Του Χαράλαμπου Τσιτσιβού
Γεννηθείς εν έτει 1928 ο μπάρμπα Γιάννης (Τσιάκλας) Τσούνης είναι μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία στην τοπική κοινωνία της Ποταμούλας.
Διανύει την ένατη δεκαετία της ζωής του και πραγματικά μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ότι είναι μια «κινητή εγκυκλοπαίδεια» του χωριού.
Αφηγητής ιστοριών, από το αντάρτικο έως την μεταπολίτευση και μεταγενέστερα… Μάρτυρας γεγονότων από τα γύρω χωριά, από τα χρόνια εκείνα που υπηρέτησε ως Αγροφύλακας.
Για ώρα αποσβολωμένος ακροατής, καθώς τον συνάντησα και μίλησα μαζί του και μου εξιστόρησε τα όσα θυμόταν.
Μια απορία γεννήθηκε στο μυαλό μου και τον ρώτησα από που προέκυψε το “τσιάκλας”;
Και συγκινημένος , η θύμηση του γύρισε πίσω στην εφηβική ηλικία…
Αντάμα με τον συνομήλικό του μακαριστό σήμερα Γιάννη Πρατάρη, γύριζαν από την Αράχωβα με τα δυο τους άλογα, φορτωμένα δεμάτια από χορτάρι!
Εποχή εμφυλίου, με τους αντάρτες να καιροφυλακτούν. Δεν είχαν αίσθηση κινδύνου!
Καθώς γύριζαν λοιπόν, στου Τσάκλα το “Χάνι” έτυχε να συναντήσουν έναν νεαρό τσοπάνο ερχόμενος από Φραγκίστα μεριά, είχε ίσα με πεντακόσια γίδια. Μαζί με την γκλίτσα του, είχε συντροφιά ένα παλιό ξεκούρδιστο βιολί… Ηπαραγγελιά από τον Γιάννη Πρατάρη δόθηκε, την “Μαυριδερούλα” ζήτησε και ευθύς στήθηκε χορός και η αίσθηση του χρόνου χάθηκε μέσα από τις φιγούρες !
Τα άλογα αδιάφορα συνέχισαν τη στράτα τους και φτάσαν στου Κελανίτη τον συνοικισμό!
Από τότε ο Πρατάρης μνημόνευε αυτή την υπέροχη όλο ξεγνοιασιά στιγμή λέγοντας «θυμάσαι ωρέ Γιάννη τι χορό κάναμε στου “Τσιάκλα”»; Και από τότε ο μπάρμπα Γιάννης Τσούνης απέκτησε το παρατσούκλι του.
Θύμησες από τότε με τα λαϊκά δικαστήρια και η συγκίνηση του αποτυπώνεται στα μάτια του, όταν μνημονεύει την μακαριστή γυναίκα του που πριν χρόνια έφυγε από τη ζωή.