ελπίδα οι τοπικοί άρχοντες να έχουν καταλάβει το πρόβλημα, άρα και το κέντρο της χώρας να αρχίσει να ενοχλείται συστηματικά για την περίπτωσή μας. Εδώ όμως είναι που πρέπει να παρθεί η μεγάλη απόφαση. Κι αυτή η απόφαση είναι πού-επιτέλους-θα εστιάσουμε για να βγούμε από τον πάτο όλων των δεικτών στη χώρα. Ένα μέρος που δεν έχει τίποτε δεν μπορεί να διεκδικήσει τα πάντα με την μία.
Με άλλα λόγια, ένας «νομός» τόσο στρεβλά «αναπτυγμένος» όπως ο δικός μας και με τόσο παγιωμένες αντιπαραγωγικές νοοτροπίες, δεν έχει την πολυτέλεια να κυνηγήσει όλους τους μαξιμαλιστκούς στόχους που μπορεί να έχει ο καθένας στο μυαλό του. Ίσως μάλιστα να πρέπει να εστιάσει σε έναν και μοναδικό!
Τον στόχο που θα κρίνουν οι ειδικοί ότι εκεί πρέπει να δοθεί η έμφαση και πάνω στον οποίο θα εργαστούν όλοι επί μια τετραετία σαν να είναι μόνη προτεραιότητα. Θα είναι η πρωτογενής παραγωγή; Θα είναι ένα οργανωμένο αίτημα για έργα και επενδύσεις; Θα είναι το ξόδεμα όλων των δυνάμεών μας για πανεπιστημιακές σχολές;
Όταν ολοκληρωθούν οι ορκωμοσίες και βγουν και οι πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων κι επιτροπών, το Αγρίνιο (όπως όλοι οι δήμοι)πρέπει να βάλει την μία προτεραιότητα, τον ένα στόχο που θα κυνηγήσει στο επόμενο διάστημα. Μοιάζει απλό αλλά είναι ό, τι πιο δύσκολο μπορεί να ζητήσει κανείς από έναν τόπο που τον έμαθαν να μην δουλεύει ενωμένα και συντεταγμένα.
Γ. Συμψηρής
5 Σχόλια
Πολλοί στόχοι μπορούν να τεθούν μαζί, όρεξη να υπάρχει. Εννοείται ότι κύριος στόχος είναι η ανάπτυξη της βιομηχανίας και του πρωτογενούς τομέα. Η βιομηχανία πρέπει να σχετίζεται με αυτό. Επιχειρήσεις μεταποίησης, συσκευαστήρια κλπ. Δεύτερος μεγάλος στόχος το ΑΕΙ. Η τώρα η ποτέ είναι βασικά. Δουλέψτε ώστε να ξαναβγειτε.
Η περιοχή δεν έχει σωτηρία ότι και να γίνει. Εθισμένη από χρόνια στον ξεκούραστο διορισμό του δημοσίου και της επιδοτούμενης αγροτικής παραγωγής, τα ευρωπαϊκά χρήματα τα έκανε «χαρτούρα», ουίσκια, αμάξια και διαμερίσματα στη πόλη ενώ η γενικευμένη απορφωσιά έχει επικαθήσει παντού σαν τη τέφρα. Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί που θα έδιναν τις κατευθύνσεις στον πρωτογενή τομέα ασχολούνται με εκτός αντικειμένου δραστηριότητες όπως φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Οι μεγαλύτεροι κάτοικοι, συνταξιούχοι πια, αδυνατούν να καταλάβουν γιατί όταν τελειώνουν τον καφέ τους στη πλατεία η πόλη ερημώνει. Τα παιδιά τους από την άλλη είναι χειρότερα από τους γονείς. Όλο καγκουριλίκι, φράντζα, παπί, σέλφι και πανηγύρια. Που και που μονάχα καταλαμβάνουν κανένα 2μηνο ή 8μηνο στους Δήμους για τσάι, ξεκούραση και συμπάθεια. Ο τόπος στερείται σοβαρού ανθρώπινου δυναμικού πρώτα απ’ όλα. Χωρίς αυτή την απαραίτητη προϋπόθεση καμία πολιτική δεν μπορεί να πετύχει!
αναρχοκαπιταλας, συμφωνω σε πολλα. ο αγρινιωτης δε θελει χωραφι. δε θελει δουλεια. λιγοι ειναι αυτοι που ειναι διατεθημενοι να κανουν κατι εκτος των σπουδων τους. οι αγρινιωτισσες ακομα χειροτερες. διορισμο η γραμματεας σε γραφειο. ακομα και στο δημο να τους προσλαβεις σε ποστα που εχουν λιγο τρεξιμο δεν θα πανε. ονειρο τους η αθηνα με 450 μισθο. για μενα οσοι ειναι τετοιοι να φυγουν. δεν θελω ατομα με αδρανεια και βαριεστημαρα. παντως για να τα λεμε ολα, η πολη στερειται επιχειρησεων και επενδυσεων. για να γινει το αγρινιο η πολη που θελουμε πρεπει να αναπτυχθει περαιτερω. εφτασε σε τελμα..100χιλ και πολλες ειναι. δε μπορει καν να στηριξει τετοιο πληθυσμο. στην επομενη απογραφη κανα 90αρι θα ειναι.
εχουμε και λεμε. το αγρινιο ΔΕΝ εχει: φυλακες, στρατοπεδα η οτιδηποτε σχετικο με στρατο και εκπαιδευση η αεροπορια, αεροδρομιο, πανεπιστημιο, αρκετες βιοτεχνιες και επιχειρησεις διαφορων ειδων, λιμανι, τουρισμο. τα μισα απο τα προαναφερθεντα σου βγαζουν καπου 5 χιλιαδες θεσεις εργασιας, συν οικογενειες εργαζομενων ανεβαινει ο αριθμος. το αγρινιο εχει εξαιρετικη πεδιαδα, λιμνες, ποταμια, ευφορο εδαφος για σχεδον τα παντα. η σωτηρια του αγρινιου ειναι η δημιουργια τετοιων επιχειρησεων, βιολογικων καλλιεργιων και διαφορα αλλα. και μετα ενα αξιολογο ΑΕΙ. τελος, το λιμανι στο πλατυγυαλι αν αξιοποιηθει θα ανοιξουν αρκετες θεσεις επισης. οι οποιοι αγρινιο θα μενουν λογικα οντας το μοναδικο αστικο κεντρο εδω γυρω.
Κορόϊδα Αγρινιώτες αλλού οι φοιτητές, η κρατική βοήθεια, τα κονδύλια, οι υποδομές. Μεχρι και έργα αστικής αναπλάσεως σε εποχή κρισης εγιναν σε άλλες πόλεις. Στο Αγρινιο φυσικά τιποτα.Εμεις εδώ ζητιανεύουμε ο ένας το διευρω του αλλουνού. Αγρινιο πόλη αβοήθητη και εξαθλθιωμενη . Πολη 100.000 να ειναι έδρα του τιποτα.