Ο κ. Κωνσταντίνος Δημόπουλος, συνταξιούχος Θεολόγος – Φιλόλογος, γράφει για τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ. Κοσμά.
Η παρανόηση μιας θεώρησης
Του Κ.Ν. Δημόπουλου
Ο Π. Κοσμάς, ο Μητροπολίτης μας προστάσσει σε όλα την πίστη. Είναι σύμφωνος με τον εαυτό του, με τις αρχές του! Είναι εδώ για να υπογραμμίζει τη σημασία της πίστεως! Διαφορετικά δεν θα ήταν μοναχός, Κληρικός, Επίσκοπος της Ορθοδοξίας. Προέχει η προβολή της πίστεως για τα καλά και τα άσχημα.
Ποτέ δεν αγνόησε ότι το φυσικό κακό είναι συνέπεια και αποκύημα του ηθικού κακού. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες περνάει το θέλημα του Θεού. Ο άνθρωπος πετυχαίνει την επιστροφή του στο Θεό πράγμα, που αποτελεί τον αποκλειστικό σκοπό της ύπαρξής του. Άλλωστε δεν είναι η μοναδική πανδημία, που μαστίγωσε την ανθρωπότητα. Αναφέρομαι σε πανδημία της εποχής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην εποχή του Ιουστινιανού. Εμείς οι Έλληνες πληρώσαμε την πανδημία το 429 π.Χ. με το θάνατο του Περικλή μας.
Νωπή στη μνήμη των πανελληνίων είναι η πανδημία του 1918.
Eπλείψει με ο χρόνος διηγούμενον περί θεομηνιών στη Μεσογειακή περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο. Ο Σεβασμιώτατος δεν αρνήθηκε την πανδημία! Επιμένει να θεωρεί ως αντιστάθμισμα και αντιστασιακή αντίδραση την πίστη. Και είναι λογικό.
Ο άνθρωπος χρωστάει τον εαυτό του να μην τον αφήσει έκθετο σε οποιοδήποτε κίνδυνο, χρωστάει και σε όσους είναι δίπλα του και τον περιτριγυρίζουν ανυποψίαστοι να μην τους εκθέσει σε κίνδυνο. Είναι βασική αρχή της χριστιανικής μας ευθύνης.
Ο Άγιος Νεκτάριος με την αγιοπνευματική του αίσθηση έδωσε τα όρια του ανθρώπου και της δράσης του, για τον εαυτό του και για τους άλλους και από πού αρχίζει και τελειώνει η ευθύνη του ανθρώπου. Γράφει ο Άγιος: «Ο άνθρωπος εικονίζει μικρογραφικώς επί της γης την απειρομεγέθη του θείου δημιουργού Εικόνα φέρει εν εαυτώ τας του Θεού ιδιότητας εν σχετική αναφορά. Είναι ον ευεργητικόν πάντοτε εν σχετική εννοία προς τον Θεόν. Γι’ αυτό θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να λύσει το πρόβλημά του. Είναι εντολή του Θεού!». Ο Ιερός Χρυσόστομος βάζει ανεξίτηλη σφραγίδα με μια κατάθεση.
Φιλεί γαρ τω κάμνοντι συγκάμνειν ο Θεός!
Παρατηρούμε ότι ο Νώε μπήκε μέσα στην Κιβωτό για να διασωθεί από τον κατακλυσμό. Δε μετατόπισε την προσωπική σωηρία του στο Θεό παρά την αμεσότητα των σχέσεων μαζί του. Ο Απόστολος Παύλος έφυγε από τη Δαμασκό. Κατεβαίνοντας μέσα από ένα καλάθι παρά τη νωπή επέμβαση του Θεού στην πορεία του.
Ο Χριστός «εξένευσε» για ν’ αποφύγει την ετοιμαζόμενη αδικοπραγία σε βάρους του και δεν έρριξε επάνω στους εχθρούς του την θεϊκή αποδοκιμασία. Ψαλμός του Δαυίδ λέγει «Ήρα τους όφθαλμούς μου εις τα όρη Πόθεν ήξει η βοήθειά μου;». Κατά την Καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 70 μ.Χ. υπό τον αυτοκρατορικό στρατηγό Τίτο, όσοι έφυγαν στα βουνά επιβίωσαν. Άκουσαν την εντολή του Χριστού. Όσοι κατέφυγαν στο Ναό εκβιάζοντας το Θεό να τους σώσει κατεσφάγισαν από τον Πορθητή.
Αναφέρεται ότι τριακόσιοι Εβραίοι καθημερινά «ανεσκολοπίζοντο». Τούτο αυτό συνέβη και με την πτώση της Πόλεως το 1453. Όσοι μαζεύτηκαν στην Αγία Σοφία κατεσφάγησαν από τον Κατακτητή. Όσοι έφυγαν στα βουνά ή σκόρπισαν στην επικράτεια επέζησαν και αναζωπύρωναν την αποσταμένη ελπίδα της Ρωμιοσύνης.
Πώς εξηγούνται οι διαδόσεις; Το αποδείχνει ο Paolo Coelio, μια σκεπτόμενη ψυχή της νοτιοαμερικανικής Λογοτεχνίας.
Λέει ο στοχαστής. Κοντά στους Ιερείς της εκκλησίας μαζεύονται πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι που θηρεύουν την αλήθεια της πίστης. Είναι όμως και μερικοί που ελάχιστα καταλαβαίνουν από όσα ακούνε. Το πράγμα δεν μένει εδώ, όσα δεν καταλαβαίνουν από όσα ακούνε τα διαδίδουν στην Κοινωνία αποδίδοντάς τα στον Ιερέα που χρεώνεται τις συνέπειες της παρερμηνείας του. Αυτοί μένουν με εδραία πεποίθηση ότι θα πάνε στον Παράδεισο. Επιζητούν και αξιομισθία για την παρρησία τους. Ο Ιερέας εκτίθεται θύμα μιας Ιεραποστολικής ηλιθιότητας κακοπροαίρετων εκτιμητών των απόψεών του.
Τι είπωμεν και τι λαλήσωμεν; Ερωτά ο Χρυσόστομος! Ευλογητός ο Θεός!..
Ο Βαλαωρίτης, στο Φωτεινό του αρχίζει με ένα στίχο: Πάρε ένα σβώλο Μήτρο και χτύπα ‘κείνα τα σκυλιά που μας χαλούν το φύτρο.
Και συ, Σεβασμιώτατε, συνέχισε να προβάλλεις την πίστη ως κάτι αποκλειστικά αναγκαίο, άνευ της οποίας «ούδέν έστι γενέσθαι των δεόντων» θεωρώντας εξίσου αναγκαία κάθε σπουδή και φροντίδα μας να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και τους άλλους όσους μας περιστοιχίζουν ανύποπτοι.
Και αν μου ζητούσαν – το ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός και εξαρτώμενος από το έλεος του Θεού – να διατυπώσω μια ολοκάρδια ευχή θα έλεγα Χριστέ μου, δώσε η πανδημία να είναι «νεφύδριον που “θάττον” παρελεύσεται». Να έλθει στη ζωή μας η χαρά και η ελπίδα! Να πραγματωθεί ο διαιώνιος πόθος του ανθρώπου.
Η επιστροφή του ανθρώπου στο Χριστό, ως του μόνου Θεού και Σωτήρα και η Ορθοδοξία μας να απλωθεί σε όλο τον κόσμο!
Μια φωνή ν’ ακούεται: από αγγέλους και ανθρώπους: Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριο Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου.
Όλοι ευχόμαστε να είναι υγιερός και για τον κοινό αγώνα μας για τη στέγη διαμονής αυτιστικών ατόμων στο Μεσολόγγι
Και τελειώνω με μια στροφή από ποίημα νεοέλληνα ποιητή:
Χριστέ μου, αυτά τα έρημα
καταραμένα χρόνια
που οι άνθρωποι δεν πιστεύουνε δε σέβονται κανένα
ΠΙΣΤΕΥΩ σαν τη μάνα μου
πιστεύω σαν παιδάκι
πίνω τ’ αθάνατο νερό
και σβήνω το φαρμάκι!
1 Σχόλιο
ΜΑΣΚΑΑΑΑΑ!!!!!!!