Το τελευταίο διάστημα διαβάζουμε όλο και περισσότερο τα εξής «αφηγήματα»(σε εισαγωγικά γιατί αυτή είναι η γλώσσα Λαλιώτη που μας ξέμεινε, δεν είναι κανονιά ελληνικά)σχετικά με τις τοπικές εκλογές: και η κουτσή Μαρία είναι υποψήφιος/α. Μας έχουν πρήξει πια όλοι αυτοί που θέλουν να μας σώσουν. Πω, πω βρε παιδί μου τι άποψη μπορεί να έχουν όλοι τούτοι για τον τόπο; Κύριε, είστε οικονομολόγος για να έχετε γνώμη για τον δήμο; Και, φυσικά «μόνο εγώ είμαι καθαρός και με καλές προθέσεις, όλοι οι άλλοι είναι είτε διαχειριστές της εξουσίας, είτε κάτι κομματόσκυλα που έχουν καταστρέψει τον τόπο…».
Μάλιστα. Όλα αυτά στα όρια ενός περίεργου ελιτισμού που προέρχεται από δύο κατευθύνσεις. Από την μία είναι εκείνοι που έχουν τις άγιες ιδέες, τις «σωστές»… Εκείνοι που είναι τόσο βαθιοί και πλατιοί γνώστες της βούλησης του λαού που δεν δέχονται ο λαός να ψηφίζει βλακείες. Εκείνοι ξέρουν ποιό είναι το σωστό και οι υπόλοιποι καλά θα κάνουν να κάτσουν σπίτια τους και να μην πάνε να διαστρεβλώσουν την λαϊκή βούληση.
Κι από την άλλη είναι εκείνοι οι παραμορφωμένοι και παραγυρισμένοι ανά τον κόσμο που δεν μπορούν να βλέπουν την κάθε πλέμπα να ζητά ψήφο, δεν μπορούν να ανεχθούν να μην κατεβαίνουν για ψήφο οι πεφωτισμένοι, οι ταλαντούχοι, οι πατρίκιοι.
Περιέργως, οι δύο αυτές τάσεις έχουν διαφορετική πολιτική σκέψη και αφετηρία αλλά συγκλίνουν στο να περιγελούν τον άνθρωπο που θέλει να ανακατευτεί με τα κοινά στο χωριό του. Να γίνει πρόεδρος ή σύμβουλος, γιατί πιστεύει κάποιον υποψήφιο ή γιατί θέλει να μπει στο δημοτικό συμβούλιο.
Αξιοσημείωτες είναι τρεις τάσεις σε αυτήν συλλογιστική που βρίσκουμε παντού μπροστά μας. Πρώτη είναι ο καφενειακός μηδενισμός, το «έλα μωρέ με το κάθε γίδι που μου κατεβαίνει υποψήφιος». Αυτό οδηγεί συχνά στο «αλήτες, προδότες, πολιτικοί» και άλλες φασίζουσες θέσεις που δεν έχουν απαντήσει ακόμη τι πρέπει να βάλουμε στην θέση των πολιτικών ή/και των εκλογών.
Η δεύτερη είναι μια μεσσιανική αντίληψη των πραγμάτων από κάποιους. Εδώ περιλαμβάνονται τύποι που… ξέρουν ότι οι εκλογές είναι μάταιες, δεν χρειάζονται- ειδικά σε τοπικό επίπεδο -και όλα θα λυθούν όταν έρθουν εκείνοι εν τη βασιλεία τους, όταν εκείνοι θα φτιάξουν έναν άλλο κόσμο και μια άλλη αυτοδιοίκηση δικής τους έμπνευσης.
Και τρίτη και τελευταία, η τάση εκείνων που συνήθως έχουν πολύ χρόνο για τα σόσιαλ μίντια και για παρεμβάσεις και για ημερίδες και αρθρογραφίες(συχνά, υπάλληλοι του κράτους)που δεν αντέχουν να βλέπουν άλλοι να κάνουν πολιτική καριέρα κι εκείνοι να είναι περνούν αδιάφοροι.
Φυσικά πρόκειται για καμουφλαρισμένες αντιδημοκρατικές απόψεις, από δεξιά και από αριστερά. Και, ακόμη κι αν πολλοί βάζουν υποψηφιότητα ή θα ψηφίσουν για λάθος λόγους, ευτυχώς όλοι οι ανωτέρω δεν έχουν βρει κάτι να αντικαταστήσει τις εκλογές και την προσωπική ενασχόληση με τα πράγματα.
Γ.Σ.