Λίγοι το έχουν πάρει χαμπάρι αλλά πριν από λίγες μέρες στο Αγρίνιο(και όχι μόνο, ασφαλώς)μια από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες ζητούσε από ανθρώπους που επρόκειτο να μεταφέρουν χρήματα από αυτήν προμήθεια. Όχι μεγάλη αλλά προμήθεια, που σημαίνει ότι αν θες να πάρεις πολλά θα πληρώσεις ένα σεβαστό ποσό. Δεν ασχολήθηκε κανείς.
Από μόνο του το γεγονός αυτό δεν θα ήταν καταστροφικό αν δεν πήγαινε πακέτο με άλλα γεγονότα που δείχνουν την παντελή τελμάτωση της οικονομικής δραστηριότητας. Κι όχι μόνο, αλλά και της θεσμικής υστέρησης που διαποτίζει ακόμη και τις διεκδικήσεις του κόσμου ή την συμβολή των τοπικών παραγόντων στα πράγματα.
Για πρώτη φορά προχθές έγινε μια απεργία πάνω σε ένα σχέδιο νόμου που είναι ακόμη σε διαβούλευση και απλά οι προθέσεις του δεν αρέσουν σε κάποιους που έχουν μέχρι τώρα την ευχέρεια να αποφασίζουν για όλους. Αυτό «από τα κάτω». Αλλά και «από τα πάνω»(τι γελοίες οπισθοδρομικές εκφράσεις…) τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Έγινε μια πολιτική συγκέντρωση με θέμα τον αναπτυξιακό νόμο προ ημερών αλλά σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι ανάθεμα κι αν ξέρει κανείς τι θέλει να πετύχει η κυβέρνηση με τον αναπτυξιακό πολυνόμο.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια κοινωνία εντελώς κοιμισμένη από τον μαξιμαλισμό των απίθανων «ξεσηκωμών» των προηγούμενων χρόνων. Τότε που μπήκαν όλα μαζί τα θέματα και ξεφτιλίστηκαν επίσης όλα μαζί. Τώρα απλά ο κόσμος δεν ξέρει πού να στοχεύσει. Και, δυστυχώς, η κυβέρνηση που ήρθε για να αλλάξει τα πράγματα δεν βοηθά καθόλου.
Οι χειρισμοί της στο μεταναστευτικό μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι έχει ακουστεί το τελευταίο διάστημα με το ενδεχόμενο της μετακίνησης προσφύγων ή/και μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα. Ποια ενδοχώρα δεν έχει απολύτως τίποτε και είναι πιο ειδυλλιακή από την δική μας; Αναρωτιόμασταν κάποτε τι θα τα κάνουμε τα παλιά ανοίκιαστα σπίτια. Σιγά-σιγά, όλα θα γίνουν.
Τα προηγούμενα χρόνια δεν διερράγη μόνο ο κοινωνικός ιστός. Γίναμε και απολύτως «ιδιώτες», με την αρχαιοελληνική έννοια: του αδιάφορου, του ανάξιου πολίτη. Χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας χρωστούν στον δήμο τους γιατί δεν τους νοιάζει αν βεβαιωθεί η παράβασή τους στην εφορία. Πάνε χρόνια από τότε που δεν χρειάζονται φορολογική ενημερότητα… Χιλιάδες άλλοι δεν πληρώνουν παρά μόνο ένα μικρό ποσό στην ΔΕΗ και τα τέλη μένουν απλήρωτα γιατί… μπορούν. Ποιος νοιάζεται; Δεν θα κοπεί το δικό τους ρεύμα, ίσως κάποιου άλλου, άλλωστε κάποιος άλλος πληρώνει και τα τέλη του και τις κλήσεις του και το νερό του, εκείνο που ο «ιδιώτης» έμαθε από τον παλιό δήμαρχο ότι είναι «αγαθό» του, αφού κάποιο κορόιδο πληρώνει.
Και η ζωή στο τέλμα, οικονομικό και κοινωνικό, συνεχίζεται.
Γ.Σ.